5 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Zdrowia o senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy o izbach lekarskich oraz niektórych innych ustaw (druki nr 520 i 1207).

Poseł Czesław Hoc:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sejmie! Mam przyjemność i zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość wobec sprawozdania Komisji Zdrowia o senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy o izbach lekarskich oraz niektórych innych ustaw, druk sejmowy nr 520, oraz sprawozdania podkomisji nadzwyczajnej dotyczącego tego projektu ustawy, druk nr 1207.

    Projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 czerwca 2010 r., który orzekł, że art. 42 ust. 2 ustawy z 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich w zakresie, w jakim wyłącza prawo lekarza ukaranego przez Naczelny Sąd Lekarski w drugiej instancji karą nagany do wniesienia odwołania do sądu, jest niezgodny z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP, przewidującym, że ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszenia wolności lub praw.

    Jednakże w trakcie ogłaszania tego wyroku Trybunału Konstytucyjnego obowiązywała już nowo uchwalona ustawa o izbach lekarskich z dnia 2 grudnia 2009 r. Tak więc regułą miało być przysługiwanie stronom złożenia apelacji do właściwego sądu okręgowego, wydziału karnego, od orzeczenia sądu lekarskiego kończącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy. Od orzeczenia sądu okręgowego kasacja nie przysługiwała.

    W trakcie posiedzeń podkomisji nadzwyczajnej za zgodą wszystkich przedstawicieli, m.in. Naczelnej Rady Lekarskiej, Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej, Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych, Naczelnej Rady Aptekarskiej i innych, wprowadzono, a tym samym zastąpiono pierwotny zapis, iż od prawomocnego orzeczenia Naczelnego Sądu Lekarskiego, kończącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy, stronom, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia i prezesowi Naczelnej Rady Lekarskiej przysługuje kasacja do Sądu Najwyższego w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia. Zastąpiono zatem pierwotną propozycję apelacji do Sądu Najwyższego kasacją. Ustalono, że kasacja może być wniesiona z powodu uchybień wymienionych w art. 39 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego lub innego rażącego naruszenia prawa, że kasacja może być wniesiona również z powodu niewspółmierności kary oraz że niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść obwinionego wniesionej po upływie sześciu miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

    Ustalono również, że dokonanie takiego zaskarżenia będzie możliwe w każdym trybie i przez określonych przedstawicieli, a więc nie tylko przez osobę, która podlegała wyrokowi takiego sądu, ale też przez odpowiednich przedstawicieli korporacji, a także Ministerstwa Zdrowia czy Narodowego Funduszu Zdrowia, jeśli miało to miejsce.

    Godny podkreślenia jest fakt, iż wysoka komisja jednogłośnie przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o izbach lekarskich oraz niektórych innych ustaw i rekomendowała go Wysokiej Izbie do przyjęcia.

    Także Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość poprze tę ustawę, odnotowując pragnienie i życzenie takiej ogólnej zgodności, jeśli nie we wszystkich projektach ustaw, to chociażby w tych, które są ważne dla pacjenta, pracowników służby zdrowia i polskich szpitali. Dziękuję.