7 punkt porządku dziennego:

Poseł Józefa Hrynkiewicz:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Chciałabym prosić o informację dotyczącą otwartych funduszy emerytalnych.

    Zamiana systemu solidarnościowego na kapitałowy w ubezpieczeniu społecznym jest ekonomicznie bezsensowna, a społecznie szkodliwa. System taki niszczy międzyludzką solidarność, która jest podstawą istnienia wszelkiej ludzkiej wspólnoty, niszczy więzi i spójność społeczną, hołduje zasadom skrajnego egoizmu, narusza zaufanie i szacunek do państwa i jego władz, narusza system wartości, zasady ładu społecznego i stanowionego prawa. Kapitałowy system emerytalny to sposób na unikanie przez władze publiczne odpowiedzialności za warunki życia społeczeństwa. To sposób na przerzucenie odpowiedzialności za bezpieczeństwo socjalne niezdolnych do pracy obywateli na wolny rynek. To koncepcja utopijna wynikająca z naiwnej wiary, że wolny rynek rozwiąże problemy społeczne, że dostarczy środków utrzymania osobom niezdolnym do pracy z powodu starości, śmierci żywiciela rodziny, inwalidztwa. Taka koncepcja mogła powstać tylko w marzeniach ludzi o nazbyt prostym pojmowaniu świata społecznego, którzy sprzedawali prostemu ludowi nadzieje na proste i łatwe życie. W istocie łudzili, tak sugestywnie, że bardzo wielu im uwierzyło. Zaczarowane hasło: zdefiniowane świadczenie emerytalne, zamieniono na zdefiniowaną składkę, co miało ukryć rzeczywisty sens ich zamiarów. Opowieści o wysokich zyskach i obfitych emeryturach płynących z OFE, o beztroskim życiu na starość w luksusie miały ukryć istotę wprowadzonych zmian, którą jest poważne obniżenie wysokości rent inwalidzkich oraz emerytur. Poparcie dla tego niebywałego wręcz oszustwa osiągnięto wskutek kompletnej blokady debaty publicznej, niszczenia i sekowania przeciwników, korumpowania usłużnych pseudoekspertów i mediów. Profesjonalny PR zastąpił opinię publiczną i niezależne media - dał tzw. reformatorom zwycięstwo. Skutkiem tego gigantycznego oszustwa jest rozpoczęte w 2009 r. obniżanie emerytur. Tempo spadku wysokości emerytur istotnie wzrośnie od 2014 r., gdy w życie wejdzie w całości ustawa z 21 listopada 2008 r. o emeryturach kapitałowych. Wtedy każdy dostanie to, co sobie uskładał. Jeśli sobie nie uskładał, bo był chory, nie miał pracy, pracował na czarno, pracodawca wypłacał oficjalnie tylko część wynagrodzenia, a resztę płacił pod stołem, to nie dostanie żadnej emerytury. Wtedy może liczyć na słynny filar, ale nie w ubezpieczeniu społecznym - w kościele, gdzie miłosierny Caritas będzie wydawał zupę. Z tego, co sobie kto uskłada, niemałą część zabierze ten, kto to wymyślił i wdrożył ten system.

    (Głos z sali: Co za demagogia.)

    Do maja 2011 r. ok. 1/3 składki była przekazywana do OFE.

    Wymiar emerytury w pewnym stopniu ma zależeć od wyników działania otwartych funduszy emerytalnych. Właśnie wyniki działania OFE coraz częściej niepokoją przyszłych emerytów. Tylko w 2011 r. OFE utraciły 11 700 mln zł. O tyle spadły aktywa OFE w 2011 r. W 2011 r. OFE nie tylko nie zwiększyły posiadanych aktywów, ale faktycznie z kwoty 15 100 mln zł przekazanej przez ZUS straciły 11 700 mln zł. Główna przyczyna to spadek cen akcji plus opłaty i prowizje pobrane przez PTE. Wielka strata w OFE była też od grudnia 2007 r. do lutego 2009 r., wyniosła wtedy 31 900 mln zł. W krótkim czasie, od grudnia 2007 r. do grudnia 2011 r., strata poniesiona przez OFE wyniosła ponad 40 mld zł. Jak widać, zanim odrobiono poprzednie straty, w 2011 r. poniesiono następne. Oznacza to, że po stosunkowo dobrym okresie w bardzo krótkim czasie OFE mogą stracić ogromne pieniądze. Ale emeryt nie może czekać na dobrą koniunkturę. Chleb i lekarstwa musi mieć codziennie.

    Jak wpłyną straty poniesione przez OFE na rynku finansowym, zwłaszcza w 2008 i 2011 r., na wysokość przyszłych emerytur? Jaki jest szacowany ubytek składki emerytalnej przekazywanej przez ZUS do OFE na rachunek członka otwartego funduszu emerytalnego na skutek comiesięcznego potrącania przez PTE prowizji za zarządzanie aktywami w okresie aktywności zawodowej? (Dzwonek) Jakie opłaty oraz prowizje zostały pobrane przez powszechne towarzystwa emerytalne? Wreszcie czy podnoszenie wieku emerytalnego to dalszy ciąg pseudoreformy emerytalnej rozpoczętej w 1997 r., zmieniającej system solidarnościowej emerytury na system pseudokapitałowy? Proszę o ujawnienie wyników badań i analiz uzasadniających wprowadzenie dla wszystkich przymusu pracy do 67. roku życia. Jakie są możliwości i wymagania w poszczególnych zawodach? Jakie wyniki badań potwierdzają, że we wszystkich zawodach i na wszystkich stanowiskach można efektywnie pracować? Sposób i formy wprowadzania przymusu pracy do 67. roku życia to kolejny pokaz ignorancji i arogancji rządu, taki sam, jak wtedy, kiedy w latach 1997-1999 wprowadzano otwarte fundusze emerytalne. (Oklaski)