18 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Statutu Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej - Interpol, przyjętego w Wiedniu dnia 13 czerwca 1956 r. (druki nr 2876 i 2926).

Poseł Sprawozdawca Józef Lassota:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam zaszczyt w imieniu Komisji Spraw Wewnętrznych i Komisji Spraw Zagranicznych przedstawić Wysokiej Izbie sprawozdanie o projekcie ustawy, bardzo krótkiej zresztą, jednopunktowej, dotyczącej ratyfikacji Statutu Międzynarodowej Organizacji Kryminalnej Policji - Interpol, przyjętego w Wiedniu dnia 13 czerwca 1956 r.

    Wprawdzie połączone komisje nie miały tu żadnych zastrzeżeń, niemniej jednak przedstawię kilka zdań dosłownie, aby wyjaśnić, skąd się wzięła sprawa dotycząca ratyfikacji statutu Interpolu. Interpol, jako Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej, jest organizacją, której celem jest zapewnienie współpracy organów policyjnych, zapobieganie i zwalczanie przestępczości i rozwój tej współpracy. Obecnie do Interpolu należy 190 państw. Jest to największa międzynarodowa organizacja policyjna. Jest też ważna, jeśli chodzi o Unię Europejską, bo zwłaszcza tutaj ta współpraca się rozwija. Podstawą działania Interpolu jest statut uchwalony w 1956 r., a także inne dokumenty. Działanie Interpolu koordynuje Sekretariat Generalny, który stanowi centralny punkt kontaktowy dla krajowych biur Interpolu działających w poszczególnych państwach członkowskich.

    Polska Policja jest obecna w strukturach Interpolu od jego założenia. Uczestniczyła jako założyciel w kongresie założycielskim Międzynarodowej Komisji Policji Kryminalnych w 1923 r. W 1952 r., wskutek uwarunkowań politycznych, Polska zerwała współpracę z Interpolem, chociaż formalnie nigdy z niego nie wystąpiła. Wznowienie współpracy nastąpiło w 1990 r. podczas sesji zgromadzenia ogólnego Interpolu w Ottawie. Od tego momentu Polska została ponownie uznana przez społeczność międzynarodową za pełnoprawnego członka tej organizacji. Oprócz Policji z zasobów Interpolu korzysta również Komenda Główna Straży Granicznej, natomiast szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego i szef Biura Ochrony Rządu korzystają z informacji, których udziela Komenda Główna Policji na podstawie baz Interpolu, do których mają bezpośredni dostęp.

    Mimo ponownej przynależności od 1990 r. polskiej Policji do Interpolu, korzystania z wynikających z tego tytułu uprawnień oraz spełniania ciążących na niej obowiązków, Rzeczpospolita Polska do chwili obecnej nie podjęła działań mających na celu formalne związanie się statutem tej organizacji. Wobec tego mam pytanie: Czy jest taka potrzeba, aby się wiązać? Formalne związanie się Rzeczypospolitej Polskiej statutem umożliwi uznanie dorobku prawnego Interpolu za prawnie wiążący. Obecnie niejednoznaczna jest moc wiążąca aktów prawnych wydawanych przez Interpol, w szczególności dotyczących przetwarzania danych osobowych. Dodatkowo przystąpienie do statutu Interpolu powinno dać podstawę do uznania legalności listów gończych Interpolu. Stanowisko sądów powszechnych w tej sprawie nie jest jednoznaczne.

    Ratyfikacja statutu nie spowoduje żadnych dodatkowych skutków finansowych, jeżeli chodzi o podmioty sektora finansów publicznych, gdyż i tak wszystkie zobowiązania są dzisiaj pokrywane. Ratyfikacja nie wiąże się również z koniecznością zmiany aktów prawnych, gdyż te zapisy, które są niezbędne, abyśmy mogli być członkiem Interpolu, są już zawarte w ustawie o Policji. W związku z tym proponowane dzisiaj przyjęcie projektu ustawy to poniekąd akt formalny, aczkolwiek ważny, tak jak mówiłem wcześniej, jeżeli chodzi o uznanie dorobku Interpolu za prawnie wiążący dla strony polskiej. Wobec tego w imieniu połączonych komisji wnoszę o uchwalenie projektu ustawy bez poprawek. Dziękuję. (Oklaski)