47 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o poselskim projekcie uchwały w sprawie uczczenia pamięci ofiar Obławy Augustowskiej z lipca 1945 roku (druki nr 2513 i 2626).

Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chyba na całym ucywilizowanym świecie przyjęty jest szacunek dla niewinnych ofiar zbrodni i potępienie oprawców. Myślę, wyrażając poparcie dla tej uchwały, że tak jest i dzisiaj.

    Na kartach historii zapisano: To największa zbrodnia komunistyczna w powojennej Polsce. Ofiarami byli działacze podziemia niepodległościowego i miejscowa ludność. To nie tylko w okolicach Augustowa, to na wschód od Wisły było mniej lub więcej ofiar, miały miejsce akurat te tragiczne wydarzenia. A one są tym bardziej bolesne, że, jak ktoś to uzasadniał, chodziło o niepodległą Polskę. Najbardziej dziś bolą napisy na pamiątkowych tablicach: Zginęli, bo byli Polakami. Dziś ta karta historii dla nas powinna być wielką nauczycielką jedności, żebyśmy się nawet o to nie pokłócili, nie spierali, nie obciążali się. Tu potrzebna jest jedność, hołd, szacunek dla wszystkich ofiar.

    W projekcie uchwały przemawiają do nas słowa: ˝Pamięć o tej zbrodni powinna być ważnym elementem polskiej świadomości narodowej, a wiedza o Obławie Augustowskiej znaleźć właściwe odzwierciedlenie w szkolnych programach nauczania˝. Powiem, że tak samo jest w przypadku wszystkich zbrodni, do dziś nieodkrytych, niewypowiedzianych pełnym słowem, takich jak ludobójstwo na Wołyniu i we wschodniej Małopolsce, takich jak wszystkie inne bolesne karty historii. Chodzi o to, żeby je pokazywać, nie różniąc się dzisiaj na scenie politycznej, a jednocząc się w zgodnym szacunku dla ofiar i bohaterów tamtej historii. Dziękuję. (Oklaski)