Poseł Maria Zuba:

    Dziękuję bardzo.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przed 25 laty, 4 czerwca 1989 r., poszliśmy do wyborów, mając nadzieję na dokończenie rewolucji ˝Solidarności˝ 1980 r., mając nadzieję na zrealizowanie postulatów Sierpnia ’80. Poszliśmy po raz kolejny w ciągu XX w., mając nadzieję, że zaczniemy nowy, lepszy etap dla Polski. Postulaty wyryte na tablicach Stoczni Gdańskiej, a także wyryte w tamtym czasie w naszych sercach częstokroć do dziś czekają na swoją realizację. Idąc 4 czerwca 1989 r. do wyborów, szliśmy nie po to, aby zrealizować scenariusz okrągłego stołu. Szliśmy z przekonaniem, że od tego, jak zagłosujemy, będzie zależała realizacja 21 postulatów z sierpnia 1980 r., których treść muszę w tym miejscu przypomnieć.

    Postulat 1.: Akceptacja niezależnych od partii i pracodawców wolnych związków zawodowych wynikająca z ratyfikowanej przez PRL Konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej wolności związków zawodowych.

    Postulat 2.: Zagwarantowanie prawa do strajku oraz bezpieczeństwa strajkującym i osobom wspomagającym.

    Postulat 3.: Przestrzegać zagwarantowanej w Konstytucji PRL wolności słowa, druku, publikacji, a tym samym nie represjonować niezależnych wydawnictw oraz udostępnić środki masowego przekazu dla przedstawicieli wszystkich wyznań.

    Postulat 4.: Przywrócić do poprzednich praw: ludzi zwolnionych z pracy po strajkach w 1970 r. i w 1976 r., studentów wydalonych z uczelni za przekonania, zwolnić wszystkich więźniów politycznych (w tym Edmunda Zadrożyńskiego, Jana Kozłowskiego, Marka Kozłowskiego), znieść represje za przekonania.

    Postulat 5.: Podać w środkach masowego przekazu informację o utworzeniu Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego oraz publikować jego żądania.

    Postulat 6.: Podjąć realne działania mające na celu wyprowadzenie kraju z sytuacji kryzysowej poprzez: podawanie do publicznej wiadomości pełnej informacji o sytuacji społeczno-gospodarczej, umożliwienie wszystkim środowiskom i warstwom społecznym uczestniczenie w dyskusji nad programem reform.

    Postulat 7.: Wypłacić wszystkim pracownikom biorącym udział w strajku wynagrodzenie za okres strajku jak za urlop wypoczynkowy z funduszu CRZZ.

    Postulat 8.: Podnieść zasadnicze uposażenie każdego pracownika o 2000 zł na miesiąc jako rekompensatę dotychczasowego wzrostu cen.

    Postulat 9.: Zagwarantować automatyczny wzrost płac równolegle do wzrostu cen i spadku wartości pieniądza.

    Postulat 10.: Realizować pełne zaopatrzenie rynku wewnętrznego w artykuły żywnościowe, a eksportować tylko nadwyżki.

    Postulat 11.: Znieść ceny komercyjne oraz sprzedaż za dewizy w tzw. eksporcie wewnętrznym.

    Postulat 12.: Wprowadzić zasady doboru kadry kierowniczej na zasadach kwalifikacji, a nie przynależności partyjnej oraz znieść przywileje MO, SB i aparatu partyjnego poprzez: zrównanie zasiłków rodzinnych, zlikwidowanie specjalnej sprzedaży.

    Postulat 13.: Wprowadzić na mięso i jego przetwory kartki - bony żywnościowe (do czasu opanowania sytuacji na rynku).

    Postulat 14.: Obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do 55 lat, a dla mężczyzn do lat 60 lub przepracowanie w PRL 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn bez względu na wiek.

    Postulat 15.: Zrównać renty i emerytury starego portfela do poziomu aktualnie wypłacanych.

    Postulat 16.: Poprawić warunki pracy służby zdrowia, co zapewni pełną opiekę medyczną osobom pracującym.

    Postulat 17.: Zapewnić odpowiednią ilość miejsc w żłobkach i przedszkolach dla dzieci kobiet pracujących.

    Postulat 18.: Wprowadzić urlop macierzyński płatny przez okres 3 lat na wychowanie dziecka.

    Postulat 19.: Skrócić czas oczekiwania na mieszkania.

    Postulat 20.: Podnieść diety z 40 zł (Dzwonek) do 100 zł i dodatek za rozłąkę.

    Przepraszam, panie marszałku, proszę mi pozwolić dokończyć.

    Postulat 21.: Wprowadzić wszystkie soboty wolne od pracy. Pracownikom w ruchu ciągłym i systemie 4-brygadowym brak wolnych sobót zrekompensować zwiększonym wymiarem urlopu wypoczynkowego lub innymi płatnymi dniami wolnymi od pracy.

    Do dziś nie możemy powiedzieć, iż zrobiliśmy to, czego oczekiwał od nas naród napełniony duchem pierwszej ˝Solidarności˝. Jest sprawą obraźliwą dla Polski, dla godności Polaków, dla naszego umiłowania wolności, iż świętowane z tak wielką pompą są częściowo wolne wybory, w których mogliśmy zdecydować tylko o 35% składu Sejmu. Jest rzeczą trudno wytłumaczalną i paradoksalną, iż za symbol naszej wolności wybrano dzień częściowo wolnych wyborów.

    Nie możemy wreszcie zatrzymać się na bezmyślnym skandowaniu i powtarzaniu słowa ˝Solidarność˝ bez zrozumienia i wypełnienia jego treści. Treści, którą tak pięknie nam podał nasz Ojciec Święty Jan Paweł II: Solidarność to zawsze jeden z drugim, nigdy jeden przeciw drugiemu. Tylko z pełną wolnością i pełnym zrozumieniem słowa solidarność Polska może zmierzyć się z wyzwaniami, jakie stawia nam XXI wiek. Dziękuję (Oklaski)