14 punkt porządku dziennego:

Poseł Jarosław Katulski:

    Dziękuję bardzo, panie marszałku.

    Przepraszam, myślałem, że kolejność będzie odwrotna, drobne nieporozumienie.

    Muszę powiedzieć, że uwieńczeniem naszej dyskusji, niestety, był ostatni głos pana posła, dla mnie osobiście, tak jak dla pana marszałka i dla wielu na tej sali, i myślę, że nie tylko, bo wielu również przed telewizorami, jeśli to usłyszą, to był głos bulwersujący. Jeśli tak jest, że, powiedzmy, dotąd ta sala w ten sposób myśli, to jest to po prostu straszne i przerażające. Proszę państwa, mówimy dzisiaj, właściwie oceniamy dzisiaj program...

    (Poseł Jerzy Rębek: Tak, to jest straszne.)

    Proszę mi nie przeszkadzać.

    ...który Ministerstwo Zdrowia przygotowało po to, żeby chętnym ludziom, którzy w inny sposób nie mogą mieć biologicznych dzieci, umożliwić to, mało tego, jeszcze częściowo to sfinansować. My wszyscy powinniśmy się z tego cieszyć. Jeśli państwu nie odpowiada ta metoda, nikt nie każe wam z tego korzystać. Zresztą śmiem twierdzić, że większości na tej sali to w ogóle już nie jest potrzebne, chociażby ze względu na wiek, bo już posiadają dzieci albo właśnie będą posiadać te dzieci, albo po prostu dawno, dawno ich to już nie dotyczy. W ogóle to jest charakterystyczne, muszę powiedzieć, że osoby, które nie powinny zabierać głosu, tak śmiem powiedzieć, uważają, że najważniejszy powinien być ich głos i wszyscy muszą tego wysłuchiwać.

    Te dyrdymały, które opowiadacie o naprotechnologii. Szanowni państwo, naprotechnologia to jest tylko element leczenia niepłodności, na końcu leczenia niepłodności jest dopiero metoda in vitro. Naprotechnologia w żaden sposób nie może zastąpić metody in vitro, to są zupełnie dwie różne sprawy. Jeśli już mówicie o skuteczności, to muszę powiedzieć, że naprotechnologia to jest przede wszystkim metoda diagnostyczna i ona zawsze wchodzi w skład leczenia i diagnozowania niepłodności, tego nikt z nas nie kwestionuje. Mało tego, naprotechnologia dzisiaj, biorąc pod uwagę jej część diagnostyczną, jest finansowana w ramach normalnych procedur Narodowego Funduszu Zdrowia.

    Najbardziej nie mogę zrozumieć tego, podkreślił to na początku pan minister, dlaczego jest tak, że zamierzacie uniemożliwić innym posiadanie dzieci taką metodą, jaką chcą. Tego nie mogę w ogóle zrozumieć, bo jeśli nie chcecie mieć dzieci w ten sposób, to jest wasza sprawa, natomiast nie macie prawa ograniczać innym, jednak śmiem twierdzić, że większości. Nawet patrząc na tę salę, to jest spora większość.

    (Poseł Marzena Dorota Wróbel: Proszę trochę poczytać.)

    Tu jest taki głęboki rów, muszę powiedzieć, chyba jednak światopoglądowy.

    (Poseł Jerzy Borkowski: Zaścianek.)

    O czym mamy rozmawiać, proszę państwa, jeśli w Polsce od pięciu lat problemem jest wprowadzenie ustawy o in vitro, ustaw bioetycznych? To jest dla nas kłopot. Jak mamy rozmawiać o in vitro, jeśli dzisiaj, na początku XXI wieku, zastanawiamy się nad tym, czy w szkole należy prowadzić edukację seksualną? Rozumiem wasze podejście, choć jest dla mnie, muszę powiedzieć, absolutnie nie do przyjęcia.

    Szanowni Państwo! Kiedyś uważano, że nie da się człowiekowi przeszczepić serca lub innego organu. Dzisiaj już o tym nie dyskutujemy, bo zastanawiamy się, co dalej, w jaki sposób najlepiej, najsprawniej, najbardziej ekonomicznie człowieka leczyć, a jednym z elementów leczenia jest również leczenie niepłodności czy niezamierzonej bezdzietności. Jeśli niezbędne jest zastosowanie metody in vitro, to trzeba ją zapewnić, co moim zdaniem nie podlega dyskusji. Proszę tylko o to, żeby doskonalić program, który został opracowany, żeby mógł ewoluować i trwać dłużej niż zaplanowane dwa i pół roku. Być może do tego czasu rzeczywiście spłodzimy ustawy, które będą w pełni regulowały procedurę in vitro, mam nadzieję, w inny sposób niż wy tego chcecie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)