1 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Spraw Wewnętrznych o rządowym projekcie ustawy o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (druki nr 1066 i 1932).

Poseł Jarosław Zieliński:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Najpierw chciałbym bardzo wyraźnie stwierdzić, że całą odpowiedzialność polityczną i moralną za tę ustawę i jej przyszłe skutki w całości i wyłącznie ponosić będą koalicja rządowa PO-PSL i jej sojusznicy. Prawo i Sprawiedliwość od początku sprzeciwiało się tej ustawie, bo jej wprowadzenie w życie może być groźne dla suwerenności Rzeczypospolitej.

    Nasz klub parlamentarny odmówił udziału w pracach podkomisji i wnosił o odrzucenie tego niebywałego projektu od samego początku. Nieprawdą jest, co trzeba też na początku bardzo wyraźnie stwierdzić, że wprowadzenia takich przepisów wymaga prawo Unii Europejskiej.

    Proces legislacyjny trwa już rok. Jest to warte odnotowania, bo najpierw według dyspozycji politycznej projekt ustawy miał zostać szybko przeforsowany. Marszałek Sejmu Ewa Kopacz wyznaczyła termin na przygotowanie sprawozdania komisji na 22 lutego 2013 r. Przypomnijmy, że pierwsze czytanie odbyło się na posiedzeniu Komisji Spraw Wewnętrznych 7 lutego 2013 r. Potem pod wpływem opinii publicznej, która szybko i trafnie nazwała dokument ustawą o bratniej pomocy, prace zostały wstrzymane i sprawozdanie komisji, oczywiście przy sprzeciwie Prawa i Sprawiedliwości, zostało przyjęte dopiero 20 listopada 2013 r.

    Treść projektu ustawy, najogólniej mówiąc, sprowadza się do tego, aby komendanci Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej, a także minister spraw wewnętrznych i rząd mogli odpowiednio, w zależności od tego, ilu, na jak długo i z jakiego kraju, sprowadzać do Polski na nasz koszt funkcjonariuszy obcych państw.

    Co mieliby robić ci umundurowani i uzbrojeni funkcjonariusze obcych państw w Polsce? Na czym miałyby polegać wspólne operacje, o których mówi się w tytule projektu ustawy? Projekt ustawy nie pozostawia złudzeń, że mieliby oni przede wszystkim patrolować polskie ulice, zapewniać porządek i bezpieczeństwo publiczne oraz zapobiegać przestępczości w związku ze zgromadzeniami, imprezami masowymi lub podobnymi wydarzeniami, udzielać pomocy przy udziale specjalnych jednostek interwencyjnych, a także uczestniczyć we wspólnych działaniach ratowniczych. Ale zadania te pojawiają się na dalekim miejscu i wbrew temu, co mówił pan poseł sprawozdawca, są tłem i niejako są tylko w tle tych głównych celów, zapewne też trochę dla ich przykrycia.

    Prawo i Sprawiedliwość w trakcie prac nad projektem ustawy proponowało ograniczenie jego założeń do wspólnych działań ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. To miałoby sens, ale ta propozycja przeszła bez echa, bo rządzącym najwyraźniej nie o to chodzi. Powstaje pytanie: Czy prawie 100-tysięczna polska Policja nie poradzi sobie z przestępczością, czy raczej rząd obawia się, że nie poradzi sobie z imprezami masowymi i zgromadzeniami? Jeżeli premier Donald Tusk boi się meczów i demokratycznych, może antyrządowych zgromadzeń, to powinien czym prędzej podać swój rząd do dymisji, bo nie ma akceptacji społecznej, a nie sprowadzać do Polski obce siły. Czy my żyjemy we współczesnej suwerennej Polsce, czy może w czasach Konrada Mazowieckiego, w niepodległym kraju czy w podporządkowanej prowincji, której namiestnicy obawiają się, że nie wystarczy im miejscowych oddziałów do utrzymania swojej władzy?

    W trakcie prac legislacyjnych przestraszony reakcją mediów rząd nieco złagodził projekt ustawy, ale nie zmienił jego istoty. Jeżeli zostanie to uchwalone - teraz mówię już o druku nr 1932, a więc o sprawozdaniu komisji przedłożonym Wysokiej Izbie do drugiego czytania - to sprowadzani do Polski obcy funkcjonariusze będą mogli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, między innymi o tym mówi art. 9 projektu ustawy, nosić swoje mundury, przywozić broń palną, używać jej i amunicji, używać środków przymusu bezpośredniego, kontrolować uczestników ruchu drogowego, korzystać z dróg, gruntów i zbiorników wodnych państwowych, komunalnych i prywatnych, używać polskich częstotliwości radiowych, korzystać ze sprzętu polskiej Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu, używać swoich środków transportowych jako pojazdów uprzywilejowanych w polskim ruchu drogowym, korzystać na nasz koszt z polskiej opieki zdrowotnej oraz z ulg przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego, a także korzystać z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. Wszystko to oczywiście na koszt budżetu państwa, czyli polskiego podatnika. I nie zmienia postaci rzeczy, że będą oni uczestniczyć we wspólnych patrolach.

    Chciałbym zadać kilka pytań. Po pierwsze, czy możemy sobie wyobrazić udział na przykład niemieckich policjantów, to nasz najbliższy sąsiad, w interwencjach wobec naszych kibiców na polskich stadionach? Po drugie, czy możemy sobie wyobrazić, że nasze ulice patrolują niemieccy policjanci? To nie do pomyślenia dla starszego pokolenia, ale chyba i dla młodego. Po trzecie, czy ten rząd naprawdę nie potrafi zagwarantować bezpieczeństwa nam, Polakom, w naszym własnym kraju? Po czwarte, czy potrzebni są nam obcy najemnicy na przykład do tłumienia demokratycznych manifestacji, być może zorganizowanych przeciwko rządowi? Po piąte, czy możemy sobie wyobrazić, aby niemiecki parlament zgodził się na to, aby polscy policjanci interweniowali wobec niemieckich obywateli na ulicach Berlina? Chyba nikt nie może sobie tego wyobrazić. (Dzwonek)

    Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość składam wniosek o odrzucenie tego projektu ustawy w drugim czytaniu. (Oklaski)