8 punkt porządku dziennego:

Informacja prezesa Rady Ministrów na temat projektu wdrażanego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, ograniczającego wymiar godzin lekcji historii w szkołach ponadpodstawowych.

Poseł Izabela Leszczyna:

    Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoki Sejmie! Oczywiście kluczowe pytanie w debacie o historii w szkole to pytanie o to, po co właściwie uczymy historii w szkole, jaki jest cel uczenia dzieci i młodzieży historii swojego kraju. I chyba pocieszające jest to, że wszyscy czy prawie wszyscy na tej sali, bo to się przewijało w państwa wypowiedziach, jesteśmy zgodni co do odpowiedzi na to pytanie. Są dwa podstawowe cele. Jeden zawiera się w łacińskiej maksymie, wielokrotnie dzisiaj tutaj przywoływanej, historia magistra vitae est, a drugi to kształtowanie postaw patriotycznych, uczenie młodych Polaków miłości do swojej ojczyzny. I pewnie co do tego jest zgoda. Tylko zastanówmy się, czy na pewno siedem lat chronologicznego kursu historii plus dwa lata uczenia analitycznego, problemowego historii i wiedzy o społeczeństwie to jest na pewno za mało, żeby młodych Polaków nauczyć takiej miłości do flagi, jaką możemy obserwować, kiedy widzimy, jak Amerykanie traktują swoją flagę. Czy te dziewięć lat to jest naprawdę za mało, żebyśmy nauczyli młodych ludzi, by chcieli szukać tego, co nas, Polaków, łączy, a nie tego, co nas dzieli? Czy to naprawdę jest za mało, żeby młodzi Polacy zrozumieli, że dzisiaj patriotyzm to przede wszystkim rzetelna, uczciwa praca każdego dnia na rzecz swojej ojczyzny? To kardynał Wyszyński mówił, że bardzo trudno jest poświęcić życie dla ojczyzny, ale o wiele trudniej jest pracować dla niej ciężko, uczciwie, rzetelnie każdego dnia. Takiej historii chcemy uczyć. Ta podstawa programowa (Dzwonek) właśnie takiego patrzenia na proces historyczny, na historię naszego narodu ma nauczyć młodych ludzi. Żyjemy w XXI, nie w XIX w.

    I na koniec...

    (Poseł Anna Paluch: Wasze deklaracje się jaskrawo rozmijają z rzeczywistością.)

    Historia, szanowni państwo, dzieje się też tu i teraz. Byłoby świetnie, gdyby debata parlamentarna na taki temat mogła stać się lekcją dyskutowania o problemach trudnych, wywołujących ogromne emocje. Z tej mównicy ten, kto imieniem, nazwiskiem podpisuje się pod swoimi słowami, ma prawo powiedzieć nawet twarde słowa. Natomiast nie powinno być tak, żeby akurat dzisiaj w czasie tej debaty pani poseł z ławy poselskiej pokrzykiwała co jakiś czas: chcą kształcić zboczeńców, albo mówiła, że oni nic nie rozumieją, nie potrafią...

    (Poseł Elżbieta Rafalska: Która pani poseł?)

    Pani poseł siedząca koło pani poseł Rafalskiej.

    Pani poseł naprawdę nie musi i nie powinna nas obrażać, bo mówimy dzisiaj o przyszłości młodych Polaków i o tym, że chcemy ich wychowywać. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

    (Poseł Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Na razie to wy wszystkich obrażacie.)