40 punkt porządku dziennego:

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Izabela Leszczyna:

    Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Bardzo się cieszę, panie pośle - zwracam się do pana posła Boguckiego - że podczas procedowania nad tym projektem ustawy będzie pan wszystkim patrzył na ręce. Proponuję, żeby pan zaczął od swoich kolegów ze Zjednoczonej Prawicy, których postawa wobec przepisów antylichwiarskich, nad którymi niedawno procedowaliśmy w Sejmie, była, użyję tu eufemizmu, labilna.

    Pyta pan o artykuł prasowy. Panie pośle, mam nadzieję, że nie będziemy tworzyli prawa w polskim parlamencie pod dyktando tabloidów, dziennikarzy czy na podstawie insynuacji, które często są inspirowane przez tych, którzy na skutek prawa tworzonego w Wysokiej Izbie tracą korzyści, nierzadko niczym nieuzasadnione. Jesteśmy odporni na takie naciski.

    Pyta pan, kiedy pojawiły się przepisy, że Polska Izba Ubezpieczeń ma być samorządem, przynależność do którego jest nieobowiązkowa. Otóż, panie pośle, te przepisy pojawiły się w projekcie ustawy już w czerwcu 2014 r. Natomiast na to, że obligatoryjność przynależności do PIU jest w gruncie rzeczy niezgodna z zasadą swobody przedsiębiorczości, zwrócił uwagę minister spraw zagranicznych. Dyskutowano o tym od wielu lat. Mogę za chwilę przekazać panu pismo, jakie PZU, w którego obronie pan także występował, złożyło na ręce pana premiera Jana Vincent-Rostowskiego w 2007 r. W tym dokumencie Zakład Ubezpieczeń Społecznych, największy polski ubezpieczyciel pisze: Uprzejmie prosimy pana ministra o rozważenie podjęcia działań mających na celu zmianę zapisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej dotyczących obowiązkowego członkostwa każdego zakładu ubezpieczeń działającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w Polskiej Izbie Ubezpieczeń, skutkujących zniesieniem obowiązku uczestnictwa krajowych zakładów ubezpieczeń w Polskiej Izbie Ubezpieczeń. Dalej jest o wysokości składki członkowskiej. To nie jest pomysł, który zrodził się wczoraj.

    Choć z wielkim szacunkiem odnoszę się do pana marszałka Zycha, który pozwolił sobie skupić się na jednym artykule, mimo że projekt ustawy ma ich prawie 500, nie mogę się zgodzić z afirmacją Polskiej Izby Ubezpieczeń wygłoszoną przez pana marszałka. Oczywiście nie chcę powiedzieć, że PIU nie ma osiągnięć. Z pewnością je ma. Natomiast regulator i rząd mają prawo oczekiwać od samorządu, w którym są skupione obowiązkowo wszystkie zakłady ubezpieczeń, w czasie wyjątkowym i bardzo trudnym dla klientów tego rynku, np. kiedy dochodzi do bardzo nieuczciwej sprzedaży tzw. polisolokat, że izba, w której członkostwo jest obowiązkiem ustawowym, zajmie bardziej zdecydowane stanowisko. Mają prawo oczekiwać, że w ogóle zajmie jakieś stanowisko, które byłoby odbierane tak, że chce tę sytuację, tak fatalną, dramatyczną dla klientów zmienić. Izba nie podjęła żadnych takich działań. Dobre praktyki dla umów ubezpieczenia, dokument, który się pojawił w 2014 r., i drugi wyszedł niedawno, koncentrują się na tym, iż Izba stwierdza, że jeśli klient udokumentuje zawarcie umowy w okolicznościach missellingu, to zakład ubezpieczeń umożliwi rozwiązanie umowy. Wtedy zakład ubezpieczeń nie ma innego wyjścia, bo jak sąd powie, że ta umowa jest umową nieuczciwą, niezgodną z prawem, to, dzięki Bogu, żyjemy w państwie prawa i wyroki sądów trzeba respektować.

    Wysoki Sejmie! Jestem przekonana, że ustawa, choć rzeczywiście zawiera wiele ważnych rozwiązań, z pewnością nie jest łatwa i z pewnością te niemal 500 artykułów to duże wyzwanie dla Wysokiej Izby... Chciałabym wyraźnie powiedzieć, że prace w rządzie nad tą ustawą trwają od kilku lat. Ona jest przemyślana, przepracowana, skonsultowana ze wszystkimi środowiskami. Uwzględniliśmy wszystkie istotne uwagi. Oczywiście w tej chwili mamy władztwo nad ustawą Wysokiej Izby, natomiast stanowisko rządu w tych kwestiach, o których rozmawialiśmy dzisiaj, jest jednoznaczne i takie, jak zaprezentowałam. Dziękuję bardzo.