12 punkt porządku dziennego:

Poseł Marek Rząsa:

    Dziękuję.

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Chciałbym na wstępie bardzo serdecznie podziękować za merytoryczną dyskusję. Jako poseł wnioskodawca mam wielką satysfakcję, że w zasadzie jednym głosem - może poza nielicznymi wyjątkami - mówiliśmy z wielką troską o tym problemie, wskazując przy tym wiele ciekawych rozwiązań, z których, myślę, pan minister będzie miał możliwość skorzystania.

    Dla mnie jako długoletniego nauczyciela wychowania fizycznego, wykładowcy i dyrektora kolegium nauczycielskiego, placówki, która kształciła m.in. przyszłych nauczycieli wychowania fizycznego, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że to właśnie na szkole spoczywa rola - powiem więcej: nawet obowiązek i ciężar - wykreowania postrzegania aktywności fizycznej jako czegoś naturalnego, nieodzownego dla zdrowia każdego człowieka i towarzyszącego mu nieustannie przez całe jego dorosłe życie.

    Pan poseł Suchowiejko pytał o model aktywności fizycznej absolwenta szkoły. Też jestem zdania, że ważniejsza jest świadomość i postawa ucznia, postawa dziecka niż sama lekcja, ale z drugiej strony to właśnie od lekcji wychowania fizycznego to wszystko się rozpoczyna. Trzeba tylko umieć znaleźć modus vivendi, ten złoty środek.

    Zgadzam się ze stwierdzeniem pana ministra, że w większości polskich szkół problem zwolnień z wychowania fizycznego jest problemem marginalnym, ale jak mówią, lepiej dmuchać na zimne i wcześniej przygotować się na rozwiązywanie problemu niż później mieć z tym problemem więcej do czynienia.

    Chciałbym powiedzieć, że padła tutaj wypowiedź mówiąca o degradacji. Z całą odpowiedzialnością jako nauczyciel wf. mogę powiedzieć, że mówienie o degradacji polskiego wychowania fizycznego jest nieporozumieniem, a nawet nadużyciem.

    Cieszę się, że Ministerstwo Edukacji Narodowej podejmuje szereg działań skierowanych do rodziców i lekarzy. Jest to niezwykle ważne, panie ministrze, dlatego że szkoła sama nie udźwignie tego problemu. Tylko działania wielotorowe, z ministrem sportu i turystyki, z ministrem zdrowia, pozwolą w jakiś sposób rozwiązać problem zwolnień z wychowania fizycznego.

    Wiele słów padło tutaj na temat tego, czy problem zwolnień ma jakiś związek, ma jakąś korelację z bazą sportową. Otóż również autorytatywnie jako nauczyciel, który przez 30 lat pracował w różnych rodzajach szkół, z czego 4/5 tego czasu spędziłem na świeżym powietrzu, tylko dlatego że nie miałem sali gimnastycznej do dyspozycji, mogę powiedzieć, że dobremu wuefiście nie jest potrzebna pełnowymiarowa sala gimnastyczna, wystarczy kawałek łąki, tak jak pan marszałek Stefaniuk powiedział, wystarczy po prostu chcieć.

    Chciałbym z tego miejsca bardzo serdecznie podziękować panu ministrowi, Ministerstwu Edukacji Narodowej, Ministerstwu Sportu i Turystyki za podejmowanie szeregu kampanii społecznych kierowanych do różnych środowisk. To jest bardzo ważne. Panu rzecznikowi praw dziecka Markowi Michalakowi chciałbym podziękować za czynne wspieranie tych kampanii. ˝Szkoła w ruchu˝, ˝Stop zwolnieniom z wychowania fizycznego˝, ˝Mały mistrz˝, ˝Ruch to prawo naszych dzieci˝ to kampanie, które już są w całej Polsce rozpoznawalne.

    Pragnę też podziękować organizacjom pozarządowym i mediom ogólnopolskim, które również czynnie włączyły się do popularyzacji ruchu, zdrowego trybu życia. Takie kampanie jak ˝Wychowanie fizyczne z klasą˝ czy ˝Młodzi odwagi!˝... Proszę zwrócić uwagę na konotację tych słów: ˝młodzi˝, ˝odwagi˝, czyli żeby młodzi mieli odwagę do pewnych działań - zwracam się do młodych ludzi, którzy siedzą na galerii - żebyście mieli odwagę do podejmowania pewnych decyzji, dotyczących również waszej wagi, czyli żeby odejść od zbyt dużej wagi.

    Ruch może zastąpić niemal każdy lek, ale nie ma takiego leku, który zastąpiłby ruch - te słowa Wojciecha Oczki, przywrócone do życia w XX w. przez jednego z najsłynniejszych polskich profesorów rehabilitacji, prof. Mariana Weissa, a dzisiaj przytoczone na tej sali przez panią poseł Gądek, nic nie straciły na swojej aktualności. Chciałbym, aby te słowa towarzyszyły nam przy tworzeniu prawa w tej Izbie i witały wszystkich wchodzących na szkolne sale gimnastyczne, boiska i stadiony. Dziękuję uprzejmie. Dziękuję, panie marszałku. (Oklaski)