13 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 329).

Poseł Izabela Leszczyna:

    Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Szanowni Państwo! Rozmawiamy o sprawach bardzo ważnych i emocje są oczywiście zrozumiałe, ale nawet będąc najbardziej rozemocjonowanym, warto pamiętać, że prostujemy swoje źle zrozumiane słowa...

    (Głos z sali: Swoje słowa.)

    ...i tylko swoje.

    (Głos z sali: Tak, dokładnie tak.)

    Debata o emeryturach trwa od wielu miesięcy i rzeczywiście obrosła wieloma mitami. Tych mitów jest pewnie dużo więcej niż te trzy, które zdążyła wymienić pani poseł Kluzik-Rostkowska. Pierwszy mit jest taki, że nie ma debaty. To też słyszymy co jakiś czas, że nie ma debaty o emeryturach. Drugi mit jest taki, że nie ma przedszkoli. Pan minister przed chwilą starał się to wyjaśnić...

    (Głos z sali: Że będą...)

    ...bo rzeczywiście jest też tak, że my... Właściwie nie. Opozycja ma bardzo... (Gwar na sali)

    Ale, pani marszałek, ja chyba nie mówię niczego takiego, co wywoływałoby emocje.

Poseł Izabela Leszczyna:

    Ambitnym planem opozycji jest to, żeby jedną ustawą naprawić cały świat. Tak się nie da. Ale przy emeryturach rozmawiamy też o przedszkolach. Nie ma przedszkoli - to jest ten mit - dlatego babcie powinny być z dziećmi w domu. Pani poseł Bańkowska z wielką troską mówiła o tym, że nie ma przedszkoli. Ta troska byłaby zrozumiała, gdyby był, tak jak powiedział pan minister, rok 2005, kiedy spuścizna po SLD była taka, że 41% trzy-, cztero- i pięciolatków było w przedszkolach. Dzisiaj, i to nie w Warszawie, tylko w Polsce, ten wskaźnik to jest 72%, więc to jest kolejny mit. Statystyka to jest to, że dodajemy wsie, miasta, panie pośle, dzielimy wszystko i wychodzi 72%. (Gwar na sali)

    Kolejny mit jest taki, że podniesienie wieku emerytalnego to nie jest żadna reforma. To często powtarzają nawet dziennikarze i komentatorzy.

    (Poseł Romuald Ajchler: Bo mają rację.)

    Według słownika języka polskiego, panie pośle, reforma to zmiana lub szereg zmian w jakiejś dziedzinie życia lub sposobie funkcjonowania jakiegoś systemu, mające na celu ulepszenie istniejącego stanu rzeczy.

    Nawet gdyby rząd nie dopisał ani jednego słowa oprócz tego, że mamy pracować dłużej...

    (Poseł Romuald Ajchler: To też będzie reforma.)

    ...to też byłaby reforma, bo musicie państwo zgodzić się z tym, że wyższa emerytura, panie pośle, jest ulepszeniem istniejącego stanu rzeczy.

    To zdanie jest nieprawdziwe z jeszcze jednego powodu. Otóż rząd, mówiąc ˝reforma emerytalna˝, ma na myśli to wszystko, co zrobił w poprzedniej kadencji, i to, co robi teraz. A więc, po pierwsze, pomostówki, ten gorący kartofel przerzucany przez SLD i PiS...

    (Głos z sali: Rząd obiecuje.)

    ...którzy byli naszymi niezbyt odważnymi poprzednikami.

    (Głos z sali: Ooo...)

    Po drugie, wydłużenie aktywności zawodowej Polaków, w tym wielu grup dotąd uprzywilejowanych, jak mundurowi, rolnicy, sędziowie, prokuratorzy. Dla nich wszystkich rządy SLD i PiS, mając na sztandarach wrażliwość społeczną i sprawiedliwość, utrzymywały nieuzasadnione przywileje. Nie wiem, czy tak państwo rozumiecie solidaryzm społeczny, o którym tak często mówicie z tej mównicy.

    Wreszcie po trzecie, reformą nazywamy wprowadzanie do systemu powszechnego kolejnych grup, w tym księży, bo tylko powszechność i obowiązkowość zapewniają to, o co w tym systemie rzeczywiście chodzi, czyli właśnie solidarność społeczną.

    Kolejna półprawda i mit: ustawa nie jest obudowana osłonami dotyczącymi rynku pracy. Trzeba zrozumieć i warto zrozumieć, że dopiero decyzja o wydłużeniu aktywności zawodowej Polaków będzie tą decyzją i tym momentem, który uruchomi, bo musi uruchomić, szereg działań po stronie rządu w zakresie polityki społecznej. Rząd musi to zrobić, ponieważ osoby przed 60. rokiem życia i po 60. roku życia, żeby mogły pracować, muszą być wspierane przez przeróżne działania.

    Na świecie nazywa się to ˝srebrną gospodarką˝, ale nie będzie ˝srebrnej gospodarki˝ w naszym kraju, dopóki nie wydłużymy aktywności zawodowej Polaków z prostej przyczyny: pracodawca, żeby inwestować w pracownika, żeby uwzględniać pięćdziesięciokilkulatka w planach szkoleń, w rozwoju pracowniczym, musi mieć pewność, że ten człowiek będzie pracował jeszcze długo. Jeśli będzie pracował jeszcze 17 lat, to wtedy warto w niego inwestować. I tak będą myśleli pracodawcy.

    Kolejny mit to twierdzenie, że wydłużenie pracy osób starszych spowoduje jeszcze wyższe bezrobocie wśród młodych. To jest błąd i to jest błąd podwójny. Przede wszystkim bezrobocie wśród młodych spowodowane jest m.in. wysokimi kosztami pracy. Te wysokie koszty pracy sprawiają, że pracodawcy nie tworzą nowych miejsc pracy, a te wysokie koszty pracy biorą się m.in. z tego, że trzeba finansować zbyt wczesne przechodzenie ludzi na emerytury. W ten sposób powstaje błędne koło. Gospodarka nie rozwija się tak dynamicznie, jak mogłaby, ze względu na klin podatkowy. To są rzeczy oczywiste, panie pośle...

    (Poseł Zbigniew Kuźmiuk: Dlatego podnieśliście składkę.)

    ...i pan o tym doskonale wie, tylko przy okazji emerytur wszyscy zapominamy o tym, co jest rzeczą dla wszystkich zrozumiałą.

    Jakkolwiek paradoksalnie to brzmi, to im więcej osób pracuje, tym większa szansa na zatrudnianie kolejnych. To jest odpowiedź dla pana posła Palikota, który z tej trybuny zadawał pytanie, co zrobić, żeby w Polsce pracy było więcej. A więc my to właśnie robimy: wydłużamy aktywność zawodową, zmniejszając koszty pracy. W ten sposób będą powstawały nowe miejsca pracy.

    (Głos z sali: Gdzie będzie to zmniejszenie?)

    Błąd w tym twierdzeniu polega na jeszcze jednej rzeczy, też wielokrotnie to było powtarzane, ale państwo zachowujecie się tak, jakby powtarzanie było rzeczywiście potrzebne. Otóż ta reforma wprowadzana będzie przez wiele lat, czyli mówimy o rynku pracy w 2020, 2030 i nawet 2040 r. Inna będzie podaż pracy. To, że liczba osób w wieku produkcyjnym będzie spadać, nie ma nic wspólnego z polityką prorodzinną, bo wiemy już doskonale, ile mamy osób na rynku pracy.

    Mówienie, że starzy zabiorą pracę młodym, to nieporozumienie, tak jak nieporozumieniem jest mówienie, że polityka prorodzinna zmieni sytuację demograficzną. Ona może ją złagodzić, ale nie jest w stanie jej zmienić. Każdy demograf, nawet taki, który nie znosi rządu Platformy Obywatelskiej, powie państwu, że zmieniająca się struktura społeczna wynika przede wszystkim z tego, że dłużej żyjemy, a w drugiej kolejności z tego, że rodzi się mniej dzieci. W związku z tym musimy przyjąć za oczywisty fakt, że wiek emerytalny ustalony w latach 30. ubiegłego stulecia musi zostać zmieniony, bo dzisiaj jest anachronizmem. Naprawdę żyjemy coraz dłużej i w zupełnie innym rytmie niż kiedyś.

    Na koniec dwa przykłady z literatury a propos długości naszego życia i zmieniającego się rytmu. Otóż Czechow o komiku Wasiliju Wasiliewiczu pisał: krzepki pięćdziesięcioletni starzec. Natomiast bohaterka Balzaka pani poseł - kobieta w wieku balzakowskim, która w czasach autora była uważana za bardzo dojrzałą kobietę - miała 30 lat.

    (Poseł Anna Zalewska: Jesteśmy lata świetlne od tych czasów.)

    Dzisiaj 30-latka dopiero wychodzi za mąż i rodzi dzieci. Naprawdę nie wolno udawać, że świat jest taki, jak 100 lat temu, nawet gdyby Prawo i Sprawiedliwość zaklinało rzeczywistość. Świat jest inny niż 100 lat temu i warto o tym pamiętać. Dziękuję bardzo. (Oklaski)