11 punkt porządku dziennego:

Poseł Krystyna Łybacka:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Art. 166 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, że samorządy realizują bądź zadania, które są ważne dla wspólnoty samorządowej, bądź zadania zlecane przez państwo, ale także uznane za niezwykle istotne. Jednym z takich zadań jest prowadzenie szkół i placówek oświatowych. To ustawa w połowie lat 90. uczyniła z samorządów istotnego partnera w realizacji szeroko pojętej polityki edukacyjnej.

    Możemy dzisiaj zapytać: Czy edukacja jest zadaniem ważnym? Odpowiadam: ważnym jak nigdy dotąd w historii rozwoju Polski. Ona zawsze była niezwykle istotna, ale uwarunkowania zewnętrzne sprawiają, że ten kraj, który pierwszy zrozumie, że tylko edukacja może zapewnić mu konkurowanie z innymi państwami, i nie pozostanie jedynie dostarczycielem taniej siły roboczej, jest w stanie ten wyścig wygrać. Jakie to są uwarunkowania? Z jednej strony mamy proces starzenia się społeczeństwa. Powoduje to oczywiście zmniejszenie zasobów pracy, a to wymaga podniesienia jakości kapitału ludzkiego. Z drugiej strony problemów demograficznych, które trawią Europę, w tym szczególnie mocno Polskę, czyli procesu starzenia się, nie mają wznoszące się rynki: Chiny, Indie, Indonezja, Turcja, coraz częściej Iran. One nie mają problemów demograficznych, ale one zrozumiały, że muszą postawić na edukację, i to robią. Wydawałoby się, że w takiej sytuacji nie może być żadnego partnera w łańcuchu decyzji edukacyjnych, który nie rozumiałby wagi tego zagadnienia. Tymczasem jak Polska długa i szeroka słyszymy, że samorządy oto reorganizują sieć szkół. Już samo określenie ˝reorganizują˝ jest niestety nadużyciem, bo gdyby one reorganizowały sieć szkół na skutek zmian demograficznych, które w istocie zachodzą, ale równocześnie zadbały o podniesienie jakości kształcenia, moglibyśmy tylko przyklasnąć. Samorządy co prawda tłumaczą się, że robią to z przyczyn demograficznych.

    Bardzo mocno wczytałam się w prognozy GUS. Wiecie państwo, ta analiza łamie wszelkie stereotypy w tym względzie, które my też w tej Izbie powtarzamy. Otóż okazuje się, że bardzo nierównomiernie dotkną nas trendy demograficzne. Wyobraźcie sobie państwo, że najmniej dotknięte zmianami demograficznymi są woj. mazowieckie, wielkopolskie, pomorskie i małopolskie. Wbrew panującym stereotypom - najbardziej woj. kieleckie i lubelskie. Mam przed sobą, przepraszam, na miejscu, nie przed sobą, wiele komunikatów mówiących o tym, że w stolicach tych województw jest ˝potężna˝ reorganizacja sieci szkół. Zatem to jest brutalne poszukiwanie oszczędności. Przykład? W Poznaniu jest Gimnazjum nr 24, gimnazjum, o ironii, imienia Unii Europejskiej. Gimnazjum to ponad 400 osób, szóste w rankingu, pierwsze w sportowych zmaganiach, pierwsze w wolontariacie. Otóż to gimnazjum, które nie spełniło żadnego z wymuszonych kryteriów reorganizacji sieci, jest likwidowane. Przeczytam państwu uzasadnienie do uchwały, które mam przed sobą: Miasto Poznań przystąpiło do zmian w sieci szkół i placówek oświatowych, uwzględniając ich bazę oraz sytuację demograficzną miasta. Dyrekcja gimnazjum przedstawiła propozycję funkcjonowania szkoły z nowym profilem i nowym arkuszem organizacyjnym. Uwaga: Niestety funkcjonowanie szkoły w nowej formie nie jest możliwe jako szkoły publicznej, dla której organem jest miasto Poznań. W związku z tym likwidacja Gimnazjum nr 24 jest uzasadniona.

    Proszę państwa, ta sama konstytucja w art. 171 stanowi, że nadzór nad legalnością decyzji organów samorządowych sprawują premier i wojewodowie. Pytam pana premiera i pana wojewodę: Czy to istotnie jest legalna uchwała i uzasadnienie, które nie budzi kpin?

    Pani minister, gdy będę schodziła z mównicy, wręczę pani ten znaczek. To jest znaczek G24. (Dzwonek) Z tym znaczkiem chodzą wszyscy uczniowie, wszyscy mieszkańcy tej dzielnicy. Wie pani, dla mnie przeżyciem było dramatyczne pytanie nauczycielki wiedzy o Polsce i świecie współczesnym: Jak mam uczyć młodych ludzi, że najlepszym ustrojem jest demokracja, skoro tępa większość decyduje, że to gimnazjum ma przestać istnieć? Niech pani przypnie ten znaczek, żeby pani pokazała, że jako minister jest pani po stronie dzieci, szkół i jakości edukacji, a nie brutalnej oszczędności, którą podejmują samorządy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)