Poseł Michał Tomasz Pacholski:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zgodnie z obietnicą złożoną przeze mnie na ostatnim posiedzeniu Sejmu, a ja dotrzymuję obietnic, chciałbym przedstawić kolejny tom opowieści pt. ˝Obietnice Donalda Tuska˝. Tym razem chciałbym się odnieść do obietnic złożonych przedsiębiorcom, przede wszystkim tym średnim i małym, których Donald Tusk górnolotnie określa solą tej ziemi. Piękne słowa, panie premierze, jednak obawiam się, że już nie wystarczą, bo są warte mniej więcej tyle, ile kolejne niespełnione obietnice, czyli nic, po 6 latach nikt już się na to nie nabierze.

    W swoim exposé pan premier zobowiązał się do wspierania przedsiębiorczości, radykalnego uproszczenia prawa podatkowego, gospodarczego i trybu poboru ZUS oraz uproszczenia procedur zakładania firm. Tymczasem polscy przedsiębiorcy nadaremnie czekają na ułatwienia w prowadzeniu biznesu, bo ˝jedno okienko˝ okazało się fikcją, za to rosną koszty działalności ze względu na wyższe podatki i składki rentowe.

    Zdaniem ekonomistów fakt, że do tej pory Polska wśród państw Unii Europejskiej nie najgorzej radziła sobie w sytuacji kryzysu, to zasługa samych Polaków, a nie rządu. Biorąc pod uwagę to, że dźwigające na swoich barkach poziom wzrostu gospodarczego firmy nie mają od rządzących należytego wsparcia, jest to rzeczywiście ogromny sukces.

    Często słyszymy o manifestacjach przedsiębiorców, w tym członków Stowarzyszenia Poszkodowanych Przedsiębiorców RP, którzy chcą się spotkać z premierem i rozmawiać na temat nieuczciwego prawa podatkowego niszczącego przedsiębiorczość. Do takiego spotkania nie doszło, bo oprócz patetycznych słów i kolejnych, powielanych wielokrotnie obietnic premier nie ma przedsiębiorcom nic do zaoferowania.

    ZUS ściga 0,5 mln osób prowadzących działalność gospodarczą i pracujących równocześnie na podstawie umów nakładczych i umów zleceń, którym przed laty dano możliwość opłacania niskich składek emerytalno-rentowych. W 2009 r. przyjęto zmiany do ustawy, na mocy której żąda się teraz od chałupników zapłacenia zaległości z odsetkami do 10 lat wstecz. Czy to jest zdaniem pana premiera wspieranie przedsiębiorczości?

    Według danych przedstawionych przez ˝Puls Biznesu˝ aż 85% szefów małych i średnich przedsiębiorstw twierdzi, że rząd nie wspiera ich w prowadzeniu biznesu. Kiedy w 2007 r. w wyborach parlamentarnych Platforma Obywatelska odniosła zwycięstwo, tworzony przez nią rząd cieszył się silnym poparciem środowiska przedsiębiorców. Przedsiębiorcy naiwnie wierzyli, że koalicja PO-PSL zlikwiduje bariery biurokratyczne i dzięki ograniczeniu nadmiernych transferów socjalnych obniży podatki. Po 6 latach zdecydowana większość przedsiębiorców deklaruje rozczarowanie dokonaniami rządu.

    Odzwierciedleniem prawdziwego stosunku rządu do przedsiębiorców jest chociażby rosnąca liczba bankructw prywatnych firm. Statystyki są bezlitosne. Tylko w styczniu i w lutym 2013 r. z rynku zniknęło ponad 160 firm. Niestety ten uszczerbek nie został zrekompensowany pojawieniem się podobnej liczby nowych przedsięwzięć. Już w grudniu 2012 r. zanotowano w segmencie firm jednoosobowych większą liczbę bankructw niż rejestracji nowych firm. W sumie w całym ubiegłym roku zamknęło się ponad 280 tys. małych biznesów.

    Rządowi dygnitarze tłumaczą to ogólnie złą sytuacją gospodarczą na świecie, czyli globalnym kryzysem. Prawda jest jednak taka, że sami nie robią nic, żeby ułatwić życie polskim przedsiębiorcom choćby poprzez obniżenie kosztów funkcjonowania firm.

    W styczniu tego roku wzrosła płaca minimalna. Kto najbardziej odczuł ten wzrost? W 2012 r. płaca ta wynosiła 1500 zł brutto, teraz wynosi 1600 zł. Jednak wszyscy wiemy, jaki jest tego rzeczywisty koszt. Otóż, z 1600 zł pracownik dostaje na rękę tylko 1135 zł, resztę musi oddać państwu: 219,36 zł idzie na opłacenie przymusowej składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, 107 zł to przymusowa składka na ubezpieczenie zdrowotne, 121 zł to podatek dochodowy i 17 zł to część składki, która nie podlega odliczeniu od podatku. Ale to nie koniec, ponieważ pracodawca dodatkowo musi odprowadzić za pracownika 331,84 zł przymusowej składki do ZUS. W sumie koszt tzw. płacy minimalnej to 1931,84 zł. Zatem z niemalże 2 tys. zł w portfelu pracownika ląduje ostatecznie 1135 zł. Poza tym od stycznia wzrosła również składka do ZUS, który odprowadzać musi co miesiąc każdy przedsiębiorca, niezależnie od tego, czy osiągnie jakiś dochód, czy nie. Aktualnie wynosi ona 1026,98 zł.

    Czy każdy przedsiębiorca nadal będzie w stanie ponosić te wszystkie koszty? Niestety, nie. Wydatnym tego dowodem są statystyki dotyczące bezrobocia. Jak podawał GUS, w lutym tego roku doszło ono do poziomu 14,5%, co w przeliczeniu oznacza ok. 2,5 mln osób. Podejmowane w tym zakresie przez rząd Donalda Tuska działania nie budzą entuzjazmu ze strony przedsiębiorców.

    Ze względu na ograniczenia czasowe muszę zakończyć swoje wystąpienie, chociaż wiele wątków tak ważnych dla przedsiębiorców nie zostało jeszcze poruszonych. Brak realizacji każdej z obietnic (Dzwonek) ma rozległe i rzeczywiste uzasadnienie, którego nie jest w stanie podważyć nasz złotousty premier.

    W następnym oświadczeniu odniosę się do obietnic w zakresie uzdrowienia służby zdrowia. Dziękuję bardzo. (Oklaski)