9 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz niektórych innych ustaw (druk nr 1417).

Poseł Piotr Paweł Bauć:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pora jest późna, i chyba to jest symboliczne. Wolną Polskę, o czym wielokrotnie mówimy, mamy od 4 czerwca 1989 r. No ale nie wszystko się da załatwić od razu, chociaż pamięć o tych, którzy przyczynili się do tego, że tu jesteśmy, chyba powinna być jedną z pierwszych spraw. Oczywiście Ruch Palikota będzie jak najbardziej popierał propozycję, żeby ta ustawa została przekazana do pracy w odpowiednich komisjach. Natomiast chciałbym tu podjąć dwie sprawy. Pierwsza. Mamy w tej ustawie w art. 3 zapis, że uprawnienie do świadczenia jest przyznawane decyzją szefa urzędu do spraw kombatantów na podstawie wniosku zainteresowanej osoby. Mam pytanie: Czy państwa polskiego nie stać na to, żeby wobec osób, których średnia wieku, jak to mówiono, wynosi 88, 89 lat, wypełnić swój obowiązek? To jest chyba przesada oczekiwać, żeby osoby, często już schorowane, zmęczone życiem, szczególnie zmęczone przejściami wojennymi i powojennymi, jeszcze musiały prosić łaskawe państwo. I to jest jedna uwaga. I druga uwaga co do wysokości świadczeń. Oczywiście przejazdy powinny być wolne od opłat, a nie żeby to było ileś procent, i świadczenia lekarskie też powinny być bezpłatne. Chyba nasze państwo nawet w dobie światowego kryzysu stać na przeznaczenie na to porządnej kwoty, aby tym osobom przynajmniej w końcówce ich życia w jakiś sposób je ułatwić dzięki wsparciu finansowemu, bo już widzę, że w duchowym sensie nie jesteśmy w stanie im pomóc. Też będziemy wnioskowali o to, aby ten projekt ustawy poszedł do odpowiednich komisji, ponieważ podejrzewamy, że chyba jeszcze pewne grupy kombatantów, osób represjonowanych, szczególnie po zakończeniu II wojny światowej, mogą nie być objęte tymi świadczeniami i pomocą również z racji tej filozofii, jaką przyjęto w artykule, o którym mówiłem, że mają się oni o to zwrócić. To państwo ma obowiązek pomyśleć o tych osobach, znaleźć je i wesprzeć, aby mogły skorzystać z tego, co państwo może im dać, i aby mogły poczuć się pełnoprawnymi obywatelami, którzy swoim działaniem, swoją często daniną krwi, a często była to cena życia ich kolegów, koleżanek, najbliższych, walczyli o to, abyśmy mogli żyć w wolnej ojczyźnie. Specjalnie powiedziałem: mogli żyć, bo ten artykuł niestety tak wygląda, że żądamy od osób osiemdziesięcioparoletnich, dziewięćdziesięcioparoletnich, aby pisały łaskawie prośby do urzędu o jałmużnę. Chyba nie o to chodzi.

    Ruch Palikota, tak jak powiedziałem, będzie wnosił o przekazanie tego projektu ustawy do dalszych procedur. Dziękuję bardzo. (Oklaski)