12 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych, sporządzonej w Lanzarote w dniu 25 października 2007 r. (druki nr 2681 i 2722).

Poseł Robert Biedroń:

    Pani Marszałkini! Panie Ministrze! Panowie Ministrowie! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt i przyjemność przedstawić stanowisko Klubu Poselskiego Twój Ruch w sprawie projektu ustawy o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych, sporządzonej w Lanzarote w dniu 25 października 2007 r.

    Ta przyjemność i zaszczyt są dla mnie osobiście o tyle ważne, że jestem członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy i podobnie jak moja koleżanka posłanka Iwona Guzowska uczestniczyłem w wielu debatach, dyskusjach o potrzebie przyjęcia tej konwencji. Zarówno posłanka Guzowska, jak i ja wiemy dobrze, że wielokrotnie musieliśmy się tłumaczyć, dlaczego polski rząd nie ratyfikował tej ważnej konwencji. Ale myślę, że dzisiaj Janusz Korczak byłby z nas dumny. Pochodzimy bowiem z kraju, który ma szczególne zobowiązania wobec wspólnoty międzynarodowej w kwestii praw dziecka, w kwestii ochrony dzieci przed wykorzystywaniem. Dwa lata temu, w rocznicę śmierci Janusza Korczaka, Polska zorganizowała w Radzie Europy wystawę jemu poświęconą i wtedy bardzo często padało pytanie, jak się mają te deklaracje do rzeczywistości, dlaczego Polska, pomimo że większość krajów ratyfikowała konwencję, nadal tego nie zrobiła. Dzisiaj Polska będzie 33. krajem, który ratyfikuje konwencję, jednym z ostatnich krajów Rady Europy. To na pewno jest spore zaniedbanie i pokazuje tak naprawdę, że w kwestii wykorzystywania i niegodziwego traktowania dzieci nadal, pomimo zmian legislacyjnych, mamy jeszcze wiele do nadrobienia.

    Ta konwencja dotyczy dwóch ważnych kwestii, na które chciałbym zwrócić uwagę, a które nie zostały tutaj poruszone, czyli zasady niedyskryminacji i edukacji dzieci. Nie jest tak, że w Polsce w pełni już ta konwencja obowiązuje. Prawnie - tak, mamy świetne prawo, i tutaj podziękowania dla świetnego, wybitnego rzecznika praw dziecka - bardzo serdecznie dziękuję, panie rzeczniku, za pana zaangażowanie - ale jeśli chodzi o praktykę, jeśli spojrzymy na edukację dzieci, to niestety ta konwencja nadal nie jest realizowana, bo np. mamy w niej zapis mówiący, że każda ze stron przyjmuje konieczne środki ustawodawcze lub inne środki w celu zapewnienia dzieciom w trakcie ich edukacji w szkole podstawowej i ponadpodstawowej wiedzy o zagrożeniach związanych z seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych oraz o środkach ochrony przed tymi zagrożeniami. Chciałbym tutaj zapytać pana ministra sprawiedliwości, bo rozumiem, że pan minister reprezentuje w tej kwestii rząd: Jakie formy edukacji w polskich szkołach zapewniają przekazywanie tej wiedzy, jakie programy są realizowane w celu zapewnienia pełnej realizacji tej konwencji?

    Moje drugie pytanie i także wątpliwość co do pełnej implementacji tej konwencji, z czego tak bardzo jesteśmy dumni, i tego, że już tak naprawdę wszystko jest załatwione, dotyczy zasady niedyskryminacji. Otóż jednym z zobowiązań jest to, że implementacja postanowień tej konwencji, w szczególności korzystanie ze środków ochrony praw ofiar, powinna być zapewniona bez dyskryminacji ze względu na jakąkolwiek przyczynę, w tym: płeć, rasę, kolor skóry, język, religię, polityczne lub inne przekonania, pochodzenie narodowe, społeczne, związek z mniejszością narodową, urodzenie, orientację seksualną, stan zdrowia, niepełnosprawność lub inną przyczynę. Chciałbym zapytać, w jaki sposób w systemie edukacji, w polskim prawie te prawa dzieci są zapewnione, jeśli chodzi o przeciwdziałanie dyskryminacji w tych wszystkich sferach. Obawiam się, że niestety w tej kwestii jest jeszcze wiele do nadrobienia.

    Ciesząc się z przyjęcia tej konwencji, apeluję do rządu polskiego, żebyśmy zrobili wszystko, żeby nie tylko deklaratywnie, za pomocą nie tylko instrumentów prawa, ale także systemu edukacji w pełni implementować tę konwencję, żeby dzieci realnie były chronione przed zagrożeniami, jakie stoją przed nimi obecnie w rzeczywistości, nie tylko w Internecie, ale także w realnym życiu. Serdecznie dziękuję.