10 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2857).

Poseł Ireneusz Raś:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sejmie! Mam zaszczyt w imieniu Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki przedstawić uzasadnienie do projektu, który komisja wnosi do Wysokiej Izby, projektu ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw, druk nr 2857.

    Jak państwo na pewno pamiętacie, Wysoki Sejm był świadkiem wielkiej pracy, jaką wykonaliśmy w roku 2009, aby w perspektywie Euro 2012 uporządkować te sprawy na nowo. W 2009 r. powstała zupełnie nowa ustawa, która przez pięć lat zarówno przeprowadziła nas szczęśliwie przez największą imprezę sportową, którą organizowaliśmy w Polsce - Euro 2012, jak i spowodowała, że złe zdarzenia wokół imprez masowych, w szczególności meczów piłki nożnej, w dużym procencie odeszły w zapomnienie.

    Na potwierdzenie tych faktów zawsze są przedkładane w naszej komisji i w polskim parlamencie argumenty służb, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, iż bezpieczeństwo na samych stadionach uległo poprawie. Pięć lat doświadczeń, pięć lat panowania tej ustawy przyniosło jednak wiele aspektów, które stały się przedmiotem konsultacji z organizatorami imprez masowych, meczów piłki nożnej, lig zawodowych, jak również ze służbami, które reprezentuje dzisiaj pan minister spraw wewnętrznych. Od kilku miesięcy, przez kilka miesięcy pracowaliśmy w specjalnie powołanej komisji, która miała zweryfikować, jakie zmiany należy wprowadzić, aby ta ustawa działała dzisiaj w Polsce w jeszcze lepszy sposób.

    I tak, szanowni państwo, stwierdziliśmy, że ten wielki wysiłek inwestycyjny Polski przyniósł taki efekt, o którym już mówiłem, czyli że pewne patologie ze stadionu wyprowadziły się poza ten stadion. To jest jedna z okoliczności, która legła u podstaw wdzierania się w głąb zapisów ustawy. Chcielibyśmy, aby w związku z meczami piłki nożnej, imprezami masowymi, imprezami piłkarskimi było spokojnie nie tylko na stadionie, lecz także w drodze na ten stadion, i aby w wielkich miastach również nie dochodziło do zdarzeń wynikających z meczów piłki nożnej, imprez masowych.

    Dlatego ta zmiana ma uelastycznić przepisy zawarte w ustawie w celu złagodzenia wymogów związanych z organizowaniem imprez masowych, w szczególności meczów piłki nożnej, a także ma spowodować wyeliminowanie w ocenie projektodawcy i w ocenie organizatorów imprez negatywnych konsekwencji ustawy przy jednoczesnym zachowaniu absolutnego bezpieczeństwa na tych imprezach.

    Chcielibyśmy, aby z jednej strony nowa ustawa definiowała przejazd zorganizowanej grupy uczestników masowej imprezy sportowej jako pozostającej w związku z imprezą masową. Czyli chodzi o to, żeby te wszystkie patologie, które mają miejsce podczas podróży zorganizowanych grup kibiców na tzw. wyjazdy, również były obłożone sankcjami zakazu stadionowego, oczywiście w wyniku pewnej procedury postępowania służb, a na końcu aby o tym rozstrzygał sąd. Chcielibyśmy, aby z drugiej strony, na wniosek Ministerstwa Sportu i Turystyki, zapisy ustawy dawały mocniejszą podstawę do działań, które mogłyby w znaczący sposób ułatwić działania profilaktyczne ministerstwa sportu, jakie są dzisiaj prowadzone w ramach projektu profilaktyczno-edukacyjnego ˝Kibice razem˝. Proponujemy więc wpisać do ustawy możliwość finansowania tego programu z budżetu państwa. Chcemy przez to w sposób dobry komunikować się z grupami, które w sposób najbardziej emocjonujący - tak mogę powiedzieć tutaj, w parlamencie - kibicują podczas imprez sportowych, meczów piłki nożnej.

    Ważne jest, zgodnie z tą propozycją, którą przedkładamy dzisiaj Wysokiej Izbie, aby w lepszy sposób określać, uelastycznić liczebność służb, które są kierowane przez organizatora do zabezpieczenia imprezy masowej w ten sposób, aby było takie środkowe, pośrednie rozwiązanie. Państwo wiecie, że dzisiaj w ustawie mówi się w przypadku meczu piłki nożnej albo o imprezie zwykłej, gdy trzeba spełnić bardzo konkretnie zapisany w ustawie wymóg liczebności dotyczący służb informacyjnych i porządkowych, albo o imprezie mogącej być zakwalifikowaną jako impreza masowa podwyższonego ryzyka, jeśli jest taka decyzja opiniujących, gdy jest określona górna liczba przedstawicieli służb, którą musi dysponować organizator. My proponujemy, aby w wyniku konsultacji i opinii można było wybrać wariant pośredni, nie ryzykując jednak, że zatrze się to podstawowe nazewnictwo, które poprzez to, że jest to impreza masowa, zwykły mecz piłki nożnej czy ten podwyższonego ryzyka, daje opinii publicznej sygnał, że ten mecz musi być potraktowany przez organizatora w sposób szczególny, jeśli chodzi o zaangażowanie określonych służb.

    Zmiana przepisu art. 6 ust. 3 ustawy nie zniesie obowiązku organizatora w zakresie udostępniania regulaminu obiektu, natomiast przeniesie właściwość w sprawie jego opracowania na właściciela, posiadacza, użytkownika lub zarządzającego obiektem lub terenem. Uznaliśmy rzeczywiście, że jeśli organizator, który otrzymuje obiekt, płaci za niego, ma przygotować regulamin obiektu, którego nie jest właścicielem, nie ma pełnej dokumentacji, i tak musi otrzymać tę dokumentację od właściciela, użytkownika, tego, który wynajmuje, to jest to zapis utrudniający realizację organizatorowi tego przedsięwzięcia, jest to dla niego nadmiarowy obowiązek. To powinno być normowane umową pomiędzy organizatorem imprezy a właścicielem obiektu.

    Zgodnie z art. 11 ust. 3 ustawy zgromadzone podczas utrwalania przebiegu imprezy masowej materiały potwierdzające dowody do wszczęcia postępowania karnego albo postępowania w sprawach o wykroczenia lub dowody mające znaczenie dla toczących się takich postępowań organizator przechowuje po zakończeniu imprezy masowej przez okres co najmniej 60 dni. Tak jest dziś. Po analizach, które zostały przeprowadzone już wcześniej, przy pierwszej nowelizacji, proponujemy skrócenie tego czasu przechowywania do 30 dni. To również jest praktyka służb. Skrócenie tego czasu nie spowoduje absolutnie kłopotu w kontaktach organizatora, który ma zabezpieczyć ten materiał z nagrania, z odpowiednimi organami ścigania, które najczęściej już następnego dnia albo w ciągu 5 dni wnioskują o pewien materiał, jego zabezpieczenie i przekazanie służbom ścigającym wykroczenia, przestępstwa popełnione na stadionach. To jest wystarczający termin, złożyliśmy taką propozycję, wstępnie uzgodniliśmy ją ze wszystkimi.

    Nowy art. 11a wprowadza do ustawy podstawy prawne funkcjonowania zespołów interdyscyplinarnych do spraw bezpieczeństwa imprez masowych działających przy wojewodzie, które to zespoły działają obecnie na podstawie zarządzeń wojewodów we wszystkich województwach, zgodnie z rekomendacjami komendanta głównego Policji. Wszyscy przekonaliśmy się, że dochodziło do pewnych patologii i musieli wkraczać na to pole urzędnicy państwowi, najczęściej byli to wojewodowie. Na początku była zła sytuacja, jeśli chodzi o relacje między organizatorami, wszystkimi zainteresowanymi organizowaniem imprez masowych a służbami. Potem minister spraw wewnętrznych przyjął dla usprawnienia komunikacji, że będą takie zespoły interdyscyplinarne, które powołuje wojewoda. Dzisiaj to narzędzie sprawdziło się w praktyce i jest wniosek, aby te relacje jeszcze bardziej sformalizować i jeszcze lepiej wykorzystać to narzędzie. W związku z tym w naszej ustawie dookreślamy te zespoły, podnosimy je do rangi ustawowej. Mamy nadzieję, że wtedy już będzie wiadomo, że to nie jest działanie tylko dwóch stron. Przy tej nowelizacji chodzi nam o to, aby wszyscy stali się współodpowiedzialni za poprawę sytuacji na stadionach i wokół nich, aby wziąć na siebie tę współodpowiedzialność i zmierzać razem do poprawy tej sytuacji. To narzędzie wydaje się bardzo, bardzo ważne i wiele po nim oczekujemy.

    Dostrzegamy też jako wnioskodawcy, czyli komisja, że obecne rozwiązania zawarte w art. 13 ustawy praktycznie wstrzymują rozwój piłki nożnej w niższych klasach rozgrywkowych, nakładając na samorządy olbrzymie koszty związane z instalacją systemów elektronicznych, o których mowa w omawianym artykule. Rozwiązanie to, poza meczami rozgrywanymi w ramach szczebla centralnego, Ekstraklasy, I i II ligi piłki nożnej mężczyzn, wydaje się, nie ma dzisiaj istotnego uzasadnienia. O co chodzi? Jak państwo wiecie, są bardzo twarde rygory organizacji meczów w tych ligach zawodowych, w Ekstraklasie, w I lidze. Wnioskujemy, żeby pełne rygory tej ustawy, nie te, które mówią o bezpieczeństwie imprez masowych, tylko te dotyczące meczów piłki nożnej, które mówią, że trzeba zainstalować najnowocześniejsze elektroniczne systemy monitoringu, nie były w tych niższych ligach rozgrywkowych stosowane. Wydaje się, że nie ma takiej potrzeby. Oczywiście chodzi też o argumentację ministra, argumentację pana dyrektora Hakiela, któremu w tym momencie dziękuję za wspaniałą do tego etapu współpracę z komisją będącą wnioskodawcą projektu. Są kluby piłkarskie z wieloma kibicami, które zostały zdegradowane do takiego poziomu, który jest poniżej II ligi, ale to są sytuacje incydentalne, w których, myślę, służby spokojnie mogą sobie poradzić bez takiego systemowego rozwiązania, które zabezpiecza jeden czy dwa mecze w III czy w IV lidze, a tak naprawdę rozkłada możliwość funkcjonowania tych imprez masowych w tych ligach w całości. W związku z tym przyjmujemy taką korektę, aby te rozwiązania najbardziej wysublimowane, najbardziej rozbudowane, dotyczące zastosowania tych wszystkich najnowocześniejszych elektronicznych systemów, były zawarowane dla Ekstraklasy, I i II ligi piłki nożnej mężczyzn. To jest zmiana, o którą wnioskujemy.

    Zgodnie z propozycjami zawartymi w projekcie zakres przetwarzanych danych identyfikujących osoby uczestniczące w meczu piłki nożnej obejmowałby imię i nazwisko oraz numer PESEL, a gdy nie został on nadany - rodzaj, serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość. Oznacza to, że wnioskujemy o usunięcie z katalogu przetwarzanych danych wizerunku twarzy, numeru identyfikacyjnego oraz informacji o podmiocie, który wydał ten numer. Jest propozycja, aby zwyczajny kibic, turysta miał możliwość w dniu meczu swobodnie zakupić bilet czy też wcześniej zakupić go przez Internet. Do tej pory musiał wyrabiać tzw. kartę kibica w danym klubie. To oczywiście powodowało wiele utrudnień technicznych. Wiedząc o tym, że mamy jedne z najbardziej nowoczesnych stadionów w Europie, że pełna identyfikacja na stadionie jest absolutnie wystarczająca, a identyfikacja przez numer PESEL wydaje się na etapie zakupu wystarczająca i wyeliminuje osobę, która ma zakaz stadionowy czy zakaz klubowy, decydujemy się dziś na to, że dochodzi tylko i wyłącznie jeden zapis, że obowiązek dotyczący wizerunku twarzy jest zniesiony, ale bilet tak zakupiony jest ważny, kiedy okazujemy go w bramie wraz z potwierdzającym tożsamość dokumentem ze zdjęciem. Bilet i ten dokument pomogą służbom porządkowym zweryfikować, czy to jest bilet akurat tego człowieka. Wydaje się, że to powinno wystarczyć. Nawet jeśli zdarzy się taka patologia, że ktoś się prześlizgnie przez sito tych służb, dokona wykroczenia i zidentyfikujemy, że ten człowiek pojawia się na stadionie już jako recydywista, to poniesie dotkliwą karę, która jest zapisana w ustawie o bezpieczeństwie imprez masowych, i będziemy go ścigać na podstawie zupełnie innych paragrafów.

    Jeśli chodzi o propozycję nowelizacji art. 14 ustawy, tryb odwoławczy od zakazu klubowego powinien być realizowany przez niezależny sąd administracyjny. W celu zachowania procedury administracyjnej oraz maksymalnego jej przyspieszenia należy rozważyć możliwość wprowadzenia uprawnienia dla osoby ukaranej do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Termin na rozpatrzenie takiego wniosku nie powinien przekraczać 14 dni. Należy zrezygnować z przepisów wskazujących jako podmiot odwoławczy podmiot zarządzający rozgrywkami, którego członkami lub akcjonariuszami są kluby uczestniczące w rozgrywkach lub polski związek sportowy. W tym artykule dokonujemy również rozszerzenia katalogu instytucji i organizacji, które mogą nakładać zakaz klubowy. Nie byłby to tylko organizator imprezy masowej, klub piłkarski, wnioskujemy, aby był to również organizator rozgrywek ligowych, do tego katalogu dopisujemy go.

    Propozycja dotycząca nowelizacji art. 15 ust. 1 i 2 ustawy ma na celu dostosowanie przepisów ustawy do faktycznej sytuacji i zalegalizowanie zdalnej sprzedaży biletów, na przykład przez Internet, oraz dostosowania treści niniejszego artykułu do nowelizowanego przepisu zawartego w art. 13 ust. 4, to jest konsekwencja tego, o czym mówiłem.

    W związku z faktem, że organizatorom meczów piłki nożnej o charakterze międzynarodowym, PZPN, jak również ekstraklasie, niektórym klubom piłkarskim, które uczestniczą w międzynarodowych rozgrywkach ligowych, terminy spotkań nie są wcześniej znane, wnioskujemy w odniesieniu do kibiców będących cudzoziemcami, aby wprowadzić przepis art. 15 ust. 2a i 2b znoszący obowiązki wynikające z art. 15 ust. 1 i 2 wobec cudzoziemców otrzymujących bilet lub inny dokument uprawniający do przebywania na meczu piłki nożnej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dotyczy to w szczególności okazywania dowodu tożsamości podczas zakupu biletu oraz umieszczenia na bilecie danych, o których mowa w art. 13 ust. 4 pkt 1 i 3.

    Wzorem innych lig piłkarskich proponujemy również, aby w wyznaczonych sektorach stadionu była możliwość wprowadzenia wyłączenie miejsc stojących, ale tylko na zawodach sportowych, które nie odbywają się w ramach rozgrywek FIFA lub UEFA. Dlatego też na bilecie wstępu lub innym dokumencie uprawniającym do wstępu na takie imprezy nie będzie umieszczony numer miejsca siedzącego, tylko miejsce na trybunach. To jest możliwe pod pewnym warunkiem, który trzeba spełnić, jeżeli chodzi o przepisy, warunki, które określi, zgodnie z rozporządzeniem, po konsultacji, minister budownictwa, jak te sektory powinny wyglądać. Oczywiście organizator, czyli klub czy właściciel obiektu, będzie musiał dostosować obiekt do pewnego standardu technicznego, aby można było tego typu sektor wydzielić dla kibiców, którzy, trzeba powiedzieć, już dziś na większości stadionów w Polsce stoją podczas meczu. Uważamy, że to jest troszeczkę taka fikcja, która może spowodować kiedyś jakiś nieszczęśliwy wypadek, bo gdy dzisiaj stoją, nie mają tych barier, tak zwanych chwytaczy, które mogą zapobiegać pewnej fali, która może kiedyś spowodować, nie wiem, staranowanie kogoś, kto zajmuje miejsce na dole. To jest taka marchewka dla kibiców, oczywiście pod warunkiem, że będą zachowywać wszystkie standardy dobrego kibicowania, o które nam chodzi.

    W art. 25 ustawy przewidujemy również, aby obowiązek organizatora imprezy masowej do występowania z wnioskiem o wydanie zezwolenia na przeprowadzenie imprezy nie później niż 30 dni przed planowanym terminem jej rozpoczęcia został w określonych, tylko uzasadnionych przypadkach skrócony do 14 dni przed planowaną imprezą. Mówimy tutaj o rozgrywkach pucharowych. PZPN i ekstraklasa na podstawie praktyki wnosili, żeby to jednak uwzględnić. Do tej pory i tak te mecze się odbywały, ale za przyzwoleniem odpowiednich służb. Organizatorom, reprezentującym organizatora podmiotom, z którymi to konsultowaliśmy, bardzo zależy jednak, żeby tę praktykę, możliwość stosowania tej praktyki wnieść do propozycji, którą przedkłada Wysokiej Izbie komisja.

    Chcę jeszcze zwrócić uwagę, że w art. 29 ust. 3 proponuje się zmianę charakteru decyzji organu, który wydaje zezwolenia na przeprowadzenie imprez masowych, z obligatoryjnej na fakultatywną. Z brzmienia obecnego przepisu wynika bowiem, że organ jest zobowiązany stwierdzić w zezwoleniu, że impreza, na którą wydaje zezwolenie, jest imprezą podwyższonego ryzyka, w przypadku gdy zaszła jedna z okoliczności wskazanych w pkt 1-3 tego przepisu. Tego nie będę rozszerzał, to jest kwestia, nad którą jeszcze będziemy pewnie dyskutować - nawet nie patrzę na pana dyrektora Hakiela i pana ministra - w pracach komisji. Zdecydowaliśmy się na przedstawienie Wysokiej Izbie również tej nowelizacji, tak żeby to organ wydający zezwolenie na imprezę masową decydował, jeśli jest opinia o imprezie podwyższonego ryzyka, czy tę opinię traktuje jako decyzję i przepisuje to do swojej decyzji, czy jednak ma możliwość wydania, po jakichś innych opiniach, innej decyzji i weźmie na siebie większą odpowiedzialność.

    Dodanie ust. 5a w art. 29 ma na celu umożliwienie doręczenia zezwoleń lub ich odmów, opinii, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2, za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Umożliwia to, jak państwo wiecie, szybsze przekazywanie dokumentacji, jak również, biorąc pod uwagę czas potrzebny na dokonanie jej analizy, zwiększenie efektywności całej procedury.

    Zmiany proponowane w art. 36 ustawy, uchylenie ust. 3 i 4, w art. 38 ustawy, dodanie ust. 3, oraz w art. 39 ustawy, dodanie ust. 1 i 2, mają umożliwić przekazywanie oraz pozyskiwanie informacji o bezpieczeństwie imprez masowych przez komendantów wojewódzkich i stołecznego Policji oraz komendantów powiatowych, rejonowych i miejskich Policji bezpośrednio od podmiotów określonych w ustawie. W dotychczasowym brzmieniu wymiana informacji, o których mowa i na które się powołałem, nie była możliwa bez pośrednictwa Komendy Głównej Policji. Jest to też praktyczny aspekt, który chcemy uwzględnić. Myślę, że będzie to dobrze służyć.

    Również w dniu, zwracam na to uwagę, 20 maja 2014 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek rzecznika praw obywatelskich dotyczący imprez masowych i odpowiedzialności karnej za niestosowanie się do polecenia wydanego na podstawie regulaminu obiektu czy terenu lub regulaminu imprezy masowej. Trybunał Konstytucyjny, przypomnę, orzekł w swoim rozstrzygnięciu, że art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych w części zawierającej słowa ˝regulaminu obiektu (terenu) lub regulaminu imprezy masowej˝ jest niezgodny z art. 42 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Mając na uwadze treść wspomnianego wyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, wnioskodawcy proponują w art. 54 ust. 1 ustawy zastąpienie sformułowania ˝kto nie wykonuje polecenia porządkowego˝ sformułowaniem ˝kto nie wykonuje poleceń lub wezwań˝ oraz wykreślenie sformułowania ˝regulaminu obiektu (terenu) lub regulaminu imprezy masowej˝. Chcę też na marginesie powiedzieć, że staramy się w tej nowelizacji podnieść nieco rangę osób, które pracują w obszarze bezpieczeństwa na stadionach, lepiej ich chroniąc, podnosząc poziom pewnych konsekwencji, jeśli ktoś tych osób nie szanuje na stadionie.

    Zmiana w art. 60 ust. 4 ustawy ma na celu ujednolicenie brzmienia przepisów ustawy związanych z wizerunkiem uczestników imprez masowych oraz wykluczenie możliwości karania nawet za nieznaczne ograniczenie możliwości rozpoznania wizerunku. Często pojawiało się to w naszych dyskusjach w parlamencie, więc uwzględniamy to raz jeszcze.

    Propozycja dotycząca art. 65 ust. 1 i 2 ustawy uzupełnia zawarty w tych przepisach katalog o wykroczenia przewidziane w art. 50a Kodeksu wykroczeń, wykroczenie polegające na posiadaniu w miejscu publicznym noża, maczety lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu w okolicznościach wskazujących na zamiar użycia go w celu popełnienia przestępstwa, oraz w art. 65 ust. 2 również o wykroczenie z art. 57a ustawy, używanie w miejscu i czasie trwania masowej imprezy sportowej elementu odzieży lub przedmiotu w celu uniemożliwienia lub w istotny sposób utrudnienia rozpoznania osoby.

    Chcę powiedzieć, że proponujemy, aby oprócz środka karnego za tego typu przestępstwa, które mają taki charakter, że będą opisane przez odpowiednie organy ścigania jako dokonane w związku z imprezą masową - meczem piłki nożnej, sąd w Polsce mógł orzec oprócz kary wynikającej z odpowiednich kodeksów również zakaz stadionowy. To jest drugi element, oprócz zorganizowanych wyjazdów. Chodzi o to, żeby co do tych zdarzeń, mówiąc wprost, z maczetami, kijami bejsbolowymi czy też bójek poza stadionem, jeśli będzie odpowiedni opis, dokumentacja sporządzona przez Policję, a sprawa zostanie skierowana do sądu, sąd mógł również orzec oprócz kary kodeksowej karę eliminowania ze stadionu piłkarskiego.

    Szanowni państwo, na koniec chcę stwierdzić, że oczywiście jest jeszcze parę innych, mniej koniecznych do opisania zmian, które uwzględniliśmy. Uważamy, że oczekiwania... Opisaliśmy też, że skutki społeczne, gospodarcze, prawne będą pozytywne. Wydaje mi się, że będzie mniej szkód wyrządzonych podczas zorganizowanych wyjazdów kibiców i to obniży znacznie koszty społeczne.

    Chcę państwu powiedzieć, że jeśli chodzi o konsultacje społeczne, to w pracach nad projektem ustawy brali udział między innymi przedstawiciele Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Ministerstwa Sprawiedliwości, Krajowej Rady Sądownictwa, Ekstraklasy SA, PZPN oraz przedstawiciele stowarzyszeń kibiców, którzy zgłaszali swoje uwagi w odniesieniu do proponowanych zmian w ustawie. Projekt nie został jednak poddany konsultacjom w rozumieniu art. 34 ust. 3 regulaminu Sejmu.

    Oczywiście na zakończenie chcę powiedzieć w imieniu komisji, że mamy pełną świadomość, że jeszcze sporo pracy przed nami w komisji. Jesteśmy do niej gotowi i mamy nadzieję, że Sejm po zakończeniu pierwszego czytania skieruje dalej do pracy do nas ten projekt, abyśmy mogli pewne elementy niedoskonałe jeszcze lepiej opisać. Ale uważam, że dziś - i mogę taki twardy przekaz przedstawić państwu - na tę nowelizację oczekuje całe środowisko piłkarskie, Ekstraklasa, Polski Związek Piłki Nożnej, organizatorzy imprez masowych i na pewno te nasze propozycje, przez kilka miesięcy mozolnie wypracowywane, spowodują, że ta ustawa w sposób lepszy będzie służyć wszystkim. A o to powinno chodzić w polskim parlamencie.

    W imieniu Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki proszę o skierowanie projektu do komisji i danie nam możliwości potem pojawienia się już z czystopisem u państwa, aby uchwalić zmiany do ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

    (Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek Sejmu Wanda Nowicka)