15 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym oraz niektórych innych ustaw (druki nr 3230 i 3468).

Poseł Andrzej Romanek:

    Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo! Otóż nie ulega najmniejszej wątpliwości, że ta regulacja jest ważna i wymaga tego, aby się nad nią mocno pochylić. Zresztą nad tą regulacją debatowano i dyskutowano. Wypracowano rozwiązania, które w pewnej części są akceptowalne, można powiedzieć, ale inna ich część niekoniecznie musi być akceptowana.

    Zwrócę uwagę na istotny aspekt. Po tych perturbacjach trwających kilka lat, kiedy różne organy prowadziły nadzór nad różnymi segmentami naszego rynku finansowego, doszliśmy w zasadzie do sytuacji, gdy jest jeden organ, którym jest Komisja Nadzoru Finansowego. Jest szeroki zakres, wachlarz działań, jeżeli chodzi o prowadzenie nadzoru bankowego przez ten organ, jeżeli chodzi o nadzór emerytalny, ubezpieczeniowy, nadzór nad rynkiem kapitałowym, nad instytucjami płatniczymi, liderami usług płatniczych, ostatnio też nadzór nad spółdzielczymi kasami. To pokazuje, że rzeczywiście Komisja Nadzoru Finansowego ma co robić. Ale też trzeba sobie jasno powiedzieć, że ma ku temu narzędzia, bo przecież w Komisji Nadzoru Finansowego zatrudnionych jest prawie 1000 osób, na co trzeba zwrócić uwagę, a budżet wynosi ponad 200 mln zł. To nie jest mały budżet. Oczywiście nie umniejsza to faktu, że komisja, jak podkreśliłem, rzeczywiście ma dużo pracy.

    Jak kształtuje się kwestia ponoszenia kosztów - o czym tu już mówiono - związanych z działalnością Komisji Nadzoru Finansowego? Rozstrzygają tę kwestię dwie ustawy: po pierwsze, ustawa o nadzorze nad rynkami finansowymi, po drugie, ustawa o nadzorze nad rynkami kapitałowymi. Koszty funkcjonowania Komisji Nadzoru Finansowego pokrywane są z opłat ponoszonych przez podmioty nadzorowane. W strukturze tych opłat, jak wynika z danych, największymi płatnikami są dwie instytucje, dwa podmioty: Giełda Papierów Wartościowych oraz Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych.

    Istotne jest to, i warto zwrócić na to uwagę, że tak naprawdę dotychczas te dwie instytucje ponosiły stałe roczne opłaty, a pozostałe instytucje ponosiły opłaty o charakterze incydentalnym, jeżeli występowały o zezwolenie, zgodę i inne decyzje wydawane przez Komisję Nadzoru Finansowego. Zwracam na to uwagę, dlatego że dane z 2013 r., zawarte w uzasadnieniu, wskazują, iż Giełda Papierów Wartościowych ponosiła 46,86% kosztów, jak również Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych ponosił 46,86% kosztów. To pokazuje, że prawie 94% kosztów działalności Komisji Nadzoru Finansowego - przypomnę, budżet Komisji Nadzoru Finansowego wynosi ponad 200 mln zł - ponosiły Giełda Papierów Wartościowych i Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych.

    Niniejsza regulacja zmierza ku temu, by te rozwiązania zmienić, inaczej mówiąc, by ulżyć Giełdzie Papierów Wartościowych, jak również Krajowemu Depozytowi Papierów Wartościowych i rozłożyć te koszty w miarę - podkreślam: w miarę - równomiernie. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że takie rozwiązanie ma swoje uzasadnienie, dlatego że nie może być tak, iż przy całym budżecie, jakim dysponuje Komisja Nadzoru Finansowego, gros kosztów ponoszą dwa podmioty.

    Na co chciałbym zwrócić uwagę? Otóż są dwa rodzaje kosztów, których dotyczą te zasady, które były stosowane poprzednio. Są to, po pierwsze, koszty czy opłaty jednorazowe za udzielane przez Komisję Nadzoru Finansowego zgody, zezwolenia lub za podjęcie innej czynności o charakterze podobnym, po drugie, stałe opłaty roczne. Chcę zwrócić na to uwagę, bowiem występują dwa rodzaje stałych opłat rocznych, które mają charakter ryczałtowy, są proporcjonalne do skali prowadzonej działalności lub uzyskiwanych z tego rodzaju działalności dochodów. I tu jest pewien problem, dlatego że rodzi się pytanie.

    Nie bez kozery przywołałem wartość kosztów ponoszonych dotychczas przez Giełdę Papierów Wartościowych i przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych. Jeżeli porównamy to z przewidywaniami co do tego, jak te koszty będą rozkładały się w przyszłości, to okaże się, że w przyszłości Giełda Papierów Wartościowych będzie ponosić - czy w ogóle giełdy będą ponosić, bo chodzi nie tylko o Giełdę Papierów Wartościowych, ale i o spółki prowadzące giełdę, giełdy towarowe - koszty w wysokości 20%, a jeżeli chodzi o Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych, to będzie to wartość 23,5%. To pokazuje, że wartość kosztów ponoszonych przez te dwie instytucje drastycznie spadnie oraz że muszą one być przeniesione na inne podmioty.

    I tu nasuwa się kluczowe pytanie: Czy analizy, które przeprowadzono, były wystarczające, aby wskazać, w jakim zakresie i w jakiej wysokości powinny ponosić te koszty pozostałe podmioty? To budzi poważne wątpliwości. Oczywiście pomożemy Krajowemu Depozytowi Papierów Wartościowych oraz Giełdzie Papierów Wartościowych, ale obciążymy inne podmioty, które będą ponosić znaczące koszty z tego tytułu, co bardzo znacząco odbije się nie tylko na wynikach finansowych, ale także na możliwości działania tychże podmiotów. (Dzwonek) Czy projektodawcy nie mają wątpliwości co do tego, czy to rozwiązanie - kierunkowo słuszne - nie spowoduje pewnych perturbacji na rynku kapitałowym, szeroko rozumianym rynku finansowym, i czy nie doprowadzi to do bardzo poważnych konsekwencji z tego wynikających? O te aspekty będę jeszcze pytał.

    W związku z powyższym, jak powiedziałem, kierunkowo rozwiązanie jest słuszne, ale budzi bardzo poważne wątpliwości i w związku z tym co do głosowania będziemy rozstrzygać w momencie, kiedy to głosowanie będzie przeprowadzane. Dziękuję uprzejmie.