13 punkt porządku dziennego:

Poseł Kazimierz Smoliński:

    Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo! Mam przyjemność przedstawić stanowisko klubu Prawo i Sprawiedliwość wobec projektu ustawy o pracy na morzu wraz z projektami aktów wykonawczych, druk nr 3645.

    Na wstępie chciałbym zwrócić uwagę, że intencją przeświecającą toczącym się od 2006 r. pracom nad nową ustawą regulującą problematykę pracy na statkach morskich było spełnienie dwóch podstawowych celów. Pierwszym była implementacja do polskiego porządku prawnego Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy o pracy na morzu z 2006 r., czyli konwencji MLC - może przypomnijmy angielską nazwę, bo wszyscy operujemy tym skrótem, a więc Maritime Labour Convention - i aktów prawnych Unii Europejskiej, poprzez które w ramach Unii wdrażana jest ta konwencja, a drugim było stworzenie dla armatorów dogodnych warunków do zatrudniania marynarzy na statkach podnoszących polską banderę, nie gorszych niż te stworzone w innych państwach Unii Europejskiej, jak np. na Malcie czy na Cyprze, tak by mieli oni równe szanse, żeby konkurować z armatorami uprawiającymi żeglugę statkami podnoszącymi bandery innych krajów unijnych.

    Niestety mimo że prawo unijne przewiduje możliwość stosowania przez państwa członkowskie szeregu środków pomocowych szczegółowo określonych w wydanych w 2004 r. wytycznych wspólnotowych w sprawie pomocy publicznej dla transportu morskiego, do których należą m.in.: możliwość stosowania obniżonych nawet do zera stawek składek na ochronę socjalną marynarzy, możliwość stosowania obniżonych stawek podatku dochodowego, ponoszenie bądź zwrot armatorom kosztów repatriacji, pomoc inwestycyjna, np. na modernizację statku, pomoc na szkolenia dla marynarzy, pomoc na restrukturyzację armatorów, rząd zdecydował się w projekcie ustawy zastosować tylko jeden z tych środków, tj. zwolnienie z opodatkowania marynarzy, obywateli Unii i Europejskiego Obszaru Gospodarczego, wykonujących pracę na statku podnoszącym polską banderę łącznie przez ponad 183 dni w ciągu roku.

    Projekt ustawy poza jednym wyjątkiem nie zawiera żadnych instrumentów wsparcia dla armatorów. W konsekwencji niestworzenie dla armatorów sprzyjających warunków do uprawiania żeglugi pod polską banderą skutkować będzie tym, że rola projektowanej ustawy ograniczy się jedynie do implementacji konwencji MLC oraz stosownych aktów unijnych do polskiego prawa, a także tym, że projektowana ustawa będzie kodyfikacją mającą zastosowanie do niezwykle wąskiego grona adresatów. Obecnie, jak wskazano w ocenie skutków regulacji, tylko 7 statków zarejestrowanych w polskim rejestrze okrętowym uprawia żeglugę międzynarodową, a na wszystkich statkach pod polską banderą pływa około 65 marynarzy. Nie należy spodziewać się wzrostu tej liczby, albowiem nowi armatorzy nie przyjdą pod polską banderę, ponieważ nie jest ona ekonomicznie, finansowo atrakcyjna w porównaniu z banderami innych państw, nawet unijnych.

    Nie przesądzając jednakże o tym, jaki ten projekt ustawy będzie miał kształt po przejściu przez komisję, chcemy zgłosić poprawki. Być może w przypadku przyjęcia tych poprawek projekt ustawy zmieni swój kształt i wtedy podejmiemy decyzję, jak głosować nad tym projektem ustawy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)