15 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Bahamów o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Nowym Jorku dnia 28 czerwca 2013 r. (druki nr 1887 i 1937).

Poseł Sprawozdawca Monika Wielichowska:

    Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu połączonych komisji sejmowych: Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych, mam zaszczyt przedstawić stanowisko dotyczące rządowego projektu ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Bahamów o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Nowym Jorku dnia 28 czerwca 2013 r.

    Wysoki Sejmie! Do końca lat 90. XX w. międzynarodowa wymiana informacji przebiegała zasadniczo na podstawie dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Na podstawie art. 26 modelowej konwencji podatkowej OECD i ONZ właściwe organy podatkowe umawiających się państw mogły wymienić informacje konieczne do poprawnego stosowania umowy podatkowej lub ustawodawstwa wewnętrznego umawiających się państw. Do 1999 r. wymiana była ograniczona jedynie do podatków objętych konwencją. Następnie art. 26 ust. 1 został rozszerzony na podatki, bez względu na ich rodzaj i nazwę, nakładane przez umawiające się państwa lub ich jednostki terytorialne albo organy lokalne. System ten zawierał pewne ograniczenia, do których zalicza się bez wątpienia fakt, iż obejmuje on wyłącznie państwa związane ze sobą siecią umów podatkowych i nie dotyczy krajów, głównie rajów podatkowych, które nie zawarły takich umów.

    W 1996 r. OECD podjęła działania na rzecz wypracowania środków ograniczających zakłócenia wywołane przez szkodliwą konkurencję podatkową o negatywnych skutkach dla decyzji inwestycyjnych i finansowych, a w konsekwencji - dla krajowych podstaw opodatkowania. Działania te doprowadziły do opracowania w 1998 r. raportu, który ustalił trzy grupy krajów. Po pierwsze, państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do wyeliminowania istniejących szkodliwych praktyk podatkowych; po drugie, raje podatkowe wymienione przez OECD, wobec których mogą być podjęte środki obronne (w definicji raju podatkowego podano brak podatków albo jedynie podatki nominalne oraz inne kluczowe czynniki, np. brak skutecznej wymiany informacji, brak przejrzystości przepisów czy brak faktycznej działalności); po trzecie, państwa nieczłonkowskie, z którymi będzie podjęty dialog w celu zbliżenia ich do projektu.

    Kolejne działania podjęte przez OECD doprowadziły do powstania listy krajów uznanych za raje podatkowe. Lista ta została sporządzona po wzajemnej wymianie opinii i po przyznaniu danym terytoriom możliwości podjęcia wobec OECD zobowiązania zaniechania praktyk podatkowych określonych jako szkodliwe. Akceptując powyższe warunki, obszary te musiały zobowiązać się do wprowadzenia przejrzystości przepisów i skutecznej wymiany informacji.

    W kwietniu 2002 r. został zredagowany, przy pełnej współpracy terytoriów, które zobowiązały się do współpracy z OECD, ostateczny tekst modelowej umowy stanowiącej wzorzec OECD dla skutecznej wymiany informacji, która ma na celu wzmocnienie międzynarodowej współpracy w celu ograniczenia unikania opodatkowania i tym samym ograniczenia skali nadużyć podatkowych.

    W kwietniu 2009 r. OECD opublikowała trzy listy krajów: białą, do której zaliczono państwa, które przestrzegały zasad współpracy podatkowej, szarą, która objęła kraje i regiony, które zobowiązały się do przestrzegania międzynarodowych norm w dziedzinie wymiany informacji, ale jeszcze ich w pełni nie zrealizowały, oraz czarną, która objęła państwa odmawiające współpracy w dziedzinie fiskalnej. Wymienione wyżej listy są na bieżąco aktualizowane. Ze względu na stosowane rozwiązania podatkowe OECD umieściła Wspólnotę Bahamów na tzw. szarej liście - krajów, które nie stosują międzynarodowo uzgodnionych standardów w zakresie opodatkowania. Jednakże Wspólnota Bahamów zwiększyła aktywność w zakresie zawierania umów dotyczących wymiany informacji w sprawach podatkowych. Zgodnie z raportem OECD w sprawie postępów w implementacji standardów dotyczących wymiany informacji podatkowej z grudnia 2010 r. Wspólnota Bahamów została usunięta z powyższej szarej listy i wpisana na tzw. białą listę - krajów, które wdrożyły międzynarodowo uzgodnione standardy w zakresie opodatkowania.

    W latach 2009-2010 Wspólnota Bahamów zawarła 22 umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych, przy czym jedynie cztery już obowiązują - z Finlandią, Holandią, USA i San Marino. Polska nie zawarła dotychczas ze Wspólnotą Bahamów umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych. Zgodnie z rozporządzeniem ministra finansów z dnia 16 maja 2005 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Wspólnota Bahamów znajduje się na liście krajów oraz terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową. Zawarcie umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych stało się możliwe z uwagi na całkowitą zmianę podejścia administracji Wspólnoty Bahamów do kwestii wymiany informacji podatkowych.

    Na wyspach Wspólnoty Bahamów nie pobiera się podatków dochodowych, podatków od zysków z kapitału czy od spadków i darowizn. Budżet państwa zasilają cła, różnego rodzaju opłaty oraz podatek od majątku w postaci podatku od wartości nieruchomości. Podatek od nieruchomości ma charakter progresywny, a jego stawki zależą od przeznaczenia nieruchomości. Z uwagi na fakt, że wpływy z ceł stanowią podstawowe źródło dochodów budżetu, poziom obciążeń celnych w porównaniu z innymi krajami jest bardzo wysoki. Ze wzglądu na stosowane rozwiązania podatkowe Wspólnota Bahamów określana jest jako raj podatkowy. Nacisk ze strony G20 spowodował, że kraj ten zwiększył aktywność w zakresie zawierania umów dotyczących wymiany informacji podatkowych. Wspólnota Bahamów podpisała dotychczas 29 umów o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz jedną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodu uzyskanego z transportu morskiego lub powietrznego, jest to umowa z USA. W ostatnim czasie, w szczególności na skutek polityki OECD, Wspólnota Bahamów została umieszczona na tzw. białej liście OECD.

    Dwustronna współpraca gospodarcza odbywa się m.in. na podstawie porozumienia, zawartego w formie wymiany not, w sprawie obowiązywania w stosunkach między Polską a Wspólnotą Bahamów Konwencji między Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej a Jego Królewską Mością odnośnie do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w przedmiocie postępowania w sprawach cywilnych i handlowych, podpisanej w Warszawie dnia 26 sierpnia 1931 r. Porozumienie zostało podpisane i weszło w życie 18 czerwca 1977 r. Istnieją możliwości rozszerzenia współpracy gospodarczej Polski ze Wspólnotą Bahamów, która mogłaby objąć szczególnie takie dziedziny jak przemysł budowlano-remontowy, eksport towarów spożywczych oraz AGD.

    Wracając jednak do przepisów umowy - umowa między Polską a Wspólnotą Bahamów została przygotowana w oparciu o modelową umowę OECD o wymianie informacji w sprawach podatkowych. Projekt ustawy o umowie szczegółowo definiuje zakres wymienianych informacji. Informacje będą wymieniane wyłącznie w celu weryfikacji i prawidłowego wdrażania obowiązków podatkowych w gospodarczych relacjach Polska - Wspólnota Bahamów.

    Jeśli chodzi o podatki, których dotyczy umowa, to w przypadku Polski będzie to podatek dochodowy od osób prawnych oraz podatek dochodowy od osób fizycznych, natomiast w przypadku Wspólnoty Bahamów umowa dotyczyć będzie podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę. Umowa reguluje również takie kwestie jak ponoszenie kosztów udzielania tych informacji czy zasady zachowania poufności. Umowa stanie się częścią funkcjonujących już w Polsce mechanizmów wymiany informacji podatkowych. Po jej wejściu w życie rozszerzeniu ulegnie zakres terytorialny jurysdykcji, z którymi Polska prowadzi efektywną wymianę informacji podatkowych.

    Wysoki Sejmie! Komisja Finansów Publicznych oraz Komisja Spraw Zagranicznych, po przeprowadzeniu pierwszego czytania oraz po rozpatrzeniu tego projektu ustawy na posiedzeniu, które odbyło się 20 listopada 2013 r., wnoszą, aby Wysoki Sejm przyjął projekt ustawy zawarty w druku nr 1887 bez poprawek. Dziękuję. (Oklaski)