Poseł Jacek Świat:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! 2 października miałem przyjemność uczestniczenia w niezwykłym wydarzeniu. Oto we Wrocławiu zebrał się po raz 400 Klub Spotkanie i Dialog. Na czym polega niezwykłość tego wydarzenia? Otóż klub zbiera się raz na miesiąc i to z przerwą na sierpniowe wakacje. Łatwo więc policzyć, że działa już ponad 36 lat. W istocie, Klub Spotkanie i Dialog zainaugurował działalność w październiku 1977 r., jest więc jedną z najstarszych, a może najstarszą funkcjonującą do dziś tego typu inicjatywą w Polsce. Dodatkowa niezwykłość polega na tym, że od początku do dziś jest dziełem jednego człowieka, dr. Lecha Stefana. Lech Stefan to matematyk, pracownik naukowo-dydaktyczny Politechniki Wrocławskiej, a z pasji i z natury - działacz społeczny.

    Klub powstał jako forma niezgody na komunistyczną rzeczywistość, jako miejsce wymiany myśli i forma wsparcia dla rodzącej się demokratycznej opozycji. Spotkań klubu odbywających się z niezmąconą regularnością nie zmieniły wydarzenia Sierpnia i działania ˝Solidarności˝, nie zakłócił ich nawet stan wojenny, trwały, gdy rodziła się nowa Polska. Okazało się, że niezależnie od sytuacji warto się spotykać i dzielić wspólną troską o nasz kraj. Klub nie sformalizował swojego statusu, nie jest instytucją, jest bardziej hasłem i ideą. Niewielkie koszty działania pokrywają dobrowolne składki klubowiczów.

    Bardzo długo spotkania klubu miały miejsce w prywatnych domach, najczęściej u jego twórcy. Od wielu lat klub korzysta z gościny instytucji kościelnych, ostatnio spotyka się w sali konferencyjnej gimnazjum salezjańskiego. Bywalcy klubu to wrocławska inteligencja, przede wszystkim wykonująca zawody techniczne. Wielu wśród nich jest pracowników Politechniki Wrocławskiej. To także odróżnia Spotkanie i Dialog od podobnych inicjatyw, gdzie dominują raczej humaniści. Natomiast gośćmi klubu byli, liczeni już chyba na setki, lokalni politycy, samorządowcy, naukowcy, ludzie kultury, działacze związkowi i społeczni. Spotykają się, by rozmawiać o Polsce i poszukiwać pomysłów na jej budowanie, na budowanie jej pomyślności. Tę troskę wywodzą z polskiej patriotycznej tradycji, z republikańskiego ducha I Rzeczypospolitej, a także ze społecznej nauki Kościoła.

    Można zapytać, jaki sens, jaką wartość mają takie spotkania, spotkania w dużym stopniu towarzyskie, jaką wartość mają działania na uboczu, z dala od medialnego zgiełku i spektakularnych akcji. Ten sens polega nie tylko na wymianie myśli, na dyskusji, podnoszeniu świadomości uczestników klubu, polega on także na nawiązywaniu kontaktów, zawieraniu znajomości, a nawet przyjaźni, a przede wszystkim polega na rodzeniu się na marginesie dyskusji pomysłów i inicjatyw społecznych. Dość powiedzieć, że w stanie wojennym to właśnie klubowicze tworzyli zaplecze organizacyjno-logistyczne dla solidarnościowej opozycji. Robili to niezwykle sprawnie, skutecznie i, co najważniejsze, bezpiecznie. To środowisko nie zanotowało ani jednej wpadki i było dla Służby Bezpieczeństwa całkowicie niedostępne.

    Członków klubu nie brakowało przez lata w wielu inicjatywach, i tych wielkich, takich jak ˝Solidarność˝, komitety obywatelskie, i tych mniejszych, takich jak tworzenie diecezjalnego Radia Rodzina.

    Sukces Klubu Spotkanie i Dialog w niemałej części jest zasługą Lecha Stefana, jego osobowości, pracowitości, konsekwencji, to także wynik patriotyzmu i obywatelskiej odpowiedzialności klubowiczów, a wreszcie sukces przyniosło także założone z góry nieuleganie ambicjom politycznym i interesowności.

    Klub Spotkanie i Dialog jest jednym z najczystszych i najdoskonalszych przykładów tego, co nazywamy pracą organiczną. Trzeba więc z tego miejsca życzyć klubowi i jego bywalcom jeszcze wielu lat gorących spotkań i przeżywania kolejnych jubileuszy. Trzeba także, żeby klub stał się przykładem dla tych, którzy chcą realizować się w działalności społecznej. I stąd niniejsze oświadczenie. (Oklaski)