15 punkt porządku dziennego:

Informacja Rady Ministrów o realizacji działań wynikających z ˝Krajowego programu przeciwdziałania narkomanii˝ w 2010 roku (druk nr 36) wraz ze stanowiskiem Komisji Zdrowia (druk nr 231).

Poseł Rajmund Miller:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sejmie! Pragnę przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska w związku ze złożoną przez Radę Ministrów informacją o realizacji działań wynikających z ˝Krajowego programu przeciwdziałania narkomanii˝ w roku 2010 zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Celem programu było ograniczenie używania narkotyków i ograniczenie związanych z tym problemów społecznych i zdrowotnych. Realizowany program obejmował lata 2006-2010. Przedstawiona informacja zawiera nie tylko dane dotyczące realizacji tego programu, lecz - w związku z tym, że rok 2010 był ostatnim rokiem realizacji programu - także wnioski i wytyczne na lata następne.

    W Polsce narkomania pojawiła się na przełomie XIX i XX w., jednak problemem społecznym stała się w latach 1968-1970. Od tego czasu notujemy systematyczny wzrost ilości osób uzależnionych oraz substancji narkotycznych dostępnych na rynku. Negatywne skutki w zakresie zdrowia publicznego, gospodarki, prawa, a zwłaszcza postrzeganie narkomanii jako wyjątkowo szkodliwego zjawiska społecznego, przyczyniły się do podjęcia przez państwo działań w szerokim zakresie. Niewątpliwie podstawą do tych działań było ustanowienie ˝Krajowego programu przeciwdziałania narkomanii˝. Jego realizacja, jak już wspomniał pan minister, przebiegała w pięciu obszarach. Pierwszym obszarem jest profilaktyka, drugim - leczenie, rehabilitacja, ograniczanie szkód zdrowotnych i reintegracja społeczna, trzecim - ograniczanie podaży, czwartym - współpraca międzynarodowa i ostatnim - badania i monitoring. Dlatego też ocena przedstawionej informacji będzie dotyczyła przebiegu realizacji tego programu i wyników osiągniętych w trakcie jego realizacji.

    Należy podkreślić fakt, że do prawidłowego przeprowadzenia programu należało zaangażować wiele podmiotów na szczeblu administracji zarówno państwowej, jak i samorządowej. Przytoczę cytat z dokumentów: sformułowanych zostało 60 działań, do realizacji których zobowiązanych zostało 10 ministrów, 23 instytucje centralne, wojewódzkie inspektoraty farmaceutyczne oraz władze samorządowe gmin i województw. Podjęcie realizacji programu przez poszczególnych ministrów czy urzędy centralne oznaczało często w praktyce zaangażowanie wielu podległych im lub nadzorowanych przez nich instytucji.

    Jak widzicie państwo, ten program angażował i obejmował bardzo szeroką dziedzinę działania tych instytucji.

    Organem koordynującym i monitorującym wykonanie programu było Krajowe Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii. W zakresie profilaktyki realizowano program na poziomie zarówno samorządowym, lokalnym, jak również ogólnokrajowym. Samorządy wojewódzkie opracowały i realizowały programy w zakresie profilaktyki zarówno uniwersalnej, jak i selektywnej. Krajowe biuro wspierało realizację 166 programów profilaktycznych, prowadzonych na terenie całego kraju przez instytucje pozarządowe. Instytucje administracji rządowej wspierały i organizowały szkolenia w zakresie problematyki ograniczenia popytu na narkotyki. Należy ocenić pozytywnie zakres i wyniki realizacji tej części programu.

    Leczenie, rehabilitacja, ograniczenie skutków zdrowotnych i reintegracja społeczna. Większość zadań w tym zakresie również została w 2010 r. zrealizowana. W roku 2010, o czym już wspomniano, zakończono prace nad dokumentem zawierającym zestaw standardów w zakresie leczenia i rehabilitacji osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych.

    W pełni wystarczająca jest i była dostępna sieć placówek rekomendowanych przez Krajowe Centrum ds. AIDS, w których możliwe było wykonanie bezpłatnych i anonimowych testów w kierunku HIV oraz uzyskanie fachowej porady.

    W zakresie redukcji podaży rok 2010 był kontynuacją prac w ramach zespołu roboczego ds. prekursorów narkotykowych. Usprawniono system ostrzegania o nowych narkotykach, kontynuowano współpracę pomiędzy służbami na poziomie zarówno krajowym, jak i międzynarodowym. W roku 2010 prowadzone były intensywne działania mające na celu zahamowanie przemytu narkotyków i prekursorów na rynek wewnętrzny.

    W zakresie współpracy narodowej należy podkreślić, że program był zgodny ze strategią antynarkotykową i planem działania Unii Europejskiej. Polska uczestniczyła w takich programach międzynarodowych, jak Grupa Pompidou Rady Europy, Grupa Dublińska czy Pakt Paryski.

    I ostatni aspekt to jest aspekt monitorowania i badań. Krajowe Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii realizowało również działania w zakresie badań monitoringu. W 2010 r. większość instytucji wypełniła swoje zobowiązania w tym zakresie. Z analizy uzyskanych danych wynika, że zaobserwowano stabilizację lub tendencję spadkową większości wskaźników w monitorowanym obszarze. Dziękuję bardzo za uwagę.