14 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Prawnokarnej konwencji o korupcji, sporządzonego w Strasburgu dnia 15 maja 2003 r. (druki nr 1757 i 1813).

Poseł Elżbieta Achinger:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pragnę przedstawić stanowisko klubu Platformy Obywatelskiej w sprawie ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Prawnokarnej konwencji o korupcji, sporządzonego w Strasburgu dnia 15 maja 2003 r. (druki nr 1757 i 1813).

    Ratyfikacja Protokołu dodatkowego do Prawnokarnej konwencji o korupcji, sporządzonego w Strasburgu dnia 15 maja 2003 r. przyczyni się do wzmocnienia wizerunku Polski na arenie międzynarodowej jako państwa zwalczającego korupcję. Ma to znaczenie z punktu widzenia oceny dokonywanej w ramach Grupy Państw przeciwko Korupcji (GRECO), której wynikiem są raporty przygotowywane przez ekspertów GRECO, udostępnione publicznie na stronach internetowych Rady Europy.

    Celem protokołu jest uzupełnienie regulacji przewidzianych w Prawnokarnej konwencji o korupcji przez penalizację przestępstwa czynnej i biernej korupcji popełnionego przez krajowych i zagranicznych arbitrów oraz ławników. Protokół w art. 1 wprowadza definicje: arbitra, umowy arbitrażowej, członka ławy przysięgłych. Zgodnie z protokołem umowę arbitrażową stanowi umowa zawierana na podstawie prawa krajowego, określająca wolę stron do przekazania sporu do rozstrzygnięcia przez arbitra. Według protokołu członkiem ławy przysięgłych jest osoba, która pełni taką funkcję na mocy prawa krajowego, a w każdym przypadku jest ławnikiem działającym jako członek organu kolegialnego odpowiedzialnego za podejmowanie decyzji w przedmiocie winy oskarżonego w ramach procesu karnego. Ponadto protokół stanowi, iż państwo ścigania może stosować definicje arbitra lub członka ławy przysięgłych tylko w takim zakresie, w jakim są one zgodne z prawem krajowym.

    W art. 2-6 protokołu został zakreślony obszar kryminalizacji przestępstwa czynnej i biernej korupcji arbitrów krajowych, arbitrów zagranicznych, krajowych członków ławy przysięgłych i zagranicznych członków ławy przysięgłych. Podkreślić należy, iż znamiona przestępstw szczegółowo przedstawione w art. 2 i art. 3 protokołu odpowiadają znamionom określonym w art. 2 i art. 3 konwencji.

    Protokół, identycznie jak konwencja, przewiduje mechanizm monitoringu implementacji jego postanowień, ponadto określa stosunek do konwencji, wskazuje też na możliwość składania oświadczeń i zastrzeżeń. Kolejne przepisy protokołu odnoszą się do podpisania i wejścia w życie, przystąpienia, zastosowania terytorialnego, wypowiedzenia oraz powiadomień.

    Polskie prawo zawiera regulacje dotyczące przestępstw korupcyjnych. Przepisy art. 228 i art. 229 penalizują odpowiednio korupcję bierną i czynną osób pełniących funkcje publiczne. Stwierdzić zatem należy, iż przepisy prawa polskiego są w pełni zgodne z postanowieniami protokołu. Związanie Rzeczypospolitej Polskiej protokołem powinno nastąpić w trybie przewidzianym w art. 89 ust. 1 konstytucji, w drodze ratyfikacji poprzedzonej zgodą parlamentu wyrażoną w ustawie, bowiem postanowienia protokołu dotyczą praw i wolności obywatelskich oraz zagadnień regulowanych w ustawie. (Dzwonek)

    Przepisy polskiego prawa zapewniające realizację wymogów protokołu stosowane będą przez organy ścigania i sądy. W związku z tym, że polskie prawo jest w pełni zgodne z wymaganiami protokołu, nie zachodzi potrzeba podejmowania jakichkolwiek środków w celu wykonania jego postanowień.

    W związku z powyższym klub Platformy w pełni popiera projekt dotyczący ratyfikacji i rekomenduje Wysokiej Izbie jego przyjęcie. Dziękuję.