20 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o komisyjnym projekcie uchwały w sprawie ustanowienia roku 2013 Rokiem Witolda Lutosławskiego (druki nr 867 i 901).

Poseł Dariusz Joński:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu Sojusz Lewicy Demokratycznej mam przyjemność przedstawić stanowisko do uchwały, aby rok 2013 był Rokiem Witolda Lutosławskiego.

    Witold Lutosławski to kompozytor, dyrygent, urodzony 25 stycznia 1913 r. w Warszawie. Naukę gry na fortepianie rozpoczął już jako sześcioletnie dziecko. Od 1928 r. przez cztery lata uczęszczał na prywatne lekcje teorii i kompozycji do Witolda Maliszewskiego. Pod jego kierunkiem w 1930 r. skomponował swój pierwszy utwór na fortepian - ˝Taniec Chimery˝. W 1932 r. zapisał się do warszawskiego konserwatorium, gdzie w 1936 r. uzyskał dyplom pianisty, a w 1937 r. - kompozytora. Za swój debiut kompozytorski uznał prawykonanie w 1938 r. ˝Wariacji symfonicznych˝.

    Po wojnie Lutosławski zamieszkał na stałe w Warszawie. Zaangażował się w organizację Związku Kompozytorów Polskich, gdzie do końca życia był członkiem władz i współorganizatorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej ˝Warszawska Jesień˝. W 1963 r. prawykonaniem swoich ˝Trzech poematów Henri Michaux˝ na chór i orkiestrę rozpoczął działalność dyrygencką. W tej dziedzinie aktywnie udzielał się do końca życia.

    Jako dyrygent odbył wiele podróży artystycznych po całym świecie. Wystąpił w 23 krajach, najczęściej przed publicznością niemiecką, angielską i amerykańską. Rekordową liczbę koncertów zagrał w 1993 r. na 80. urodziny. W Polsce występował nie częściej niż cztery razy rocznie.

    Otrzymał on wiele nagród i odznaczeń państwowych oraz resortowych, polskich i zagranicznych. W 1994 r. nadano Lutosławskiemu najwyższe polskie odznaczenie - Order Orła Białego. Wiele uniwersytetów przyznało Lutosławskiemu tytuł doktora honoris causa, m.in. uniwersytet w Warszawie, Toruniu, Chicago, Lancaster, Glasgow, Cambridge, Durham, Uniwersytet Jagielloński i inne. Od 1990 r. odbywa się w Warszawie Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. Witolda Lutosławskiego, organizowany przez Filharmonię Narodową.

    Witold Lutosławski to największy, obok Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego, polski kompozytor wszech czasów. Jest klasykiem muzyki XX w., tak jak Bela Bartok, Siergiej Prokofiew czy Olivier Messiaen. Nie należał do żadnej szkoły kompozytorskiej. Nie poddawał się trendom czy modom. Nie podtrzymywał tradycji ani nie brał udziału w awangardowych rewolucjach. Jego muzyka jest wzorcowym przykładem idealnego wyważenia proporcji pomiędzy formą a treścią, intelektem a emocją. Jej doskonałość zapewniła Lutosławskiemu stałe miejsce wśród największych twórców XX w.

    Lutosławski skomponował najwięcej utworów orkiestrowych i są one najważniejsze w jego dorobku. (Dzwonek) Wirtuozowskie opanowanie orkiestry pozwala uznać go za najwybitniejszego symfonika w dziejach polskiej muzyki. Charakterystyczne dla brzmienia jego muzyki, zakorzenionego we francuskiej tradycji, co sam wielokrotnie podkreślał, są liczne kontrasty, kolorystyczne oraz zwiewne i szybkie przebiegi.

    Zmarł w Warszawie 7 lutego 1994 r. Dziękuję bardzo. (Oklaski)