14 punkt porządku dziennego:

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Janusz Cichoń:

    Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Poseł! Oczywiście dla osób fizycznych prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów sposób ustalenia dochodu będącego podstawą obliczenie zaliczki na podatek dochodowy, również zaliczki za grudzień roku podatkowego, wynika z art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochodem, jak pani słusznie zauważyła, jest różnica pomiędzy wynikającym z tych ksiąg przychodem i kosztami jego uzyskania. Jeżeli jednak podatnik na koniec miesiąca sporządza remanent towarów, surowców i materiałów pomocniczych, lub naczelnik urzędu skarbowego zarządzi, bo taka sytuacja także jest możliwa, sporządzenie takiego remanentu, dochód ustala się według zasad określonych w art. 24 ust. 2, to jest z uwzględnieniem tych różnic remanentowych.

    Od 1 stycznia 2012 r. sposób ustalenia dochodu będącego podstawą obliczenia zaliczki za ostatni miesiąc roku podatkowego nie uległ, w gruncie rzeczy, zmianie. Zmieniony został jedynie termin wpłaty zaliczki za ostatni miesiąc roku podatkowego. Jak wiemy, ta zaliczka płacona jest w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Tym samym przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki za grudzień 2012 r. podatnicy nie są obowiązani do uwzględnienia w tym dochodzie remanentu sporządzanego na koniec roku podatkowego, który jest sporządzany w celu ustalenia dochodu za rok podatkowy.

    Jednocześnie mogę powiedzieć, że określone są także warunki, po których spełnieniu podatnik nie jest obowiązany do wpłacania zaliczki za ostatni miesiąc czy kwartał roku podatkowego, trzymajmy się tego grudnia, czyli za grudzień. Podatnik nie wpłaca zaliczki, jeśli przed upływem terminu jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie z obowiązku wpłacania zaliczki za ostatni miesiąc roku podatkowego następuje jedynie wówczas, kiedy podatnik złoży zeznanie roczne w terminie 20 stycznia następnego roku i jednocześnie w tym samym terminie uiści kwotę do zapłaty wynikającą z tego zeznania. Na to wskazują użyte w przepisie spójniki, oznaczające koniunkcję, czyli jednoczesne zaistnienie tych dwóch zdarzeń. Bezcelowe byłoby bowiem domaganie się od podatnika wpłacenia w terminie do 20 stycznia następnego roku zaliczki za ostatni miesiąc roku podatkowego, skoro przed upływem tego terminu podatnik dokonał rozliczenia podatku, zapłacił podatek za cały rok podatkowy. W celu rozliczenia podatku za rok podatkowy niezbędne jest przecież złożenie zeznania rocznego. Nieracjonalne byłoby zatem także przyjęcie w przepisach rozwiązania, że wystarczającą przesłanką zwolnienia z obowiązku wpłacania zaliczki za ostatni miesiąc roku podatkowego jest złożenie zeznania rocznego w terminie do 20 stycznia następnego roku. To nie wystarczy. Konieczne jest także wpłacenie w tym terminie kwoty do zapłaty, kwoty wynikającej z tego zeznania. Nie można zatem przyjąć, że terminem wpłacania tej kwoty jest termin wynikający z art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 30 kwietnia. Termin 30 kwietnia nie znajduje w tym przypadku zastosowania, ponieważ termin wpłacania kwoty wynikającej z zeznania - jako jeden z warunków zwolnienia z obowiązku wpłacania zaliczki - został określony w art. 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zgodnie z tym przepisem upływa 20 stycznia następnego roku podatkowego. Dziękuję.