Poseł Józef Lassota:

    Dziękuję.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Moje oświadczenie dotyczy dzisiejszej daty, 13 grudnia. Już na początku dzisiejszego, 57., posiedzenia Sejmu była o tym mowa, gdyż przyjęliśmy w tej sprawie uchwałę, która zawiera bardzo ważne słowa, bardzo ważne stwierdzenia, która oddaje hołd tym wszystkim, którzy w tamtych latach, ponad 30 lat temu, bardzo dużo potrafili poświęcić dla sprawy Polski, dla sprawy narodu.

    Nigdy dosyć mówienia o tej sprawie, szczególnie tutaj, gdyż zapewne dobrze ponad 50% państwa posłów na tej sali zna relacje z tamtych wydarzeń z przekazu historycznego, bo nawet jeśli ktoś miał 10 lat, to trudno mówić, żeby to przeżywał. Dlatego te słowa są bardzo ważne. Bardzo ważne jest także to, abyśmy zawsze z powagą przystępowali do tego rodzaju obchodów, do tego rodzaju uczczenia pamięci i podziękowania tym wszystkim, którzy to uczynili. Źle by było, gdyby 13 grudnia był wykorzystywany do jakichś działań partyjnych. Powinniśmy, jak wtedy, jako naród być razem i apeluję o to, żeby przyjmować to i postępować w ten sposób.

    Ale, panie marszałku, te piękne słowa, które są w uchwale, te piękne słowa, które pojawiają się w mediach i które powtarzają różni ludzie, muszą przekuć się w czyn. Mówię o tym dlatego, że część z tych ludzi, którzy wówczas poświęcili dla sprawy bardzo wiele, dzisiaj jest w niezwykle trudnej sytuacji materialnej, niektóre osoby żyją w biedzie, czasami nie mają na lekarstwa. Dlatego tak ważne jest, abyśmy pamiętali o tym, kiedy trafi do nas projekt ustawy, a Senat przyjął taki projekt, o pomocy dla tych, którzy dzisiaj są w trudnej sytuacji, a którzy zasłużyli się przed 30 laty. Apeluję, żebyśmy wówczas również potrafili wznieść się ponad te podziały i żebyśmy pamiętali o uchwale, którą dzisiaj podjęliśmy.

    Apeluję również do rządu, do ministra pracy i polityki społecznej, do ministra finansów, aby dla tej garstki ludzi, bo została już dosłownie garstka ludzi, nie być skąpym. Chodzi nie o to, żeby mieli jakieś specjalne przywileje, ale żeby mogli spokojnie żyć, na takim poziomie, jaki jest godny człowieka. Ci ludzie bowiem, tracąc pracę, tracąc często swoją szansę zawodową, mimo to postarali się o to, abyśmy my w Sejmie, jako wolny parlament, mogli dzisiaj funkcjonować. Jesteśmy odpowiedzialni za to, żebyśmy o nich pamiętali. Liczę na to, że cały Sejm, rząd naprawdę poważnie to potraktuje i nie będzie skąpił tych kilkuset złotych dla ludzi, którzy tej pomocy potrzebują. Bardzo dziękuję, panie marszałku. (Oklaski)