Poseł Krzysztof Maciejewski - Wystąpienie z dnia 04 sierpnia 2015 roku.

Poseł Krzysztof Maciejewski:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Przypadł mi zaszczyt zaprezentowania w imieniu klubu Prawa i Sprawiedliwości opinii dotyczącej projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska, druk nr 3667.

Jest to inicjatywa poselska mająca na celu wprowadzenie zmian przede wszystkim w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Głównym zamierzeniem proponowanych zmian ma być stworzenie lepszych możliwości zastosowania prawnych narzędzi poprawy jakości powietrza w Polsce na szczeblu wojewódzkim i lokalnym oraz ochrony przed hałasem.

Na pierwszy rzut oka jest to inicjatywa zasługująca na wielkie uznanie i poparcie, bo przecież zdrowie powinno być dla nas najważniejsze, tym bardziej że zagadnienia, o których mowa w projekcie ustawy, dotyczą po pierwsze dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystego powietrza dla Europy i po drugie - dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/49/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej się do zarządzania poziomem hałasu w środowisku i jego oceny.

W tym miejscu należy przypomnieć, że zgodnie z dyrektywą 2008/50/WE Polska miała przyjąć i wprowadzić w życie krajowe przepisy prawne niezbędne do jej wykonania do 11 czerwca 2010 r. Niestety, nie wywiązała się z powyższego terminu, dlatego Komisja Europejska w dniu 31 stycznia 2012 r. wniosła do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej skargę przeciwko Polsce z uwagi na fakt nieprzyjęcia wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy. Działania Komisji poskutkowały wdrożeniem dyrektywy 2008/50/WE do polskiego systemu prawa na mocy ustawy z dnia 13 kwietnia 2012 r. Dlatego też Komisja Europejska wycofała skargę z Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Niestety, z uwagi na brak jakichkolwiek działań ze strony Polski w zakresie zanieczyszczenia powietrza poprzez określenie konkretnych obowiązujących pułapów zanieczyszczeń powstało kolejne zagrożenie skierowaniem sprawy przez Komisję Europejską do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Komisja zgodnie z informacją udostępnioną w dniu 26 lutego 2015 r. wezwała bowiem Polskę do przestrzegania przepisów Unii Europejskiej i zwróciła się o podjęcie szybkich i skutecznych działań, aby okres niezgodności z prawem unijnym był jak najkrótszy.

Powyższa opieszałość władz Polski nie tylko powoduje kłopoty w stosunkach z Unią Europejską, ale przede wszystkim blokuje możliwość realizowania różnych inicjatyw samorządowych w zakresie ochrony środowiska. Bardzo wymownym tego przykładem jest uchylenie przez wojewódzki sąd administracyjny uchwały Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 25 listopada 2013 r. w sprawie określenia rodzajów i jakości paliw dopuszczonych do stosowania w obszarze gminy miejskiej Kraków, mimo że opinia Biura Analiz Sejmowych z 5 marca 2015 r. mówi, że chociaż cel proponowanych w projekcie ustawy przepisów jest zbieżny z celami wyznaczonymi przez dyrektywę 2008/50/WE, to nie odnoszą się one bezpośrednio do zagadnień podniesionych przez Komisję Europejską ani nie wykonują prawa Unii Europejskiej.

Zatem wydaje się być uzasadniona powyższa inicjatywa poselska mająca na celu doprecyzowanie art. 96 ustawy Prawo ochrony środowiska, aby umożliwić samorządom powszechne i skuteczne wykorzystanie ustawowego narzędzia do ograniczenia negatywnego wpływu emisji zanieczyszczeń pochodzących ze starych, nieefektywnych urządzeń grzewczych. Szkoda tylko, że 11 czerwca 2010 r. minęło 5 lat, od kiedy Polska miała przyjąć i wprowadzić w życie krajowe przepisy prawne niezbędne do wykonania dyrektywy 2008/50/WE, i nic w tej sprawie nie zrobiono, że głównym czynnikiem powodującym zainteresowanie się sprawą ochrony środowiska było uchylenie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchwały Sejmiku Województwa Małopolskiego, że proponuje się zmusić Polaków do przestrzegania ustawowych rozwiązań w zakresie ustawy Prawo ochrony środowiska bez oceny skutków finansowych ewentualnego ich zastosowania, że brak jest jakiejkolwiek reakcji na obszerne uwagi do projektu ze strony środowisk samorządowych, że brak jest szacunku do naszego skarbu narodowego, jakim są stałe nośniki energetyczne, które skutecznie możemy wykorzystywać dla dobra Polaków w każdej przestrzeni energetycznej, wykorzystując potencjał naukowy.

Kończąc, pragnę Wysokiej Izbie powiedzieć, że Prawo i Sprawiedliwość jest, bo to oczywiste, za pracą nad doskonaleniem wszelkich programów zmierzających do eliminowania przyczyn niszczenia środowiska naturalnego, ale nie w formie nam proponowanej. Ta forma może spowodować, że po raz kolejny uchwalimy przepis wymagający szybkiej nowelizacji, gdyż w zaproponowanej formie (Dzwonek) nie rozwiąże on bolesnych dla nas problemów w zakresie ochrony środowiska. Dziękuję za uwagę.