2 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa o poselskim projekcie uchwały w sprawie rozpoczęcia przez Rząd RP renegocjacji pakietu klimatyczno-energetycznego na szczeblu Unii Europejskiej z respektowaniem zobowiązań Stron Konwencji Klimatycznej ONZ i Protokołu z Kioto (druki nr 142 i 251).

Poseł Jan Szyszko:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mówimy dzisiaj o najważniejszych dla państwa sprawach. Żałuję, że z tego powodu mamy tylko po 5 minut na oświadczenia w imieniu klubów. Ze względu na te 5 minut postaram się przeczytać to, co chciałbym powiedzieć.

    Żyjemy w okresie, w którym zasoby energetyczne decydują o sile i bezpieczeństwie państwa, w którym nie ilość zużywanych zasobów energetycznych, a produkt ich zużycia, a więc CO₂, jest limitem produkcji. Wolą polityczną prawie wszystkich państw świata zdecydowano, że dwutlenek węgla jest przyczyną niekorzystnych zmian klimatycznych. Należy więc dokonać redukcji emisji tego gazu do atmosfery, a miały tego dokonać państwa rozwinięte na takim poziomie, aby w latach 2008-2012 osiągnąć stabilizację tego gazu w atmosferze. Mówią o tym ratyfikowane przez wszystkie państwa Unii Europejskiej takie dokumenty, jak konwencja klimatyczna i załącznik do tej konwencji, czyli protokół z Kioto.

    Polska to unikatowy kraj w Unii Europejskiej. Po pierwsze, Polska posiada ogromne tradycyjne zasoby energetyczne, takie jak węgiel kamienny, węgiel brunatny, gaz ziemny, czy też zasoby energii odnawialnej, w tym geotermalne. Jeden wydobywczy otwór geotermalny w Toruniu to energia cieplna dla 20% 200-tysięcznej aglomeracji miejskiej Torunia, to niższa cena energii, to brak emisji CO₂ w ilości 40 tys. ton rocznie. Dla odróżnienia cała Unia Europejska cierpi na brak własnych zasobów energetycznych.

    Po drugie, Polska dokonała rekordowej redukcji CO₂ do atmosfery. Zgodnie z protokołem z Kioto miała dokonać tej redukcji w latach 2008-2012 na poziomie 6% w stosunku do roku bazowego, a dokonała takiej redukcji na poziomie 32%. Daje to ponad 100 tys. ton nadwyżki redukcji rocznie w latach 2008-2012. Dla odróżnienia cała stara piętnastka - aneks 2 - miała dokonać tej redukcji na poziomie 8%, a dokonała takiej redukcji na poziomie 2,7%. Daje to ponad 200 tys. t niedoboru redukcji rocznie w latach 2008-2012. Zgodnie z konwencją klimatyczną Polska chroniła klimat, a stara piętnastka - nie. Nie tylko że niszczyła, lecz jeszcze jako państwa aneksu 2 nie pomogła państwom rozwijającym się, nie wywiązała się ze swoich zobowiązań.

    Po trzecie, Polska emituje ok. 10 t CO₂ w przeliczeniu na głowę mieszkańca. Jest to zdecydowanie mniej niż w państwach starej piętnastki. Tam jest prawie 13 t na mieszkańca. Jeszcze większa dysproporcja istnieje w przeliczeniu na konsumpcję, na to, ile produktów pochodzi z eksportu i ewentualnie ile emisji powstaje przy produkcji poza granicami własnego kraju.

    Po czwarte, Polska dwa razy objęła prezydencję konwencji klimatycznej: w roku 1999 w Bonn i w roku 2008 w Poznaniu. A więc w pierwszym roku rozliczeń protokołu z Kioto, miast rozpocząć dokonywanie rozliczeń protokołu z Kioto, Polska zgodziła się na pakiet klimatyczno-energetyczny, czyli w wewnętrznym systemie handlu emisjami praktycznie zrezygnowała z roku bazowego, a więc roku 1988, zgadzając się na przydział limitów emisji przez Komisję dla produkcji energii elektrycznej, ciepła, stali, cementu, papieru i szkła na bazie poziomu emisji z roku 2005, a następnie w latach 2013-2020 na specyficzny, mocno krzywdzący system redukcji emisji, w tym system tzw. darmowych przydziałów limitu emisji.

    Następnie Polska zobowiązała się do składowania dwutlenku węgla w pokładach geologicznych przy kosztach dochodzących wg Ministerstwa Gospodarki do 100 euro za tonę, mimo że w warunkach Polski ten sam efekt można osiągnąć, zgodnie z konwencją klimatyczną, przy kosztach ok. 4 euro za tonę.

    Pakiet klimatyczno-energetyczny w obecnym charakterze niweczy polskie osiągnięcia w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych i nie uwzględnia kosztów, które Polska poniosła w przeszłości. Blokuje polskie zasoby energetyczne i uzależnia Polskę od zewnętrznych dostaw niskoemisyjnych nośników energii - gaz - i obcych technologii, w tym również jądrowych. Powoduje niebotyczny wzrost cen energii elektrycznej, ciepła, stali, cementu, papieru i szkła, stymulując również wzrost bezrobocia.

    Z tych też powodów pakiet klimatyczno-energetyczny winien ulec renegocjacjom na bazie rozliczenia zobowiązań wynikających z protokołu z Kioto. Na bazie tych rozliczeń musi sprawiedliwie uwzględniać emisję gazów cieplarnianych w poszczególnych państwach UE w przeliczeniu na głowę mieszkańca. (Dzwonek)

    Skoro dwutlenek węgla jest tak ważny dla zmian klimatu, to redukcja jego koncentracji w atmosferze winna być dokonana jak najszybciej i jak najtaniej. Z tego też względu należy zrezygnować w Polsce z niezwykle drogiej i niebezpiecznej technologii CCS, czyli wychwytywania i składowania, i wykorzystać do tego, zgodnie z konwencją klimatyczną i protokołem z Kioto, Lasy Państwowe. To będzie dobry krok w kierunku ochrony bioróżnorodności, tworzenia miejsc pracy w terenach wiejskich i obniżenia cen energii elektrycznej, ciepła, stali itd.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Prezentowany dzisiaj projekt uchwały nie jest atakiem na rząd. Jest próbą wzmocnienia rządu na forum Unii Europejskiej. Rząd może powiedzieć: to polski Sejm zobowiązuje rząd do rozpoczęcia rozmów w imię sprawiedliwości i poszanowania interesów poszczególnych państw, w imię ochrony klimatu, bioróżnorodności i rozwoju zrównoważonego zgodnie z konwencją klimatyczną. Pakiet klimatyczno-energetyczny w Unii Europejskiej nie może być jedynie walką z polskimi zasobami energetycznymi. Dziękuję bardzo. (Oklaski)