14 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji (druki nr 693 i 728).

Poseł Urszula Augustyn:

    Dziękuję bardzo.

    Panie Marszałku! Pani Minister! Panie Posłanki! Panowie Posłowie! Mam zaszczyt i przyjemność w imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska wygłosić stanowisko w przedmiotowej sprawie.

    Otóż proponowany projekt ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych w zakresie audiowizualnych usług medialnych na żądanie.

    W tym projekcie wprowadzona została definicja audiowizualnej usługi na żądanie i związana z tym definicja publicznego udostępnienia takiej usługi. Zgodnie z definicją audiowizualnych usług na żądanie, taka usługa obejmuje jedynie usługi świadczone odpłatnie w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, co wyklucza wszelkie rodzaje innej działalności, niebędące przedmiotem działalności danego podmiotu i polegające na udostępnianiu audycji w formie wyodrębnionego i zorganizowanego katalogu, czyli jako uzupełnienie albo dodatek do innych materiałów.

    Kolejnym elementem tej definicji jest udostępnianie na żądanie, czyli w miejscu i czasie wybranym przez użytkownika, i udostępnianie publiczne, czyli skierowane do masowego odbiorcy, co wyklucza formy komunikacji indywidualnej. Przypomnę zresztą, że o tych kwestiach dosyć burzliwie dyskutowaliśmy także podczas poprzedniej nowelizacji ustawy. Projekt wprowadza obowiązek stosowania rozwiązań chroniących niepełnoletnich przed dostępem do treści zagrażających ich rozwojowi. Ten obowiązek wynika bezpośrednio z dyrektywy. Ustawodawca nakazuje stosowanie zabezpieczeń, przyznając ministrowi właściwemu ds. informatyzacji możliwość wydania rozporządzenia określającego warunki techniczne.

    Projekt ustawy jednocześnie zachęca podmioty świadczące tego typu usługi do samoregulacji w tym zakresie. I ten sposób myślenia uważamy za prawidłowy i w konsekwencji chyba najbardziej skuteczny. Zależy nam bowiem na tym, by sami dostawcy usług byli zainteresowani stworzeniem katalogu dobrych praktyk i - co najważniejsze - stosowali go. Nawet najlepsza intencja ustawodawcy, bez zrozumienia ze strony tego, kogo prawo dotyczy, zda się na nic. Ważniejsza jest determinacja i aktywność dostawców usług i przestrzeganie kodeksu dobrych praktyk. Takie są zresztą akcenty dyrektywy, a więc właśnie nacisk na działania samoregulacyjne i na świadomość dostawców.

    Projekt ustawy przewiduje też obowiązek oznaczania audycji nieodpowiednich dla dzieci znakami graficznymi, które określi szczegółowo rozporządzenie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Wprowadza także ogólny obowiązek promowania audycji europejskich przez wszystkie podmioty świadczące usługi na żądanie. Jeżeli katalog danego usługodawcy zawiera produkty europejskie, tutaj także - na co zwróciła szczególnie uwagę komisja - produkty wytworzone pierwotnie w Polsce, to wówczas jest zobowiązanie do przeznaczenia nie mniej niż 20% miejsca w takim katalogu na te audycje. Jeżeli profil działalności danego dostawcy wyklucza umieszczanie audycji w takich katalogach, to wystarczy, by promował audycje europejskie, audycje polskie w inny sposób, na przykład przez udostępnianie materiałów czy linków.

    Kolejna sprawa to poddanie audiowizualnych usług na żądanie ograniczeniom w zakresie reklamy, sponsorowania i lokowania produktów, które w tej chwili dotyczą usług linearnych, a które stanowią pewne minimum poziomu regulacji, wynikające również z dyrektywy, właściwie wspólnego dla wszystkich usług, nie tylko usług na żądanie.

    W projekcie ustawy proponuje się wprowadzenie mechanizmów skutecznej kontroli, monitoringu rynku przez krajową radę. W tym zakresie zostały rozszerzone uprawnienia krajowej rady do tego, by monitorować rynek usług na żądanie przede wszystkim w celu zidentyfikowania podmiotów, które świadczą usługi na tym rynku, i nałożenia na usługodawców obowiązku przechowywania i udostępniania na żądanie przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji audycji przez okres 28 dni po zaprzestaniu ich udostępniania w katalogu. Istotny jest także obowiązek corocznego składania sprawozdania krajowej radzie, oczywiście pod odpowiednimi sankcjami karnymi.

    Proponowany projekt wprowadza zapisy zapewniające skuteczną egzekucję obowiązków, które zostały określone w ustawie. Przewiduje możliwość nakładania kar pieniężnych na podmiot, który nie realizuje obowiązków określonych w ustawie, lub też na osobę, która kieruje działalnością tego podmiotu. Jest to analogiczne rozwiązanie do tego, które już teraz funkcjonuje w ustawie o radiofonii i telewizji. Takie postępowanie poprzedzone jest wezwaniem przewodniczącego krajowej rady do usunięcia naruszenia, tym samym daje szansę na dobrowolne dostosowanie się do wymogów prawa.

    Panie Marszałku! Proponowana dzisiaj nowelizacja ustawy opiera się na koncepcji wdrożenia postanowień dyrektywy unijnej w możliwie wąskim zakresie i w sposób nienakładający na podmioty krajowe zbędnych obciążeń administracyjnych. To jest bardzo ważne w świetle konieczności zapewnienia polskim przedsiębiorcom rozwijającym takie usługi możliwie najlepszej pozycji konkurencyjnej na rynku w stosunku do podmiotów z innych krajów z Unii Europejskiej. Projektowane przepisy jednocześnie zapewniają skuteczność wprowadzonych regulacji i możliwość ich egzekucji, co jest warunkiem prawidłowej implementacji dyrektywy Unii Europejskiej.

    Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska opowiada się za tymi rozwiązaniami, w związku z tym będzie głosował za ich przyjęciem. Dziękuję bardzo. (Oklaski)