8 punkt porządku dziennego:

Informacja prezesa Rady Ministrów na temat projektu wdrażanego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, ograniczającego wymiar godzin lekcji historii w szkołach ponadpodstawowych.

Poseł Urszula Augustyn:

    Dziękuję uprzejmie.

    Panie Marszałku! Pani Minister! Panie Posłanki i Panowie Posłowie!

    (Głos z sali: Do rzeczy pani mówi, bo już jest późno.)

    Nagle zaczęło się pani spieszyć.

    Jaki mamy dzisiaj stan, jeśli chodzi o nauczanie historii? Otóż mamy, proszę państwa, w każdej klasie odpowiednią liczbę godzin. Bo państwo, rozumiem, przykładacie tę miarkę do tego, co ma być. Uczymy dat, faktów historycznych, postaci, uczymy historii.

    (Poseł Marzena Dorota Wróbel: Powinniśmy uczyć procesu historycznego.)

    (Głos z sali: Może dołóżmy do historii modlitwę jeszcze?)

    Pewnie tak też jest, uczymy procesu.

    Panie marszałku, wiem, że mój czas ucieka, ale sam pan marszałek widzi, że nie mam możliwości...

    (Poseł Marzena Dorota Wróbel: Koleżanko, radzę się nauczyć metodyki.)

    Nie prowokuję nikogo, państwo po prostu nie mogą...

Poseł Urszula Augustyn:

    A więc mamy bardzo dobry dzisiejszy stan w szkole, której nie reformował Roman Giertych, minister w państwa rządzie, a więc zostawił system, który działa dzisiaj tak, jak państwo chcą. My próbujemy go zmienić, państwo mówicie: źle, niedobrze, wszystko będzie be, to, co jest w tej chwili, było OK.

    (Głos z sali: Bo jest.)

    Panie pośle, proszę nie pokrzykiwać na mnie.

    Rozumiem więc, że zastanawiający dla państwa jest taki stan rzeczy. Skoro w 2005 r. mieliśmy 22% uczniów wybierających historię jako przedmiot maturalny, a w 2011 r. tych uczniów było już tylko 7%, to wzięło się to z powietrza. Nie ma winnych takiego stanu rzeczy. Myśmy jeszcze nie zdążyli tej podstawy programowej w liceach wprowadzić, a już jest tak bardzo źle.

    (Poseł Krystyna Pawłowicz: Co pani opowiada?)

    Natomiast na progu wprowadzania podstawy (Dzwonek) do szkół ponadgimnazjalnych państwo, dzisiaj momentami nieźle się tutaj bawiąc naprawdę, krytykujecie ją, nie dając jej najmniejszej szansy. Mówicie państwo cały czas o ograniczeniu lekcji, nie rozumiejąc, bo popadacie w jakieś zdumienie, że tyle godzin, ile było do tej pory, będzie nadal. Nie ma takiego sposobu, żeby państwu wytłumaczyć, że jak jest rozdział w klasie drugiej...

    (Poseł Marzena Dorota Wróbel: Tego się nie da wytłumaczyć.)

    Panie marszałku, nie można skupić myśli, naprawdę, nie można.

    Proszę państwa, nie wytłumaczę państwu tego, bo nie jesteście państwo w stanie wysłuchać mojej wypowiedzi. Nie wytłumaczę państwu, że najbardziej poszukiwane nie tylko w Polsce, ale i w Europie na rynku są osoby, które mają umiejętności wykształcone, a więc dobrze myślą, potrafią kojarzyć fakty, analizować przyczyny i skutki, a tego mogłyby się nauczyć, gdybyśmy uczyli nowej historii.

    (Poseł Beata Kempa: Panie marszałku, proszę powiedzieć, żeby nie było pouczania.)

    Nie wytłumaczę państwu, że osoby myślące powinny być osobami kulturalnymi. Osoby myślące powinny wyciągać wnioski bardziej racjonalne niż te, które wyciągacie państwo.

    (Głos z sali: Proszę pani, niech pani nie mruga oczkami, bo my chcemy do domu iść.)

    (Głos z sali: To może pani wyjść w każdej chwili.)

    Panie marszałku, myślę, że w tej sytuacji nie ma sensu prowadzenie jakiegokolwiek wywodu. Państwo i tak jesteście mądrzejsi, wiecie więcej. Te wszystkie obelgi, które dzisiaj padły z państwa ust pod adresem...

    (Poseł Krystyna Pawłowicz: Uczymy się od pana Niesiołowskiego.)

    (Głos z sali: Proszę się otworzyć na dyskusję.)

    (Poseł Domicela Kopaczewska: Pani jeszcze nie jest marszałkiem.)

    (Głos z sali: Pan Niesiołowski jest profesorem.)

    (Głos z sali: A kto mu dał tę profesurę?)

    (Poseł Domicela Kopaczewska: Jesteście bezczelni.)

    Wszystkie obelgi, które padły dzisiaj na tej sali pod adresem ministrów, członków Platformy Obywatelskiej, ludzi, którzy próbują zrobić coś dobrego, są po prostu wielkim zaszczytem, jaki zafundował nam dzisiaj klub Prawa i Sprawiedliwości.

    (Poseł Krystyna Pawłowicz: Czas leci, dziękujemy.)

    Dziękuję. Nie jestem w stanie dłużej przemawiać. Składam na pańskie ręce moją pretensję, że w taki sposób sala reaguje.

    (Głos z sali: Proszę pani, dziękujemy, północ jest zaraz.)