7 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy Prawo prasowe (druki nr 463 i 579).

Poseł Krystyna Ozga:

    Dziękuję bardzo.

    Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt w imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego przedstawić stanowisko dotyczące procedowanej nowelizacji ustawy.

    Korzystając ze swych konstytucyjnych prerogatyw, Senat Rzeczypospolitej Polskiej po podjęciu uchwały w dniu 24 maja 2012 r. wniósł do Sejmu projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo prasowe. Jako zasadniczy powód Senat podał obowiązek dostosowania prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Komisja Kultury i Środków Przekazu dokonała wnikliwej analizy materii, podkreślam jeszcze raz: wnikliwej analizy materii przedłożenia senackiego i w dniu 12 lipca 2012 r. przyjęła sprawozdanie zawarte w druku sejmowym nr 579.

    Projekt w przeważającej części sankcjonuje odpowiedzialność za przekazywane informacje o charakterze publicznym oraz odnosi się do już obowiązujących w tym zakresie uregulowań prawnych. Dodany art. 31a w całości traktuje o postępowaniu z opublikowanymi informacjami, oczywiście nieprawdziwymi, a także obowiązku redaktora naczelnego co do istoty ich sprostowania. Wymienia się także uprawniony podmiot lub jego prawnego następcę jako stronę należycie legitymowaną do dochodzenia roszczeń przed sądem w przypadku doznawanych krzywd z tytułu oczywiście nieprawdziwej i krzywdzącej publikacji.

    Przepis art. 32 określa tryb i miejsce publikacji sprostowania. Na specjalne pokreślenie zasługuje fakt, że tekst sprostowania opatrzony będzie musiał być tytułem sprostowania z użyciem tego samego kroju czcionki, którego użyto w tekście sprostowanym. Samo zaś sprostowanie nie może wykluczać prawa do polemiki czy wyjaśnień. Projekt zakłada także występowanie przypadków możliwości odmowy przez redaktora naczelnego opublikowania sprostowania. Projekt wskazuje także sąd okręgowy jako właściwy rzeczowo do rozpoznania sprawy o opublikowanie sprostowania nieprawdziwej treści, wskazując również tryb i termin zaskarżenia, co z prawnego punktu widzenia nie budzi żadnych zastrzeżeń.

    Pani Marszałek! Panie i Panowie Posłowie! Panie Ministrze! Obszerne rozważania na temat instytucji sprostowania prasowego w polskim systemie prawnym zawarte zostały w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego i omówione w sprawozdaniu komisji.

    Biorąc pod uwagę fakt, że projektowana ustawa o zmianie ustawy Prawo prasowe ma na celu dostosowanie systemu prawa do orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego wydanych w dniach 5 maja 2004 r. oraz 1 grudnia 2010 r., stwierdzających niezgodność norm prawnych dekodowanych z art. 46 ust. 1 oraz niektórych przepisów rozdziału 5 ustawy, klub Polskiego Stronnictwa Ludowego opowie się za jej przyjęciem. Dziękuję za uwagę.