7 punkt porządku dziennego:

Poseł Waldemar Pawlak:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Nie chodzi o sprostowanie, tylko o uściślenie. Otóż słowo ˝smart˝, które jest w tej retoryce stosowane, nie ma dobrego tłumaczenia na polski. W języku angielskim, który jest złożeniem dwóch języków, na określenie tego podejścia mamy trzy słowa, tzn. słowo ˝smart˝, które jest najbardziej popularne i pochodzi z germańskiego, potem słowo ˝clever˝ i jeszcze ˝intelligent˝. Więc gdyby uczeni w piśmie chcieli to nazwać ˝intelligent˝, to tak by to nazwali.

    W moim przekonaniu użycie tego słowa pokazuje trochę szersze podejście, tzn. to, że w tym rozwoju nie chodzi wyłącznie o intelektualizowanie, ale też o to, żeby te pomysły, te różne błyskotliwe idee potrafić wdrożyć, bo też do tego sprowadza się innowacja. U nas innowacją często zaklina się rzeczywistość, choć w wielu przypadkach spokojnie wystarczy nam imitacja. W wielu miejscach byłaby ona zupełnie wystarczająca, dawałaby nam duże impulsy i byłoby to dużo tańsze, bo byśmy szli po sprawdzonych ścieżkach, nie siląc się wszędzie na innowacje, nie wymyślając czegoś oryginalnego czy zupełnie nowego. Innowacja sama w sobie oznacza nie tylko wymyślenie, ale także wdrożenie. Dlatego warto o tych subtelnościach trochę dyskutować, ale generalnie sprowadza się to do tego, że ten rozwój ma być i sprytny, i pomysłowy czy inteligentny, ale też zrównoważony, zachowujący równowagę między wymaganiami społecznymi, środowiskowymi i ekonomicznymi. Jednocześnie ma to być rozwój włączający, a więc nie taki, że na pierwszym miejscu jest wzrost, zysk i wyzysk, to ma być budowanie wspólnoty i szukanie równowagi w taki sposób, żeby nie zostawić nikogo na lodzie, nie zostawić nikogo bez wsparcia. Tu zasada pomocniczości, zasada subsydiarności jest konstytucyjnie ogromnie ważna. Nie rozumieją tego ani Amerykanie, ani Azjaci, tego, że idea pomocniczości buduje porządek, dobry porządek europejski. Dziękuję, panie marszałku. (Oklaski)