11 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (druk nr 2654).

Poseł Ligia Krajewska:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Przedstawiam stanowisko Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska w sprawie obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. Projekt przewiduje wprowadzenie do rozdziału XXV Kodeksu karnego grupującego przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności nowego przepisu, oznaczonego jako art. 200b § 2. Brzmienie przedstawił wnioskodawca.

    Argumenty przedstawione w celu wsparcia projektowanego rozwiązania, znacznie szerzej wywiedzione w uzasadnieniu projektu, nie są dostatecznie przekonujące, aby uznać, iż projektodawcy wykazali przesłanki kryminalizacji. Ich treść wskazuje natomiast na zamiar rozstrzygnięcia za pomocą instrumentów prawa karnego zagadnień światopoglądowych wpływających na stanowisko w odniesieniu do problematyki edukacji seksualnej, w tym zakresu i sposobu jej prowadzenia, a nawet samej jej celowości. Podejście takie jest sprzeczne z charakterystycznym dla współczesnego prawa karnego założeniem subsydiarności tej dziedziny prawa, wyrażającym się w traktowaniu instrumentów penalnych jako środka o charakterze ultimo ratio. Pojęcie ˝zachowania seksualne˝, którym posłużono się w tym przepisie, nie występuje w innych przepisach rozdziału XXV Kodeksu karnego, co rodzi wątpliwości, w jakiej relacji pozostawać będzie jego zakres znaczeniowy w stosunku do pojęcia ˝obcowanie płciowe˝ oraz do pojęcia ˝czynności seksualne˝, wykorzystywanych w opisie zawartych w tym rozdziale typów przestępstw, w tym popełnianych na szkodę małoletnich.

    Co więcej, budzi wątpliwości sformułowanie ˝dostarcza im środków ułatwiających podejmowanie takich zachowań˝. Czasownik ˝dostarczać˝ jest użyty w Kodeksie karnym dwa razy i w obydwu przypadkach odnosi się do dostarczania rzeczy, nie obejmuje dostarczania treści. Dlatego też wykładnia sformułowania zawartego w proponowanym przepisie odnosiłaby się wyłącznie do dostarczania środków będących przedmiotami, pozostawiając poza jego zakresem treści intelektualne. Tym samym proponowana formuła przepisu nie realizowałaby zasadniczego celu projektowanej nowelizacji, którym jest przeciwdziałanie udzielaniu i przedstawianiu małoletnim określonych informacji i poglądów.

    Aktualny stan prawny, również wskutek nowelizacji Kodeksu karnego dokonywanych w ostatnich latach, obejmuje szereg unormowań zawartych m.in. w art. 200, art. 200a, art. 200b oraz art. 202 § 3, 4, 4a i 4c tego kodeksu, ukierunkowanych bezpośrednio lub w sposób pośredni na efektywną ochronę małoletnich przed zachowaniami prowadzącymi do ich seksualnego wykorzystywania. Przemawia to przeciwko akceptacji przedstawionego do zaopiniowania projektu.

    Dzisiaj na posiedzeniu Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Spraw Zagranicznych przyjęliśmy też projekt ustawy o ratyfikacji konwencji dotyczącej przeciwdziałania przestępstwom seksualnym wobec dzieci.

    Do projektu nowelizacji odniosła się również Fundacja Dzieci Niczyje, która od 23 lat prowadzi działania na rzecz ochrony dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym. Nasz klub parlamentarny popiera stanowisko fundacji, w którym zauważono, że akcja ˝Stop pedofilii˝ kwestionuje prawa dzieci do informowania i wszechstronnego rozwoju, dezorientuje, dezinformuje, buduje atmosferę zagrożenia i wrogości. Nie były to podpisy zbierane pod akcją ˝Stop pedofilii˝, ale dotyczące wprowadzenia tych zajęć. W dzisiejszych czasach, gdy za pośrednictwem Internetu wiedza jest tak łatwo dostępna, dziwi próba ograniczania rodzicom, opiekunom, nauczycielom i wychowawcom możliwości dostarczania dzieciom wiedzy o ich rozwoju. Tym bardziej zaskakuje fakt stawiania tych osób w jednym szeregu z pedofilami. Pedofilia jest zaburzeniem preferencji seksualnych, natomiast dla organizatorów akcji pedofilią jest edukowanie dzieci na temat seksualności.

    (Poseł Krystyna Pawłowicz: Skąd pani wie?)

    Pani poseł, proszę nie przeszkadzać.

    To prawda, że niektóre rekomendacje standardów edukacji seksualnej w Europie opracowane przez Światową Organizację Zdrowia są kontrowersyjne i nie wszystkie są spójne z normami obyczajowymi w Polsce, ale normy te nie są przecież obowiązujące w Polsce. Można jednak te rekomendacje poddać pod debatę, rozważyć wiele kwestii związanych z edukacją seksualną dzieci i młodzieży w Polsce i opracować ochronę praw dzieci i rodziców przed treściami niewłaściwymi. Szkoła nie może prowadzić zajęć bez zgody rodziców. To jest obowiązek wynikający z prawa oświatowego.

    Biorąc pod uwagę powyższe opinie merytoryczne, jak również wysłuchawszy wypowiedzi wnioskodawcy, klub Platformy (Dzwonek) nie popiera tego projektu i wnioskuje o jego odrzucenie w pierwszym czytaniu. Dziękuję. (Oklaski)

    (Poseł Krystyna Pawłowicz: Wybory niedługo będą.)