8 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów (druki nr 2331 i 3490).

Poseł Łukasz Gibała:

    Dziękuję bardzo.

    Szanowna Pani Marszałkini! Szanowny Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Oczywiście zagłosuję za tą kolejną ustawą deregulacyjną, natomiast wydaje mi się, że jest to dobry moment, ażeby też podsumować cały proces deregulacyjny. Mamy do czynienia już z trzecią transzą zawodów deregulowanych, a wiemy, że w tej kadencji czwartej transzy już nie będzie, ponieważ czasu jest zbyt mało. W związku z tym mam trzy pytania do przedstawiciela rządu, do pana ministra. Pytania są następujące.

    Po pierwsze, jak pewnie część z nas pamięta, kiedy do Sejmu trafiła pierwsza transza zawodów deregulowanych, w uzasadnieniu Ministerstwa Sprawiedliwości była zamieszczona mapka, na której było pokazane, ile w danym kraju Unii Europejskiej jest zawodów regulowanych. Polska wypadała tam najgorzej, tych zawodów było wtedy 380. Moje pytanie brzmi: Ile obecnie jest zawodów regulowanych? Nie jest to wbrew pozorom pytanie trywialne. Teoretycznie można sobie oczywiście odjąć od liczby 380 liczbę zawodów deregulowanych w poszczególnych transzach, ale zadaję to pytanie specjalnie, ponieważ obawiam się, że to nie jest taka prosta arytmetyka. To znaczy sądzę, że część z tych zawodów, które formalnie zderegulowaliśmy, ciągle należy do kategorii regulowanej. W związku z tym pytam: Czy ministerstwo prowadzi takie statystyki? Sądzę, że w przypadku części tych zawodów zmiany były tylko kosmetyczne i niestety ciągle są to zawody regulowane.

    Po drugie, chciałbym spytać przedstawiciela rządu, czy są prowadzone prace dotyczące barier regulacyjnych, które istnieją na poziomie rozporządzeń, a nie na poziomie ustaw. Jako komisja deregulacyjna wykonujemy dużą, tytaniczną pracę, ale przecież część z tych barier tkwi w samych rozporządzeniach i ich usunięcie często nie ma związku ze zmianami, z nowelizacjami ustaw. Podam przykład. Mamy rozporządzenie - co prawda z innego ministerstwa, Ministerstwa Gospodarki, ale jest to rozporządzenie - z dnia 20 września 2001 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych. Chodzi o to, że jak ktoś chce pracować, kierując wózkiem widłowym albo spycharką, to musi przejść odpowiedni kurs, zapłacić za egzamin i ten egzamin zdać. To rozporządzenie nakłada jednak absurdalne wymogi. Podam dwa przykłady. Trzeba zdawać osobny egzamin, jeśli chce się kierować spycharką o mocy silnika do 110 kW, a osobny - jeśli ta moc jest do 220 kW. Pojawia się pytanie, czy to rzeczywiście powinno być aż tak szczegółowo regulowane. Czy ktoś, kto chce wykonywać ten zawód, powinien za każdym razem przechodzić specjalny kurs, płacić specjalną opłatę i zdawać specjalny egzamin?

    Inny przykład. Wymagane jest osobne pozwolenie na wózek widłowy, który jest napędzany prądem, czyli akumulatorowy, i osobne - na wózek widłowy, który ma silnik spalinowy, czyli na benzynę. Moim zdaniem to kolejny absurd i nie ma żadnego powodu, dla którego trzeba zdawać dwa osobne egzaminy, jeśli te wózki widłowe wyglądają tak samo, mają takie same kokpity, prowadzi się je w taki sam sposób i pełnią te same funkcje. Takich przykładów mógłbym mnożyć mnóstwo. W związku z tym moje pytanie brzmi: Czy rząd prowadzi też prace zmierzające do inwentaryzacji tych obciążeń, które tkwią na poziomie rozporządzeń w różnych ministerstwach, a nie na poziomie ustaw, i czy w tym zakresie są prowadzone jakieś działania, żeby te obciążenia usunąć? To po drugie.

    A po trzecie, skoro już poruszyłem temat tego konkretnego rozporządzenia, to pytanie brzmi: Czy jest szansa - co prawda pan minister reprezentuje Ministerstwo Sprawiedliwości, a nie Ministerstwo Gospodarki, ale jednak - żeby zadziałać tak, żeby to absurdalne rozporządzenie zmienić, znowelizować w najbliższym czasie? Dziękuję bardzo za uwagę. (Oklaski)