6 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, sporządzonego w Strasburgu dnia 5 marca 1996 r. (druki nr 296 i 400).

Poseł Iwona Ewa Arent:

    Dziękuję bardzo.

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość mam zaszczyt przedstawić stanowisko odnośnie do sprawozdania Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, sporządzonego w Strasburgu dnia 5 marca 1996 r., druk nr 296, sprawozdanie zawarte jest w druku nr 400.

    W projekcie ustawy wyrażona jest zgoda na dokonanie przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, sporządzonego w Strasburgu dnia 5 marca 1996 r. Porozumienie, o którym mowa w tym projekcie ustawy, weszło w życie w dniu 1 stycznia 1999 r. i jest ratyfikowane przez 36 państw - członków Rady Europy. Jest to konsekwencja przyjęcia protokołu nr 11 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, który zmienia system ochrony praw człowieka w Unii Europejskiej i powołuje jednolity Europejski Trybunał Praw Człowieka.

    Porozumienie z 1996 r. powtarza zapisy Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, sporządzonego w Londynie 6 maja 1969 r. Wprowadza tylko zmiany wynikające z reformy dokonanej protokołem nr 11 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, tak jak wcześniej mówiłam. Rzeczpospolita Polska jest stroną porozumienia londyńskiego z 1969 r., natomiast 2 kwietnia 2008 r. podpisała porozumienie właśnie z 1996 r. Traktat ten dotyczy, tak jak mój przedmówca mówił, nie będę się powtarzała, osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka. Chodzi o strony, przedstawicieli, doradców, świadków, biegłych i inne osoby, które zostały wezwane przed Trybunał. Porozumienie, o którym mówimy, przyznaje także tym osobom immunitet procesowy w zakresie składania oświadczeń pisemnych i ustnych oraz dowodów, pism, dokumentów przedstawianych Trybunałowi. Gwarantuje im ochronę prawną związaną z podróżą w celu dotarcia na posiedzenie Trybunału, chroni ich prawo do swobodnej korespondencji z Trybunałem. Immunitety te są przyznawane wyłącznie w celu zapewnienia swobody wypowiedzi i niezależności w postępowaniu przed Trybunałem.

    Trybunał ma prawo, ale też obowiązek, uchylenia w części lub w całości immunitetu, gdyby to przeszkadzało w wymierzeniu sprawiedliwości. Trybunał może uchylić ten immunitet z urzędu lub na wniosek każdej umawiającej się strony albo zainteresowanej osoby.

    Porozumienie to dotyczy wolności i praw obywatelskich, prawa swobodnego poruszania się, podróżowania, tajemnicy korespondencji, w szczególności prawa do wolnej od cenzury korespondencji z Trybunałem osób osadzonych.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość informuję, że oczywiście popieramy ten projekt ustawy. Chciałabym tylko zaznaczyć, że mój klub, ale także moja partia, Prawo i Sprawiedliwość, będziemy monitorować postępowanie przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka dotyczące sprawy katyńskiej. Będziemy monitorować, co się dzieje w tej kwestii, będziemy obserwować, jak zachowuje się Trybunał i jak są przestrzegane prawa i wolności, immunitety i czy są wyciągane konsekwencje w stosunku do osób, wobec których powinny być one wyciągane. Dziękuję bardzo.