7 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (druki nr 1785 i 1800).

Poseł Czesław Hoc:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sejmie! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość w sprawie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (druk sejmowy nr 1785).

    Z tytułu wynika, że to ważny projekt ustawy, wszak szermuje się hasłami wielce pożądanymi w ochronie zdrowia - ciągłość udzielonych świadczeń, kompleksowość, usprawnienie postępowania odwoławczego, jawność umów o udzielanie świadczeń, a w uzasadnieniu nawet próbuje się udowodnić, że ów projekt ustawy gwarantuje wysoką jakość świadczeń opieki zdrowotnej. Tylko tyle, że ów projekt potraktowano niepoważnie. Nie chodzi w tym przypadku o piorunujący pośpiech, o to, że do czterech stron projektu ustaw jest tyleż stron poprawek koalicji rządowej, że nie przedstawiono ekspertyz z Biura Analiz Sejmowych, wobec mnóstwa zastrzeżeń, uwag i pytań nie tylko ze strony posłów, ale także ze strony społecznej, bo do tego koalicja rządowa już nas przyzwyczaiła, ale w trakcie jego procedowania pojawiła się arogancja, lekceważenie zasad dobrej praktyki legislacyjnej. Oto na opinię biura prawnego, że zgłoszone poprawki w sposób istotny wykraczają poza zakres procedowanego projektu ustawy i naruszają aż dwie ustawy, to jest ustawę o działalności leczniczej i ustawę o refundacji leków, środków spożywczych oraz wyrobów medycznych, i mogą być zaskarżone skutecznie do Trybunału Konstytucyjnego, reakcja koalicji rządowej była żadna: kto jest za, kto przeciw, kto się wstrzymał.

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Zatem w projekcie ustawy szczytne hasła, ale niestety tylko hasła. Oto w uzasadnieniu projektu ustawy gwarantuje się wysoką jakość świadczonych usług medycznych na jednej stronie, ale już na drugiej jest napisane, cytuję: brak możliwości określenia na obecnym etapie kryterium jakości, które będzie mogło być określone dopiero po wprowadzeniu ustawy o jakości w ochronie zdrowia. Z kolei kompleksowość może w konsekwencji tych zapisów spowodować monopolizację, a nie kompleksowość drogi leczenia pacjenta. Aneksowanie automatyczne umów do końca 2014 r. to zamknięcie rynku przed nowymi świadczeniodawcami, którzy podjęli szereg działań inwestycyjnych i organizacyjnych, a więc można rzec, że projekt ustawy ma działanie antykonkurencyjne. Można też odnieść wrażenie, że rząd PO i PSL doszedł do wniosku, że ci, którzy już się załapali na rynku medycznym, niech dalej działają, tylko tyle, że oni wchodzili wówczas na rynek medyczny obowiązkowo, każdy kto złożył ofertę musiał być rozpatrzony. Wówczas niejednokrotnie zdarzało się tak, że nowoczesne podmioty, profesjonalnie obsługiwane, wysoce doświadczone, traciły kontrakt, nawet cały lub w poważnej części, na rzec podmiotu, który miał świadczyć usługi medyczne w prowizorycznym budynku, z częściowo fikcyjną listą nazwisk lekarzy i sprzętu specjalistycznego, który zamierzali dopiero kupić.

    Wysoki Sejmie! Niejasne, niekiedy chaotyczne pojęcia ciągłości i kompleksowości świadczeń medycznych, rzekome usprawnienie postępowania odwoławczego poprzez odwołanie się ponownie do tego samego dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, który ofertę świadczeniodawcy przed chwilą odrzucił, zasada jawności umów, z wyjątkiem tego, co przedsiębiorca sobie zastrzeże, tworzenie nowego produktu - przychodni przyszpitalnej, a te są i od dawna funkcjonują itd., oto fikcyjne i wysoce niespójne zapisy tego projektu ustawy. Zatem czy poprawi się jakość świadczeń i zwiększy się dostępność tych świadczeń dla pacjentów? Przecież w takich projektach ustawy priorytetem jest pacjent. Czy skróci się kolejka oczekujących i czy pacjent będzie zadowolony z udzielonych świadczeń? Oczywiście nie. Tak więc po co w trybie iście piorunująco szybkim ów projekt ustawy, pilnie procedowany, nawet wbrew dobrej praktyce legislacyjnej? To proste. Zbliża się koniec roku, w planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia na rok 2014 - mizeria, niepokój w kraju, a już wrze w sprawie kontraktowania świadczeń medycznych na Pomorzu i Śląsku. A projekt tej ustawy zezwala na aneksowanie umów, czyli na przetrwanie, na petryfikację tego, co jest niedobre. Ale gorsze byłoby dla rządu PO i PSL rozpoczęcie postępowania konkursowego, bo mogłoby się okazać, że w systemie jest zapaść i bałagan. Ktoś zapyta: dlaczego projekt ustawy tak późno i tak błyskawicznie procedowany, wszak plan finansowy Narodowego Funduszu Zdrowia na rok 2014 już dawno ustalony? Odpowiedź jest prosta, albowiem w tym szaleństwie jest metoda. Jeśli nie poprzemy projektu ustawy, to będzie można sprzedać informację, że opozycja chce doprowadzić do blokady kontraktowania i pozbawić miliony polskich pacjentów opieki medycznej. A przecież czasu na debatę już nie ma.

    Zatem, panie marszałku, Wysoki Sejmie, nie możemy poprzeć tego projektu z uwagi na jego niespójność, miałkość, bałagan legislacyjny oraz z uwagi na utrwalanie w nim niekorzystnych rozwiązań w ochronie zdrowia, i wreszcie z tej przyczyny, iż ani nie poprawia on jakości, ani nie zwiększa dostępności świadczeń medycznych dla pacjentów. Ale wiemy też, że nieprzyjęcie tego projektu ustawy wywoła totalny chaos w kontraktowaniu usług medycznych na rok 2014 (Dzwonek) i może spowodować nie tylko zagrożenie poczucia bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli, ale i obawę obywateli o życie i zdrowie swoje i rodziny. Zatem Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość wstrzyma się od głosu w głosowaniu nad tym projektem ustawy. Dziękuję. (Oklaski)