2 punkt porządku dziennego:

Poseł Sprawozdawca Tadeusz Aziewicz:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W imieniu Komisji Gospodarki mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie o rządowym projekcie ustawy o prawach konsumenta, druk nr 2076.

    Przypominam, że podstawowymi celami projektu ustawy są transpozycja dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie praw konsumentów oraz retranspozycja dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niektórych aspektów sprzedaży konsumpcyjnej i związanych z tym gwarancji.

    Transpozycja dyrektywy o prawach konsumentów doprowadzi do ujednolicenia i doprecyzowania przepisów dotyczących umów konsumenckich zawieranych w okolicznościach typowych, czyli w lokalu przedsiębiorstwa, w zakresie obowiązków informacyjnych oraz do ujednolicenia i doprecyzowania przepisów dotyczących umów konsumenckich zawieranych w okolicznościach nietypowych, poza lokalem przedsiębiorstwa oraz na odległość, w zakresie obowiązków informacyjnych, wymogów formalnych związanych z zawieraniem takich umów oraz prawa odstąpienia od nich. Z kolei retranspozycja dyrektywy o sprzedaży konsumenckiej spowoduje uporządkowanie i zintegrowanie przepisów dotyczących odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej, w szczególności przepisów stanowiących transpozycję dyrektywy o sprzedaży konsumenckiej, wdrożonej do polskiego porządku prawnego ustawą o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej.

    Przypominam, że pierwotny wybór dotyczący transponowania dyrektywy o sprzedaży konsumenckiej poza Kodeksem cywilnym, który jest naturalnym miejscem umieszczania przepisów dotyczących odpowiedzialności za jakość sprzedanego towaru, był przede wszystkim wyborem praktycznym i uzasadnionym, biorąc pod uwagę czas, w którym został dokonany. Jednakże już w czasie tamtych prac nad transpozycją dyrektywy o sprzedaży konsumenckiej przyjęto założenie, że jest to rozwiązanie czasowe oraz że docelowo transpozycja dyrektywy o sprzedaży konsumenckiej powinna znaleźć się w Kodeksie cywilnym. Transpozycja poza kodeksem, w oderwaniu od systematyki i struktury polskiego prawa, spowodowała problemy w praktyce oraz uzasadnioną krytykę w doktrynie, odnoszącą się przede wszystkim do obniżenia poziomu ochrony konsumenta oraz tworzenia niespójności i luk w systemie.

    Wysoka Izbo! W ramach prac nad omawianym projektem ustawy po pierwszym czytaniu odbyły się cztery posiedzenia podkomisji nadzwyczajnej powołanej do jego rozpatrzenia oraz dwa posiedzenia Komisji Gospodarki. Projekt został również pozytywnie zaopiniowany przez Komisję Nadzwyczajną do spraw zmian w kodyfikacjach. Najważniejsze zmiany mają głównie charakter legislacyjny i doprecyzowujący, aczkolwiek mają istotne znacznie z punktu widzenia praktycznego stosowania nowej regulacji.

    Przykładowo w art. 2 pkt 4 - rozszerzenie definicji trwałego nośnika - chodzi o rozszerzenie definicji trwałego nośnika poprzez zastąpienie wyrazu ˝urządzenie˝ wyrazem ˝narzędzie˝. Zmiana umożliwia bardziej elastyczne podejście do rozumienia trwałego nośnika oraz daje lepsze możliwości w zakresie wykorzystania nowych technologii. W art. 8, 10, 12, 39 - usunięcie wątpliwości dotyczących określenia chwili, w której przedsiębiorca powinien udzielić konsumentowi informacji lub uzyskać jego zgodę - chodzi o zastąpienie wyrażenia ˝najpóźniej w chwili złożenia propozycji zawarcia umowy˝ wyrażeniem ˝najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową˝. Zmiana ma na celu wyeliminowanie wątpliwości w odniesieniu do chwili, w której przedsiębiorca zobowiązany jest spełnić nałożone na niego obowiązki w zakresie udzielenia informacji i uzyskania zgody konsumenta. Wątpliwości w tym zakresie wynikają z faktu, że prawo europejskie posługuje się odmienną siatką pojęciową niż prawo polskie, oferta w znaczeniu dyrektywy o prawach konsumenta ma znacznie szersze znaczenie niż oferta w rozumieniu prawa polskiego. W art. 11 - doprecyzowanie dotyczące określenia maksymalnej wysokości opłaty pobieranej od konsumenta za połączenie telefoniczne z przedsiębiorcą w sprawie zawartej umowy - doprecyzowano, że jeżeli przedsiębiorca wskazuje numer telefonu przeznaczony do kontaktowania się z nim w sprawie zawartej umowy, opłata dla konsumenta za połączenie nie może być wyższa niż opłata za zwykłe połączenie telefoniczne, zgodnie z pakietem taryfowym dostawcy usług, z którego korzysta konsument. Doprecyzowanie to ma na celu ułatwienie stosowania przepisów w praktyce. W art. 44 - zmiany w Kodeksie cywilnym - w pkt 1 jest istotna zmiana, dotycząca ograniczenia zakresu definicji konsumenta. Ograniczenie definicji konsumenta, polegające na skreśleniu § 2, który w pewnych... Przepraszam, skreśleniu § 2, który w pewnych sytuacjach rozszerzał stosowanie ochrony przysługującej konsumentom na przedsiębiorców. Dyskusja na temat tej propozycji wykazała, że stosowanie proponowanego rozwiązania w praktyce może powodować poważne problemy ze względu na konieczność dokonywania każdorazowo oceny celu zawarcia umowy.

    W pkt 27 chodzi o wydłużenie dyspozycyjnego okresu gwarancji. Zmiana polega na wydłużeniu okresu gwarancji do dwóch lat, w przypadku gdy gwarant nie określi tego terminu inaczej. Termin dwóch lat odpowiada ustawowemu terminowi odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu rękojmi, co było jednym z argumentów uzasadniających wprowadzenie zmiany.

    Ważna zmiana dotyczy art. 55. W kontekście wdrażania przygotowywanego projektu proponuje się wydłużenie vacatio legis. Okres vacatio legis został wydłużony do 6 miesięcy. Uznano, że taki okres jest niezbędny do przygotowania się tak konsumentów, jak i przedsiębiorców do efektywnego stosowania przepisów ustawy.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W trakcie prac komisji został zgłoszony wniosek dotyczący umów na czas określony przekształcających się na podstawie zapisów umownych w umowy na czas nieokreślony. Intencją wnioskodawców jest nałożenie na przedsiębiorców obowiązku poinformowania konsumenta o zbliżającym się terminie tego przekształcenia najpóźniej na 21 dni przed terminem wypowiedzenia umowy określonym w umowie. Wniosek ten nie uzyskał akceptacji komisji.

    Wysoka Izbo! W imieniu Komisji Gospodarki wnoszę o uchwalenie przedłożonego projektu i dziękuję za uwagę. (Oklaski)