17 punkt porządku dziennego:

Informacja ministra spraw zagranicznych o założeniach polskiej polityki zagranicznej w 2014 roku.

Poseł Jarosław Górczyński:

    Szanowny Panie Marszałku! Szanowny Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Uzupełniając stanowisko, jakie w imieniu Polskiego Stronnictwa Ludowego przedstawił mój przedmówca poseł Stanisław Żelichowski, wobec aktualnych priorytetów polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, pragnę w przysłowiowych kilku słowach uzupełnić jego wypowiedź, podkreślając pewne istotne elementy.

    Historia Europy Środkowej, zwłaszcza teraz, kiedy obchodzimy 10. rocznicę naszej obecności w strukturach Unii Europejskiej, pokazuje nam wszystkim, jak jedność narodów słowiańskich staje się ważna, zwłaszcza w dobie wydarzeń u naszego wschodniego sąsiada Ukrainy. Mam na myśli dalszy zintensyfikowany rozwój naszych działań w obrębie Grupy Wyszehradzkiej, której Rzeczpospolita jest sygnatariuszem, wobec rodzących się na tym etapie zagrożeń. Sięgając pamięcią wstecz, dostrzegamy okres prac grupy zdestabilizowany rozpadem Czechosłowacji po 1993 r. i de facto reaktywowanie jej w Budapeszcie w roku 1999, kiedy to nastąpiła reaktywacja grupy na skutek nowego otwarcia. Tego doświadczenia nie możemy powtarzać po raz kolejny. Aktywność państw Grupy Wyszehradzkiej powinna być obecnie skupiona na kluczowych ogniskowych naszego regionu.

    Po pierwsze, w wymiarze politycznym skupiającym się na mocnym i przede wszystkim jednogłośnym wyartykułowaniu sygnału dla naszych unijnych i północnoatlantyckich partnerów o bieżącej sytuacji w tej części Europy w sytuacji braku przewidywalności działań podejmowanych na Ukrainie przez czynniki destabilizujące układ państwa naszego sąsiada.

    Po drugie, niezmiernie ważny jest element gospodarczy, któremu powinien przyświecać wspólny, zintegrowany cel państw sygnatariuszy Grupy Wyszehradzkiej porządkujący w niedalekiej przyszłości rynek energetyczny w aspekcie dywersyfikacji jego źródeł, przesyłania i zabezpieczania zgromadzonych zapasów w sytuacjach kryzysowych. W tym obszarze powinniśmy starać się wyjątkowo dobitnie i skutecznie przekonywać naszych południowych partnerów z grupy, aby wygenerować wspólne stanowisko, zwłaszcza że obecnie nie jest jednoznacznie ustabilizowane. Efekt takiego skutecznego działania jest pożądany i oczekiwany dla przekonania sceptycznych partnerów z Unii Europejskiej wobec prowadzonych prac nad wspólnym rynkiem energetycznym.

    Kolejny aspekt strony gospodarczej to rozwijanie mechanizmu wsparcia i przyszłej niejako osłony dyplomatycznej w poszukiwaniu nowych rynków zbytu na produkty sektora rolno-spożywczego w sytuacji dynamicznie zmieniającego się i nie do końca transparentnego stanowiska z kierunku wschodniego.

    Po trzecie, budowanie pomostu wzajemnego zaufania międzypaństwowego dla obecności i funkcjonowania diaspory polskiej w krajach naszych sąsiadów, respektowania elementarnych praw m.in. wobec kultywowania polskiej tradycji, pisowni, obyczaju i edukacji w języku ojczystym. To priorytet zwłaszcza tam, gdzie widzimy, że wzajemne zrozumienie dla tych kanonów jest intepretowane w sposób wybiórczy i nie do końca satysfakcjonujący, jeżeli chodzi o polską rację stanu.

    Szanowne Panie i Panowie! Debatując w Wysokiej Izbie nad wizją naszej polityki zagranicznej, nie sposób nie poruszyć kilku istotnych kwestii, których systematyczna pielęgnacja i troska o ich byt powinna być postawiona ponad podziałami. Określenie ˝silna Polska˝ to nie tylko ambitnie brzmiący slogan, ale realny symbol, który w budowaniu Unii Europejskiej drugiej dekady XXI w. powinien nabierać wymiernego kształtu. Polska racja stanu wymaga takich działań zmierzających do poszanowania żywotnych interesów Polski w strukturach unijnych, z których to raz po raz słyszymy głosy sceptyczne wobec inicjatyw zgłaszanych przez nasz kraj. Działajmy tak, aby współodpowiedzialność m.in. za proces decyzyjny i poszanowanie interesów Polski w Unii Europejskiej były postrzegane jako sukces całej Unii, także naszego kraju, w kształtowaniu wizji nowoczesnej Europy i globalnej areny.

    Pochylając się nad priorytetami w naszej wizji polityki zagranicznej, nie sposób nie podkreślić konieczności systematycznego budowania wizerunku Polski jako wiarygodnego, przewidywalnego i sprawdzonego sojusznika w Układzie Północnoatlantyckim. Historia wydarzeń ostatnich miesięcy potęguje realną potrzebę zintensyfikowania wszelkich działań zmierzających do budowania elementów odstraszania terytorialnego w ścisłym zintegrowaniu z rozwijaniem współpracy bilateralnej w dziedzinie nowych technologii, których odbiorcą w tym obszarze stawałby się nasz przemysł obronny. Taka optyka interpretacji faktów pozwoli nam na budowanie poczucia bezpieczeństwa nie tylko w wymiarze koncepcyjnym, lecz także w wymiarze realnej konfiguracji środków bezpieczeństwa, jako partnerowi NATO i państw naszego regionu.

    Ostatnim elementem, który chciałbym podkreślić, są działania Rzeczypospolitej w wymiarze współpracy regionalnej, poza Grupą Wyszechradzką, m.in. zmierzające do budowania silnej gospodarki, z systematycznym pozyskiwaniem i aplikowaniem do polskiego przemysłu nowoczesnych inteligentnych technologii. Dywersyfikacja współpracy powinna również przebiegać w kontekście otwartości i naszej solidarności z państwami Wschodu. Nasz demokratyczny dorobek i doświadczenia upoważniają nas do tego, aby w trosce o jakość życia, demokratyczne wzorce i rozwój cywilizacyjny dzielić się z partnerami, dla których idea wspólnej, bezpiecznej i zasobnej Europy jest bliska i zrozumiała.

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Uzupełniając stanowisko Polskiego Stronnictwa Ludowego wobec założeń polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, dodam, iż uważamy, że służy ona polskiej racji stanu, wpisuje się w proces umacniania pozycji Polski na arenie międzynarodowej i jest realnym odzwierciedleniem dotychczasowego dorobku naszego kraju. Polskie Stronnictwo Ludowe będzie popierało niniejsze stanowisko. Dziękuję. (Oklaski)