10 punkt porządku dziennego:

Poseł Paweł Szałamacha:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Panowie! Na początek korekta. Pan przewodniczący Rosati, wymieniając różnego typu opłaty, które są należne z tytułu eksploatacji kopalin, te trzy podstawowe, stwierdził na koniec, że one nie mogą być stosowane razem. Oczywiście to jest podstawowy błąd merytoryczny. Wydaje się, że partia rządząca powinna być w stanie desygnować osobę, która głębiej zna materię ustawy, o której mówi. Tyle korekty.

    Wyobraźmy sobie przedsiębiorcę, który uzyskuje informację o tym, że za miesiąc będzie musiał zapłacić mniej więcej 45-50% zysku, z wyprzedzeniem dosłownie kilkutygodniowym. To jest w kondensacji, w skrócie zawartość tej ustawy o podatku miedziowym.

    Krok po kroku - stawki. To był pierwszy, podstawowy punkt podniesiony podczas dyskusji. Otóż w uzasadnieniu do ustawy, a także w cytowanej właśnie tam literaturze podawane są opłaty pobierane przez różne kraje, podstawowe kraje naszej grupy docelowej, czyli Kanadę, Australię, Chile. Faktem jest, że każdy z tych krajów pobiera opłaty, różnego typu daniny według różnej formuły, która, jakkolwiek liczyć, jest dwukrotnie, dwuipółkrotnie lub trzykrotnie niższa od wartości rudy miedzi. Według różnej oczywiście formuły, czy to od wartości rud, metalu wytopionego, od zysku operacyjnego itd. To jest fakt nagi i bezwzględny, bez względu na stawki CIT-u, które są także w tych jurysdykcjach. Tak jest w Kanadzie, tam jest to oczywiście danina różnych prowincji, w Kolumbii Brytyjskiej, ale sprawdziłem także w Ontario, tak jest oczywiście w bogatych w minerały Australii i Chile. Stawki zaproponowane dla KGHM Polska Miedź mówią bezwzględnie o tym, że już za miesiąc firma ta będzie musiała ze swoich przepływów gotówkowych oddawać circa about połowę żywej gotowizny. Jest to jeden z podstawowych błędów tej ustawy.

    Jest ich więcej. Wyobraźmy sobie ustawę, która mówi o tym, że każdy podatnik, który był ministrem finansów w Polsce w latach 2008-2011, podlega podatkowi wyrównawczemu, tak go nazwijmy, w wysokości 5 tys. zł miesięcznie. To jest druga podstawowa wada tej ustawy. Jest tylko jeden podatnik, który podlega tej ustawie. Nie można tworzyć sensownego systemu danin publicznych, nie można tworzyć programu, który nazywa się naprawą czy ratowaniem finansów publicznych, wysyłając jednoznaczny sygnał, że w przypadku kiedy zaczną się problemy finansowe państwa, będziemy gorączkowo szukać pieniędzy tam, gdzie one są. Tutaj jest wybrana jedna firma, o której się mówi, że ma zapłacić połowę zysku. Ona oczywiście słabo protestuje, bo dominującym akcjonariuszem jest Skarb Państwa, ona nie protestowała przeciwko temu bardzo krótkiemu vacatio legis.

    Jedną z podstawowych zasad systemu podatkowego jest tzw. zasada powszechności opodatkowania. Ona oczywiście jest przedstawiana w podręcznikach. Mówi mniej więcej tyle, że należy opodatkowywać równomiernie całość zjawisk gospodarczych w państwie. Jest to o tyle istotne, że ona wpływa na zdolność czy skłonność podatników do dobrowolnego wypełniania danin publicznych. Ta zasada działa nie tylko w stosunku do podatnika dotkniętego ustawą, ale wobec wszystkich uczestników obrotu gospodarczego, wobec wszystkich podatników. Jeżeli dzisiaj KGHM Polska Miedź otrzymuje taki sygnał, że zabierze się jej połowę zysku, to w następnym przypadku rząd może woluntarystycznie zdecydować, że każda inna branża, która ma przypadkiem lepszą sytuację, przypadkiem lepsze zyski, będzie oddawała 50, 60, 70% zysku, czy to będą, nie daj Boże, producenci papryki czy też branża komputerowa, chemia, farmaceutyki, etc. Ta podstawowa zasada jest złamana w przypadku tej ustawy. Panowie podejmujecie świadomie to ryzyko, to nie jest naprawa finansów publicznych, to nie jest rozsądne rozwiązanie problemu opodatkowania minerałów i podziału zysków pomiędzy Skarb Państwa a koncesjonariuszy, to jest fastryga, to jest po prostu fastryga.

    W przypadku KGHM Polskiej Miedzi, tak jak to było wspomniane, koszty wydobycia są dosyć wysokie. Ta ustawa oczywiście nie bierze pod uwagę kosztów w tym wymiarze podatkowym, bo tu był cytowany jasny przepis, który mówił o tym, że danina ta nie obniża podstawy CIT-u, ale także nie bierze pod uwagę tych kosztów ekonomicznych, tych kosztów realnych. Koszty te są wysokie i będą wysokie, ponieważ wszyscy, którzy kiedykolwiek byli w tym rejonie albo mieli przyjemność zwiedzania tych kopalni, wiedzą o tym, że rudy miedzi zalegają tam bardzo głęboko. W kopalni Rudna to jest na głębokości 1200 m poniżej poziomu ziemi i głębiej. One tam są wysokie i będą wysokie, bo należy stale schładzać górotwór, jak mówią geolodzy, czyli cały czas chociażby wtłaczać powietrze i obniżać temperaturę, żeby można eksploatować to złoże. Ta ustawa nie bierze w ogóle pod uwagę specyfiki eksploatacji i możliwości rozwoju eksploatacji rud miedzi dalej, tzn. te obecne pokłady będą się wyczerpywać. Od kilka lat w Polskiej Miedzi mówi się o tym, że ma być rozpoczęty tzw. projekt głębokiego Głogowa, czyli eksploatacja jeszcze głębiej, w związku z tym koszty będą rosły. Firma straci wówczas ten podstawowy bufor finansowy, który dzisiaj być może by funkcjonował.

    Zresztą państwo jako Platforma Obywatelska w bardzo specyficzny sposób traktowaliście KGHM Polska Miedź. W 2007 r. podczas kampanii wyborczej ówczesny poseł Chlebowski zapowiedział nawet rozważenie prywatyzacji. Ten pożar gasił przewodniczący Platformy pan Donald Tusk, który stwierdził, że nic takiego nie będzie robione, ale oczywiście później sprzedano 10% Polskiej Miedzi, o czym mówiłem, dyskutując nad exposé premiera Tuska. Sprzedano w kiepski sposób, tzn. sprzedano dramatycznie tanio. Minister skarbu państwa obniżył tym samym o 10% udział Skarbu Państwa w spółce i tym samym możliwość pobierania dywidendy. Dzisiaj państwo próbujecie odebrać to, co zostało zrobione w wyniku tego błędu, wprowadzając tę drastyczną opłatę.

    Te wszystkie powody, te wszystkie przyczyny skłaniają nas do złożenia wniosku o odrzucenie tej ustawy w pierwszym czytaniu przez Wysoką Izbę. Nie jest ona bowiem, jak powiedziałem, racjonalnym szukaniem czy racjonalnym rozwiązaniem problemu opodatkowania kopalin czy pobierania przez Skarb Państwa wpływów z kopalin, dzielenia pomiędzy tym, co publiczne, a tym, co prywatne, jest gorączkowym poszukiwaniem pieniędzy, gdzie się da, burzeniem przewidywalności systemu podatkowego, burzeniem podstawowych zasad. Arytmetyka tej sali wskazuje na to, że wniosek być może nie zostanie przyjęty, ale te wszystkie błędy powodują, że w przypadku kiedy ostateczny wynik netto działań Wysokiej Izby spowoduje, że ta ustawa wejdzie w życie, zapowiadam, że złożymy wniosek do Trybunału Konstytucyjnego, bo bardzo interesuje nas odpowiedź na pytanie, czy praktycznie z dnia na dzień państwo może powiedzieć (Dzwonek) jednemu podatnikowi, jednemu przedsiębiorcy: zabieramy tobie 40, 45% zysku. Jest to psucie prawa, gdyż państwo tworzą normę indywidualną, skierowaną tylko do jednej firmy, używając kostiumu normy ogólnej, czyli ustawy. Dziękuję. (Oklaski)