48 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o poselskim projekcie uchwały w sprawie oddania hołdu bohaterom polskiej drogi do niepodległości (druki nr 2546 i 2627).

Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Droga do wolności, polska droga do wolności jest bardzo długa i można by dziś, zastanawiając się nad historią, rozważać ją, i to rozważać w sposób taki pełen szacunku dla bohaterów i pełen współczucia dla ich ofiary bardzo często. Pan marszałek Niesiołowski wspomniał o pomnikach, pan poseł Babinetz wymienił wielu bohaterów, do których wszyscy razem z szacunkiem się odnosimy, bohaterów, których pomniki stoją przy polskiej drodze niepodległości tu, w stolicy, w Warszawie, z szacunkiem. Gdyby ich biografie przeanalizować, to, jak oni między sobą się nierzadko różnili, ale jakże często ponosili ofiarę za ojczyznę, to czy okazałoby się, że te biografie do nas nie przemawiają, że to my dziś, w czasie pokoju, kreślimy, kontynuujemy drogę do wolności? Czy drogę niepokoju? I powinniśmy sobie współcześnie zadać to pytanie, bo historia jest najlepszą nauczycielką życia. Myślę, że te wszystkie uchwały, które dziś podejmujemy, nad którymi dyskutujemy, powinny nas po prostu jednoczyć. Dlatego też ja z pełnym szacunkiem wyrażając poparcie Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego dla tej uchwały, chciałbym powiedzieć, że ona sama w sobie ma uzasadnienie. Chciałbym wyrazić ogromne dla niej poparcie, wyrażając jednocześnie szacunek dla tych wszystkich, którzy dziś zadeklarowali pełną wolę kreślenia dalszej niepodległości, zamiast podkreślania wielkich różnic, poróżniania się czy tworzenia pewnych niepokojów.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wyrażając szacunek dla tych bohaterów, których dziś wspominamy, bohaterów polskiej drogi do niepodległości, wyrażam również szacunek dla wszystkich tutaj, na tej sali, wszystkich polityków, w takim, powiedzmy, geście pojednania, bo to jest dzisiaj nasza największa droga do niepodległości. (Oklaski)

    (Poseł Jerzy Fedorowicz: Jak my pana kochamy, panie marszałku.)

    (Głos z sali: I pana posła Zielińskiego, który opuścił już salę, też.)