7 i 8 punkt porządku dziennego:

  7. Informacja Rady Ministrów o realizacji działań wynikających z ˝Krajowego programu przeciwdziałania narkomanii˝ w 2011 roku (druk nr 1597) wraz ze stanowiskiem Komisji Zdrowia (druk nr 1819).
  8. Informacja Rady Ministrów o realizacji działań wynikających z ˝Krajowego programu przeciwdziałania narkomanii˝ w 2012 roku (druk nr 1960) wraz ze stanowiskiem Komisji Zdrowia (druk nr 1984).

Poseł Jacek Czerniak:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej dotyczące dwóch rządowych dokumentów: informacji o realizacji działań wynikających z ˝Krajowego programu przeciwdziałania narkomani˝ w roku 2011 i w roku 2012.

    Przede wszystkim ˝Krajowy program przeciwdziałania narkomanii˝, który został określony na lata 2011-2016, jest spójny ze strategią antynarkotykową Unii Europejskiej, która jest przewidziana na lata 2013-2020. A co ta strategia zakłada? Otóż podstawowym założeniem tej strategii jest ograniczenie popytu na narkotyki i ograniczenie ich podaży. To ważne elementy, które są właśnie przedstawione w tymże programie, który jest podstawowym instrumentem, jeśli chodzi o działania w zakresie przeciwdziałania narkomanii.

    Otóż cel ogólny krajowego programu, który został, jak powiedziałem, opracowany na lata 2011-2016 i który dotyczy ograniczania używania narkotyków i związanych z tym problemów społecznych i zdrowotnych, jest realizowany w pięciu wspomnianych już wcześniej obszarach. Pierwszy obszar to profilaktyka, drugi - leczenie, rehabilitacja, ograniczanie szkód zdrowotnych i reintegracja społeczna, trzeci - ograniczanie podaży, czwarty obszar - współpraca międzynarodowa, piąty - badania i monitoring.

    Warto podkreślić, że oba te materiały, dokumenty opracowane przez krajowe biuro są zgodne z treścią artykułu dotyczącego przeciwdziałania narkomanii, a także są opracowane w sposób bardzo rzetelny, obiektywny i przedstawiają działania poszczególnych podmiotów w tym zakresie. Z informacji wynika, że w realizacji tego programu bierze udział około 2300 podmiotów: instytucje centralne, samorządowe, w tym województwa, gminy, a także inne organizacje.

    Informacje przedstawione są w dwóch częściach. W pierwszej zostały opisane zjawiska narkomanii z perspektywy epidemiologicznej. Przedstawiono najnowsze dostępne dane dotyczące niestety rozpowszechniania i używania narkotyków oraz krótką charakterystykę osób zgłaszających się do stacjonarnego leczenia psychiatrycznego w poszukiwaniu pomocy z powodu uzależnienia. Te dokumenty, można powiedzieć: wskaźniki, pokazują pewną tendencję, która niestety utrzymuje się, dostępność środków odurzających czy psychotropowych jest podobna.

    Co do kwestii finansowych - one też są istotne z punktu widzenia działania tego programu - to jest to wydatek rzędu 200 mln zł. W 2011 r. były to większe kwoty, w 2012 r. było to około 162 mln zł, koszty ponoszone przez różne podmioty, w tym główny podmiot, który realizuje to działanie, tj. oczywiście krajowe biuro, także Centralny Zarząd Służby Więziennej. Myślę, że te środki są niewystarczające.

    Oczywiście działania w ramach tych środków zostały opisane, zostało przedstawione, jaka jest ich skuteczność, ale warto podkreślić, że to samorządy, w tym wojewódzkie i gminne, zaczynają przeznaczać coraz więcej środków finansowych na realizację tego programu. W procentowym rozkładzie wydatków, jeżeli chodzi na przykład o gminy, układa się to tak, że najwięcej pieniędzy w ramach tego programu idzie na profilaktykę, co jest chyba uzasadnione i zrozumiałe, w dalszej kolejności jest leczenie, rehabilitacja, ograniczenie szkód zdrowotnych i reintegracja społeczną, a kolejne środki idą na badania i monitoring. Te środki ciągle zwiększają się. Samorządy gminne, jak powiedziałem, widzą ten problem, który dotyczy ich mieszkańców, i realizacja tego programu jest dość intensywna.

    Warto skoncentrować się na tym dość dobrze opracowanym materiale, dokumencie biura pod kątem tego, jakie są wnioski. Wnioski te pokazują pewne niedociągnięcia związane z realizacją tego programu. Warto podkreślić, że we wniosku nr 1 napisane jest, że zidentyfikowano niewystarczającą dostępność programów profilaktyki uniwersalnej o udokumentowanej skuteczności, które prowadzone są w szkołach. Moi przedmówcy, przedstawiciele poszczególnych klubów, mówili, że zaangażowanie ministra edukacji narodowej powinno być w tym zakresie większe, powinno być zintensyfikowane, podobnie jak działania ukierunkowane na upowszechnienie programów promocji zdrowia i profilaktyki, uniwersalne na różnych poziomach edukacji.

    Kolejna kwestia dotyczy tego, czy dokument, jeżeli chodzi o lata 2011-2012, wpisuje się w tę strategię unijną, ogranicza popyt na narkotyki, ogranicza ich podaż. Otóż, moim zdaniem, to zadanie nie jest wykonane w stu procentach, w pełnym zakresie. Z tego wynikają te wnioski, które mówią o mniejszym czy większym zaangażowaniu się kolejnych podmiotów.

    Konstatując, można powiedzieć, że te działania należy zintensyfikować, iść w kierunku, który został zaprezentowany, należy również podjąć kolejne, inne. Klub Poselski Sojusz Lewicy Demokratycznej wstrzyma się w sprawie tych dwóch dokumentów rządowych. Dziękuję bardzo za uwagę.