23 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (druk nr 3519).

Poseł Ryszard Zbrzyzny:

    Dziękuję.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Przedstawiciele Strony Społecznej! Chciałbym na samym początku oświadczyć w imieniu Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej, ale także w imieniu Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, że jesteśmy zainteresowani jak najszybszym uchwaleniem tegoż projektu ustawy, bowiem jest to efekt wspólnej pracy wszystkich stron Komisji Trójstronnej, a dzisiaj Rady Dialogu Społecznego, a więc nie sądzę, że my, parlamentarzyści, mamy przepustkę do tego, żeby poważnie przy treści tego projektu ustawy próbować manipulować, przepraszam za słowo: manipulować.

    Wracając do samego przedmiotu, chciałbym powiedzieć, że art. 22 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mówi tak: Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej. W świetle Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej dialog społeczny nie jest prawem władzy publicznej, lecz przede wszystkim jej konstytucyjnym obowiązkiem. Śmiem twierdzić, że władza o tym konstytucyjnym obowiązku już dawno zapomniała. Historia, i to ta bliższa, i nieco dalsza, wskazuje, że zawsze dialog społeczny w Polsce musiał być wywalczany przez stronę społeczną. Przypomnę tutaj rok 1993, kiedy w tle mamy spory zbiorowe, protesty społeczne, masowe strajki, powstaje pakt o przedsiębiorstwie państwowym w trakcie przekształcenia, pierwszy pakt spisany przez strony dzisiejszego dialogu społecznego, a więc przez stronę rządową, centralę związków zawodowych i stronę pracodawców.

    Co z tego paktu wynika? Otóż z tego paktu wynikły podwaliny pod Komisję Trójstronną ds. Społeczno-Gospodarczych. Komisja ta została powołana decyzją rządu Rzeczypospolitej Polskiej dokładnie rok później, w lutym 1994 r., i była to uchwała Rady Ministrów, bowiem nie było wówczas innej regulacji prawnej. Później mamy lipiec 2001 r. i ustawę o Komisji Trójstronnej ds. Społeczno-Gospodarczych, a więc już mamy regulację ustawową. Jednak życie pisze nowe scenariusze, bowiem władza, którą sprawuje dzisiaj koalicja PO i Polskiego Stronnictwa Ludowego, zapomniała o swoim konstytucyjnym obowiązku, a więc o rozwijaniu dialogu społecznego w Polsce. Tutaj mamy zawieszenie uczestnictwa strony społecznej w komisji trójstronnej w wyniku doprowadzenia do fasadowości tej komisji trójstronnej, do powstania atrapy dialogu społecznego w Polsce. Mamy manifestację z września 2013 r., ponad 200 tys. pracowników wszystkich branż, obywateli Rzeczypospolitej, spotkało się w Warszawie, żeby zamanifestować swoją dezaprobatę wobec zaniechań rządu Rzeczypospolitej. Mamy kwiecień 2015 r. i wielką manifestację zorganizowaną przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, która miała charakter gwiaździsty, bowiem przedstawiciele różnych branż zrzeszonych w Ogólnopolskim Porozumieniu Związków Zawodowych, nie mając możliwości nawiązania dialogu społecznego z rządem, z przedstawicielami rządu, pojawili się w resortach, aby złożyć petycje, oczekiwania, postulaty swoich branż.

    Na szczęście - myślę, że pod presją czasu wyborczego - Platforma Obywatelska zaczyna nabierać ludzkiej twarzy, ale gratuluję stronie społecznej, a więc pracodawcom, organizacjom pracodawców, jak i organizacjom związków zawodowych, że potrafiły na początku bieżącego roku przygotować wspólne stanowisko, wspólny projekt ustawy i przedłożyli go rządowi Rzeczypospolitej Polskiej. Przedłożenie rządowe praktycznie w niewielkim stopniu zmienia oczekiwania strony społecznej, bo chodzi tylko o art. 39 ust. 2, w którym to artykule strona społeczna chciałaby większej autonomii Biura Rady Dialogu Społecznego. Myślę, że w toku tej dyskusji być może rząd zechce zgłosić autopoprawkę, bo my poprawki nie zgłosimy, żeby nie przedłużać procesu legislacyjnego. (Dzwonek) Zgadzamy się z postulatem pana premiera Waldemara Pawlaka, żebyśmy przeszli niezwłocznie do drugiego i trzeciego czytania, żebyśmy w wakacyjny miesiąc, jakim jest lipiec, weszli z gotową ustawą, żeby Senat nie wniósł poprawek i żeby na początku lipca powstanie Rady Dialogu Społecznego w Polsce stało się faktem.

    Klub Poselski SLD oczywiście popiera to rozwiązanie w całej rozciągłości. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)