Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Komisyjny projekt ustawy opublikowany w druku sejmowym nr 341 jest reakcją na stan rzeczy wywołany dokonanymi w roku ubiegłym przekształceniami zapisu art. 12 ust. 9 ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r. Stanowił on, że opłaty pobierane za wstęp do parku narodowego, w wysokości 15% wpływów za każdy kwartał, przeznacza się na dofinansowanie działalności ratowniczej specjalistycznych organizacji ratowniczych działających na terenie danego parku narodowego˝. Nowe wersje przytoczonego przepisu wprowadziły odpowiednio ustawa o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach (art. 49 pkt 1 z odwołaniem do art. 17 ust. 4) oraz ustawa o zmianie ustawy o ochronie przyrody (art. 1 pkt 7 lit. b). W obchodzącym nas zakresie powyższe regulacje stanowią dwa odmienne rozwiązania. Obowiązujące aktualnie, to jest od 1 stycznia br., brzmienie art. 12 ust. 9 ustawy o ochronie przyrody pozostaje w kolizji z treścią art. 17 ust. 4 ustawy o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach. Daje to efekt niespójności formalnej w systemie prawa odsłaniający naruszenie zasad poprawnej legislacji. Ale nie tylko. Skutki opisanego dualizmu mogą się konkretyzować w kontrowersjach natury finansowej. Przypomnijmy w tym miejscu - w stosunku do pierwotnej wersji art. 12 ust. 9 ustawy o ochronie przyrody jego obecne brzmienie zawęża zakres powinności finansowych parków narodowych na rzecz działalności ratowniczej, z kolei ustawa o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach znacznie go poszerza.
Intencją wnioskodawców proponowanej aktualnie korekty nowelizacyjnej jest wyeliminowanie wskazanych różnic na drodze dokładnego określenia zakresu przedmiotowego opłat pobieranych przez parki narodowe, z tytułu których 15-procentowy odpis przekazywany jest służbom ratowniczym. Zachodzi potrzeba dokonania rozstrzygnięcia jednoznacznego, czytelnego, roztropnie wyważającego racje zainteresowanych podniesionym problemem stronom.
Panie i Panowie Posłowie! Omawiany projekt ustawy w wersji z druku nr 341 został poddany procedurze pierwszego czytania na forum połączonych Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w dniu 12 września br., a następnie skierowany do powołanej tego dnia podkomisji nadzwyczajnej celem szczegółowego rozpatrzenia. Obok posłów w pracach tej ostatniej uczestniczyli reprezentujący stronę rządową przedstawiciele Ministerstwa Środowiska oraz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a ponadto Najwyższej Izby Kontroli, parków narodowych i organizacji ratownictwa górskiego. W rezultacie podjętych przez podkomisję prac zaproponowała ona modyfikację zapisów dwóch pierwszych artykułów analizowanego projektu. Doprecyzowano treści ujęte art. 1, w drugim przypadku postulowano zmianę podyktowaną zasadą ekonomii wysiłku legislacyjnego. Ta sama sprawa nie powinna być regulowana w dwóch różnych ustawach. Połączone komisje na posiedzeniu w dniu 10 października 2012 r. jednogłośnie zaakceptowały wzmiankowane korekty. Odnośne sprawozdanie zawiera druk sejmowy nr 777.
Wysoka Izbo! W imieniu Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa wnoszę uprzejmie o przyjęcie projektu ustawy. Projektowana regulacja wpłynie na zwiększenie możliwości wykonywania zadań ratowniczych w górach. Specjalistyczne służby ratownicze wspierają dyrekcje położonych na terenach górskich parków narodowych w realizacji przypisanego im obowiązku uczestniczenia w zapewnieniu warunków bezpieczeństwa osobom przebywającym na ich obszarach. Stanowi to o znaczeniu rekomendowanej inicjatywy legislacyjnej.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Dziękuję bardzo za uwagę. (Oklaski)