3 punkt porządku dziennego:

Poseł Jerzy Żyżyński:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Proszę państwa, bardzo krótko, przede wszystkim w sprawie technicznej. Odnoszę takie nieodparte wrażenie, że władza wykonawcza, niestety, panie ministrze, generalnie tak trochę lekceważąco podchodzi do władzy ustawodawczej. Kiedyś pracowałem przy budżetach, bo byłem pracownikiem biura ekspertyz sejmowych, i był taki dobry zwyczaj, że przedstawiając plan na rok następny, jednocześnie podawano cyfry wykonania planu w kończącym się roku, przewidywane wykonanie, plan na rok aktualny i tak dalej, żebyśmy po prostu mogli na to lepiej spojrzeć. Oczywiście my mamy te dane, trzeba tylko zajrzeć do naszych komputerów. Mogłoby to się znaleźć w tym dokumencie, żeby był on po prostu bardziej przyjazny dla tych, którzy chcą tam zajrzeć, bo nie tylko posłowie się tym zajmują. Posiadam ten dokument, jest tam plan na 2012 r., panie ministrze, a nie ma poprzedniego wykonania i przewidywanego wykonania na ten rok. To jest taka drobna, techniczna uwaga.

    (Poseł Krystyna Skowrońska: Ale zawsze było tak robione.)

    Ale teraz nie jest, dlatego mówię.

    (Poseł Krystyna Skowrońska: Tak było zawsze.)

    Nie, ja wiem jak było robione. Mogę pani przynieść, bo mam jeszcze w swoim archiwum stare budżety.

    (Poseł Krystyna Skowrońska: Bardzo proszę.)

    To jest taka techniczna uwaga. Apeluję o bardziej spolegliwe, panie ministrze, podejście do posłów opozycji, którzy naprawdę z troską pochylają się nad stanem tego budżetu, nad stanem naszego państwa. Rozumiem, że posłowie koalicji musza bronić tego budżetu, ale czasami mówią też rzeczy, trzeba przyznać, niestety, żenujące. Jeden z panów mówił tutaj, że jak się odda przedsiębiorcy prywatnemu, to będzie zysk i będzie wspaniale. Oczywiście wiem, że przedsiębiorstwo kapitalistyczne potrafi znakomicie funkcjonować, ale znam wiele przykładów bardzo źle zrealizowanej prywatyzacji. Niech pan się dowie na przykład o przedsiębiorstwie Korund w Koninie, które zostało wykupione przez konkurencyjnego przedsiębiorcę, który po prostu zlikwidował firmę. Chodzi o wrocławskie Elwro. Jest masa takich przykładów. Po prostu prywatyzacja wymaga bardzo dojrzałego, odpowiedzialnego podejścia, żeby tego majątku nie zmarnować. Tu się nie ma co śmiać, bo w Koninie to było 2 tys. miejsc pracy, a teraz są to magazyny i nie wiem, czy w ogóle jeszcze ktokolwiek tam pracuje. To jest taki drobny przykład.

    Jedna z pań z Platformy Obywatelskiej mówiła o płacach nauczycieli i że trzeba im dopłacić. Zgadzam się, ale tutaj moja przedmówczyni przypominała, jak to jest tak naprawdę w oświacie, także w szkolnictwie wyższym. Szanowni posłowie, młody pracownik naukowy zarabia 1200 zł, często ciężko pracując w laboratorium. Także profesorowie tytularni zarabiają w niektórych instytutach, jak się okazuje, mniej niż nauczyciele dyplomowani szkolnictwa ogólnokształcącego. Na to też trzeba spojrzeć. Mamy, niestety, lukę pokoleniową w szkolnictwie wyższym. Nie ma młodych ludzi, którzy chcieliby zostawać w tym zawodzie, szkolnictwo wyższe jest niedofinansowane, nauka także. Budżet nie jest, niestety, prorozwojowy. Wspominam o szkolnictwie wyższym, dlatego że wszędzie się mówi, że jeśli chodzi o nakłady na naukę, oświatę, to mamy lukę w tej dziedzinie. Jeśli raz odkłada się likwidację tej luki, to ona się powiększa i będzie z tym poważny problem.

    Pan poseł już wyszedł z sali, ale chciałbym powiedzieć, że VAT jest podatkiem degresywnym, czyli bardziej obciąża biedniejszych, więc te ulgi się należą. Wspominał o tym jeden z moich przedmówców. Jeżeli ktoś zapłaci więcej z powodu wzrostu VAT, to mniej wyda na inne rzeczy, które mógłby kupić. Po prostu podatek VAT obniża nasze dochody realne. To jest prawda, trzeba o tym pamiętać. Obniżenie dochodów realnych to jest uderzenie w koniunkturę.

    Otóż problemem tego budżetu jest to, że nie jest to budżet prorozwojowy. Pan minister powiedział, że mamy jedne z najniższych wydatków budżetowych. Wszyscy wiemy, że nasza gospodarka, i nie tylko nasza, utrzymuje wzrost tylko dzięki wydatkom budżetowym, czyli konsumpcyjnym, realizowanym poprzez budżet państwa, i wydatkom konsumpcyjnym zwykłych pracobiorców. Obawiam się, że może być tak jak z rokiem 1999 i 2000, kiedy Polska prawie że wpadła w recesję, właściwie była w recesji, a później musieliśmy nadrabiać przez parę lat wzrost gospodarczy.

    Jeśli chodzi o emerytów, to jest coś takiego, jak etat. Jeżeli ktoś nie odchodzi na emeryturę, to po prostu nie zwalnia się etat. Oczywiście nie ma bezpośredniego przełożenia, bo ja rozmawiałem z pracodawcami. W niektórych zawodach może być takie przełożenie. Starszy kierowca odchodzi na emeryturę i można zatrudnić nowego kierowcę. W innych zawodach zwalnia się etat, są awanse, są jakieś przesunięcia i po prostu można młodego człowieka zatrudnić. Oczywiście nic nie działa bezpośrednio. (Dzwonek) To jest skomplikowane zjawisko i bardzo dobrze o tym wiemy, ale w tych warunkach, w moim przekonaniu, przedłużanie wieku emerytalnego szkodzi, niestety, wzrostowi gospodarczemu i tworzeniu miejsc pracy dla młodych. Nie będę przedłużał, dziękuję bardzo. (Oklaski)