28 punkt porządku dziennego:

Informacja Rady Ministrów na temat wpływu podatku od wydobycia niektórych kopalin na sektor wydobywczy miedzi i srebra oraz na sektor finansów publicznych (druk nr 2359) wraz ze stanowiskiem Komisji Finansów Publicznych (druk nr 2429).

Poseł Marcin Święcicki:

    Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Po pierwsze, chciałbym potwierdzić to, że konstrukcja tego podatku jest taka, że on sam nie wpływa na dochody samorządowe. Jeśli one trochę się zmniejszyły, to z innych przyczyn. Spadły ceny miedzi, spadły ceny srebra, jest może mniejszy CIT, dlatego odpisy dla samorządów mogą być niższe. Ale ten podatek jest tak skonstruowany, że on, jeśli chodzi o wpływy samorządowe, jest całkowicie neutralny. Była o tym mowa na posiedzeniu komisji. Chciałbym tylko tutaj posłom przypomnieć, żeby sprawdzili jeszcze raz raport, żeby przypomnieli sobie dyskusję, która odbyła się posiedzeniu komisji.

    Po drugie, podniesiono tutaj sprawę interesu narodowego. Jest pytanie, panie pośle Zbrzyzny, panowie posłowie, czy interes narodowy polega na tym, żeby te bezcenne zasoby, tę żyłę miedzi, żyłę srebra, którą tam mamy, udostępniać przedsiębiorstwom krajowym, zagranicznym, prywatnym czy państwowym, wszystko jedno. Akurat w tym wypadku jest to przedsiębiorstwo, w którym blisko 70% udziałów jest w rękach prywatnych. Jest to przedsiębiorstwo, które swoje zyski inwestuje już w istotnej mierze za granicą. Zatem jest problem, czy mamy bezpłatnie udostępniać takim przedsiębiorstwom te narodowe skarby, niech je eksploatują, czy też pobierać za to jakąś opłatę. Otóż na świecie jest tak, że się pobiera rentę surowcową. Przedsiębiorstwa eksploatujące zasoby narodowe, które są własnością narodu, za które odpowiada Skarb Państwa, płacą za dostęp do tych surowców, za zużywanie tych surowców, za wyczerpywanie tych surowców. Tym podatkiem wprowadziliśmy odpłatność za zużywanie narodowej własności, jaką są zasoby surowcowe, które są położone akurat na tamtym terenie, które są eksploatowane akurat przez to przedsiębiorstwo. Jest to rozwiązanie powszechnie stosowane na świecie i nie ma w tym niczego zdrożnego.

    Po trzecie wreszcie, o czym już mówiłem, ten podatek bardzo silnie reaguje na warunki finansowe, w jakich operuje przedsiębiorstwo. Do tego stopnia, że najniższa jego wartość w trudnych warunkach wynosi do 0,5% przychodów, czyli 1/200 tego, co się zarabia. To są jakieś marginalne wartości. Można się nad tym zastanowić. Do stawki, jaką uzyskuje się za tonę, jest 0,5%. Jeśli ta stawka jest niska, chodzi o poziom, to można się zastanowić, czy zejść całkowicie do zera, żeby w jakimś sensie ratować Lubin, żeby to w ogóle już nie miało wpływu. 1/200 to naprawdę wielkość symboliczna. Jest to absolutnie symboliczna odpłatność za zużywanie zasobów narodowych, których wydobycie może będzie w innych okolicznościach, dzięki innej technologii, o czym ktoś tu już wspomniał, bardziej opłacalne, bardziej zyskowne. Państwo nie musi teraz odstępować ich za darmo. Kiedyś może odstąpi, bo będzie inna technologia, za dobrą cenę. Wtedy będzie miało z tego jakąś korzyść.

    Jeszcze raz chciałbym powiedzieć, że jest to podatek, który służy interesowi narodowemu, dlatego że zapewnia dochody do budżetu. Nie istnieje tylko jedno przedsiębiorstwo i jeden region w kraju. Istnieją inne rozmaite potrzeby. Akurat w tym regionie są wysokie płace, jest wysokie zatrudnienie, są również możliwości inwestowania w przyszłości. Te dwa lata, jeżeli chodzi o ten podatek, pokazują niewątpliwie, że on się sprawdził. Postulat, by sprawozdania były co dwa lata, jest słuszny, jeżeli chodzi o jakieś minimalne korekty. W sumie te dane potwierdzają, że podatek nie zagroził firmie, zapewnia zatrudnienie, umożliwia inwestowanie. Pobiera się również sprawiedliwą i dobrze wyważoną opłatę za udostępnienie narodowych skarbów jednemu przedsiębiorstwu, które notabene jest przedsiębiorstwem w dużej części prywatnym, które inwestuje swoje zarobione pieniądze za granicą. Niech się podzieli z państwem za korzystanie i zużywanie narodowych zasobów. (Oklaski)