Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Marszałek Sejmu zgodnie z art. 40 ust. 1 regulaminu Sejmu, po zasięgnięciu opinii Prezydium Sejmu, skierowała w dniu 1 kwietnia 2014 r. powyższy projekt ustawy do Komisji Gospodarki i Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka do pierwszego czytania. Komisja Gospodarki oraz Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka po przeprowadzeniu pierwszego czytania oraz rozpatrzeniu projektu ustawy na posiedzeniach w dniach 8 maja i 10 czerwca wnoszą o jego przyjęcie.
Uzasadnienie do tego projektu jest bardzo ważne. Ta ustawa przede wszystkim ma za zadanie poprawienie obecnego stanu. Cel projektu to minimalizacja lub całkowita redukcja barier przy jednoczesnym uwzględnieniu interesów wierzycieli oraz usprawnienie postępowań dotyczących upadłości konsumenckiej. Proponowane środki osiągnięcia zakładanego celu zawarte są w projekcie nowelizacji ustawy wniesionym przez Komisję Sprawiedliwości i Praw Człowieka. Chodzi o przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, zawarte w części trzeciej ˝Odrębne postępowania upadłościowe˝ w tytule V ˝Postępowanie upadłościowe wobec osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej˝. Przepisy te w chwili obecnej regulują wspólne dochodzenie roszczeń przez wierzycieli od niewypłacalnych dłużników będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.
Celem przepisów, których wprowadzenie jest proponowane w projekcie, jest wzrost ich praktycznego znaczenia dla zapewnienia możliwości oddłużenia osób fizycznych oraz redukcja lub całkowite usunięcie barier w dostępie do oddłużania. Aby osiągnąć powyższy cel, proponuje się uzależnienie stosowania instytucji tymczasowego pokrywania kosztów postępowania przez Skarb Państwa od braku pełnych środków w masie upadłościowej na ich pokrycie. Umożliwia to dostęp do procedury oddłużeniowej dłużników, którzy nie mają płynnych składników majątku, lecz mają inne składniki majątku o istotnej wartości - art. 4917. Chodzi też o uwzględnienie w treści ustawy funkcji oddłużeniowej - art. 1 ust. 1 pkt 4 - jako drugiego obok windykacji długu przez wierzyciela celu postępowania. Doprecyzowanie w art. 5 i 6 ma na celu ograniczenie dotychczasowych wątpliwości. Po wprowadzeniu tej zmiany staje się bardziej czytelne, że może zostać ogłoszona upadłość osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub zawodową oraz jednocześnie gospodarstwo rolne. Chodzi także o usprawnienie przebiegu postępowania poprzez umożliwienie pełnienia przez referendarza funkcji sędziego komisarza oraz jednoczesne uczestnictwo w nim jednego sędziego zawodowego - art. 4913, a także ograniczenie negatywnych przesłanek ogłoszenia upadłości wynikającej z nierzetelności dłużnika, odstąpienie od rygoryzmu w trakcie rozpatrywania uchybień dłużnika podczas postępowania jako czynnika uniemożliwiającego ogłoszenie upadłości w wielu przypadkach - art. 4914 ust. 4. Chodzi także o likwidację kosztu ogłoszenia upadłości w Monitorze Gospodarczym, regulacje dotyczące wynagrodzenia syndyka, rozstrzyganie o wyłączeniu składników z masy upadłościowej w formie postanowienia wydanego przez sędziego komisarza z możliwością wniesienia zażalenia na postępowanie oraz doręczenie go wszystkim wierzycielom, wydzielenie środków na wynajem lokalu przez upadłego po likwidacji lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, unormowanie zasad ustalania planu spłaty wierzycieli, wprowadzenie możliwości złożenia skargi kasacyjnej od orzeczeń sądu w zakresie umorzenia zobowiązań upadłego, wprowadzenie względnego zakazu dokonywania czynności prawnych, które mogłyby pogorszyć zdolność upadłego do wykonywania planu spłaty. Sąd może dopuścić dokonanie czynności za zgodą. Chodzi także o przedłużenie terminu spłaty wierzytelności maksymalnie o osiemnaście miesięcy, znaczne powiększenie katalogu należności wyłączonych z zakresu umorzenia. Zawarcie układu między wierzycielem a upadłym odbywa się jedynie na jego wniosek.
To są najważniejsze punkty tej ustawy, która jest kierowana do bardzo licznej grupy obywateli. Dziękuję pięknie.