11 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych o poselskim projekcie uchwały w sprawie ludobójstwa dokonywanego na chrześcijanach, jazydach, Kurdach oraz innych mniejszościach religijnych i etnicznych przez organizację terrorystyczną tzw. Islamskie Państwo (ISIS) na obszarze północnego Iraku i Syrii (druki nr 2696 i 2721).

Poseł Józef Lassota:

    Szanowna Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Oczywiście wyrażanie stanowiska przez parlament każdego kraju, a w tym przypadku nasz parlament, jest niezwykle ważne. Jest to deklaracja polityczna, wyrażenie pewnej woli, niezgody na to, co się dzieje. Oczywiście jest to również pewne przesłanie dla organu wykonawczego, jakim jest rząd, co do tego, że ta sprawa jest niezwykle ważna i należy podejmować działania.

    Trudno się nie zgodzić z prawie wszystkimi wypowiedziami o wadze tej uchwały, ale pytanie mam bardziej przyziemne. Wypowiada się wiele słów o konieczności solidarności z prześladowanymi, o otwartości na ludzką krzywdę. Mówi się, że sytuacja wymaga działań, że my możemy jedynie apelować. Otóż możemy nie tylko apelować. Jeśli mówimy o ludzkiej krzywdzie, to mówimy o krzywdzie każdego poszczególnego człowieka. Czy wnioskodawca lub ktoś inny nie zechciałby jednak coś konkretnego w tej sprawie zrobić, chociażby wystawić skarbonkę? Zobaczylibyśmy, jak te deklaracje, które są tak bardzo podniośle tutaj wypowiadane, przełożyłyby się na udzielenie pomocy na przykład konkretnym osobom - nie wymieniam ich z imienia i nazwiska, ale paru osobom, gdybyśmy rzeczywiście potrafili przeznaczyć konkretną kwotę. (Dzwonek) Przypominam sobie, że w stanie wojennym były bardzo ważne deklaracje i oświadczenia zachodnie, ale dla poszczególnych ludzi była też niezwykle ważna konkretna pomoc, która przychodziła z Zachodu, nawet niewielka. Dziękuję. (Oklaski)