9, 10 i 11 punkt porządku dziennego:

  9. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o sprawozdaniu z wykonania budżetu państwa za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2011 r. wraz z przedstawioną przez Najwyższą Izbę Kontroli analizą wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej w 2011 r. oraz komisyjnym projektem uchwały w przedmiocie absolutorium (druki nr 447, 484 i 590).
  10. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o przedstawionej przez prezesa Rady Ministrów ˝Informacji o poręczeniach i gwarancjach udzielonych w 2011 roku przez Skarb Państwa, niektóre osoby prawne oraz Bank Gospodarstwa Krajowego˝ (druki nr 448 i 528).
  11. Sprawozdanie z działalności Narodowego Banku Polskiego w 2011 roku (druk nr 443) wraz ze stanowiskiem Komisji Finansów Publicznych (druk nr 523).

Poseł Izabela Leszczyna:

    Panie Marszałku! Państwo Ministrowie! Wysoki Sejmie! Dzisiejszą debatę właściwie zdominowała dyskusja o długu publicznym. Być może to dobrze, bo w gruncie rzeczy warto rozmawiać o filozofii, o fundamentach, o tym wszystkim, co jest istotą polityki finansowej, polityki fiskalnej państwa, być może bardziej nawet niż o szczegółach, ale na pewno nie wolno, mówiąc ogólnie, pleść andronów, a taką wypowiedzią z pewnością była, zaprezentowana jak zwykle z wielką swadą oczywiście, ale niestety pozbawiona wartości intelektualnej, wypowiedź pana przewodniczącego Janusza Palikota. Główną tezą przewodniczącego Palikota było to, że rząd PO-PSL prowadzi neoliberalną politykę fiskalną, co jest w ogóle tezą nieprawdziwą. My nie tylko dokonujemy trudnych cięć, nie tylko wprowadzamy oszczędności, ale także, choć oczywiście z bólem serca, zwiększyliśmy wpływy z podatków m. in. po to - zrobiliśmy to, jeśli chodzi o VAT, tylko na ten trudny czas - żeby odmrozić progi dochodowe, o które zawsze się upomina pani poseł Rafalska. Pewnie tym razem też się upomni, ale mamy dobrą wiadomość: właśnie po to prowadzimy taką elastyczną politykę, aby w przyszłym roku te progi odmrozić, chociaż państwo tego ani w 2006, ani w 2007 r., w czasie prosperity, nie zrobiliście. My...

    (Poseł Zbigniew Kuźmiuk: Bo nie było takiej potrzeby.)

    ...w czasie kryzysu robimy to.

    Myślę, że zdanie tych, którzy chcieliby wtedy sięgnąć po te środki, było zdecydowanie inne, panie pośle.

    Ponieważ dyskutujemy o sprawozdaniu z wykonania budżetu, warto pewnie przyjrzeć się trochę szczegółowiej poszczególnym częściom budżetu, a na pewno warto przyjrzeć się tym częściom, o których zawsze mówimy, że są prorozwojowe, są ważne, istotne. Widzę, przyszedł pan poseł Żyżyński, pewnie będzie mówił coś o nauce i o szkolnictwie wyższym, więc ja też do tych części się odniosę. Zwykle tak jest i tak było także tym razem w komisji finansów i w komisji nauki i edukacji, że posłowie opozycji mówią o niedofinansowaniu tych części budżetowych, o tym, że zbyt mały odsetek PKB Polska przeznacza na naukę i o tym, że przecież trzeba te nakłady zwiększyć, bo tylko tak wzmocnimy konkurencyjność polskiej gospodarki. I pewnie można by z tymi zdaniami wypowiadanymi przy okazji dyskusji w komisjach nad sprawozdaniem z wykonania budżetu za 2011 r. się zgodzić, gdyby nie dwa fakty, myślę, o znaczeniu fundamentalnym. Pierwszy jest taki, że w ciągu ostatnich czterech lat wydatki na naukę wzrosły z ponad 3 mld w 2007 r. do ponad 5 mld w roku 2011. W tym czasie rząd Platformy Obywatelskiej i PSL przyjął cały pakiet ustaw reformujących naukę i szkolnictwo wyższe, powołaliśmy do życia Narodowe Centrum Nauki - z budżetem w zeszłym roku na poziomie 500 mln zł, to jest centrum prowadzące badania podstawowe - powołaliśmy do życia Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, czyli instytucję, która odpowiada za transfer badań do gospodarki...

    (Głos z sali: My powołaliśmy, a państwo to zmienili.)

    ...z budżetem zeszłorocznym na poziomie ponad 1 mld. Czyli rząd, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego zgadza się z postulatami wszystkich właściwie posłów bez względu na ich opcję polityczną i Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, tyle że różni się od poprzedników, panie pośle, tym, że nie tylko mówi, ale to robi - znaleziono sposób i środki, żeby to zrobić i żeby cele stawiane przed polską nauką po prostu realizować i osiągać.

    To jeden fakt, a teraz drugi. Już kilkakrotnie i pan minister finansów, i moi koledzy z Platformy Obywatelskiej zwracali na to uwagę - państwo w tej skądinąd słusznej trosce o naukę i w ogóle o wszystkie dziedziny życia publicznego zapominacie, że budżety kilku ostatnich lat, w tym także budżet roku 2011, były trudnymi budżetami, trudnymi dla rządu, dla Sejmu. Budżet na 2011 r. był budżetem takiego kształtowania wydatków, które wymagało od nas wszystkich ogromnej dyscypliny, bo nie tylko zewnętrzna sytuacja makroekonomiczna jest niezwykle trudna, a bywa niezwykle niebezpieczna i groźna. I ja nie rozumiem tego ciągłego pytania przez państwa, naprawdę naiwnego, czy ten kryzys w końcu jest, czy go nie ma. Zachowujecie się państwo troszeczkę tak, jakbyście nie rozumieli...

    (Głos z sali: Że jest i że nie ma.)

    ...tego, że on jest przede wszystkim poza granicami naszego kraju, ale niestety my odczuwamy skutki tego, co się dzieje w świecie i w Europie przede wszystkim.

    (Głos z sali: Ale to wy ustalcie - jest czy go nie ma?)

    Panie pośle...

    (Głos z sali: Niech rząd ustali.)

    Ale rząd mówi...

Poseł Izabela Leszczyna:

    ...werbalizuje cały czas.

Poseł Izabela Leszczyna:

    Zmniejszyliśmy w ubiegłym roku - pewnie państwo pamiętacie, że w ramach procedury nadmiernego deficytu nałożono na Polskę, jak na wiele innych krajów Unii Europejskiej, obowiązek zmniejszenia deficytu - właśnie dzięki naszej odpowiedzialnej polityce fiskalnej doprowadziliśmy do tego, że udało nam się zmniejszyć deficyt o 2,7 punktu procentowego. Zacytuję państwu jedną z opinii. Opinie ogólne dotyczące budżetu są oczywiście pozytywne, a w jednej z nich jest mowa o tym, że rząd nie umie chwalić się bardzo dobrą polityką budżetową prowadzoną w 2011 r., która zasługuje na bardzo wysoką ocenę. Prof. Wernik napisał tak: Znaczące zacieśnienie fiskalne, to znaczy zmniejszenie deficytu sektora finansów publicznych przy równoczesnym - stosunkowo, jak na Europę - w 2011 r. wysokim wzroście realnego PKB, 4,3%, to wielki sukces, fenomen rzadko zdarzający się w historii finansów. I pytanie państwa posłów, czy jest kryzys, czy go nie ma, jest pytaniem - powtórzę to - naiwnym. Kryzys jest na świecie, natomiast rzadko który rząd tak świetnie z nim sobie radzi jak rząd Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego. (Oklaski, poruszenie na sali)

    (Głos z sali: Oklaski, oklaski.)

    To znaczy, ja rozumiem, bo państwo tu, z obu stron, też chyba nie dostrzegacie związku między długiem, deficytem a życiem każdego Polaka, ale naprawdę te wartości przekładają się. One przekładają się choćby na rentowność obligacji, wysokość kosztów obsługi długu publicznego, a to przekłada się na to, ile mamy pieniędzy. My nie jesteśmy przywiązani do budżetu jako do pewnej wartości i nie patrzymy na te parametry w taki sposób, by one wyglądały dobrze dla naszego dobrego samopoczucia. One przekładają się na to, że będą pieniądze na emerytury, na wypłaty w budżetówce, na to wszystko, na co w innych krajach pieniędzy brakuje. Warto porównać - i o tym też napisał prof. Wernik w swojej opinii - tę naszą polską politykę fiskalną i finansową i stan finansów publicznych na tle międzynarodowym.

    I jeszcze jedno zdanie, jeden cytat: Właśnie porównania międzynarodowe pokazują, że zgłaszane nie tylko przez niektórych dziennikarzy, lecz także przez na pozór kompetentnych ekonomistów opinie, że wszystko jest źle i stoimy w obliczu katastrofy finansowej, są nieprawdziwe. Przeciwnie, stan polskich finansów publicznych, choć wiele jeszcze pozostawia do życzenia, jest generalnie dobry i stwarza obiecujące perspektywy, oczywiście pod warunkiem że będzie prowadzona właściwa polityka fiskalna, a właśnie taka jest prowadzona.

    Jeszcze uwaga o finansowaniu nauki. W wypowiedziach państwa posłów z Prawa i Sprawiedliwości na posiedzeniu komisji edukacji padały zarzuty, że rzeczywiście wydajemy na naukę więcej niż jeszcze kilka lat temu, ale są to środki unijne, kiedyś one się skończą i co wtedy zrobimy, nie będzie pieniędzy na finansowanie nauki. To jest rozumowanie pozornie tylko logiczne i uprawnione, bo perspektywa finansowa Unii Europejskiej do 2020 r. jest perspektywą nastawioną przede wszystkim na finansowanie badań i rozwoju, więc te środki będą i nie warto narzekać, że ich nie będzie, ale warto skoncentrować się na tym, jak przygotować nasze uczelnie, instytuty badawcze, laboratoria, żeby wykorzystały te pieniądze, przygotowały się do tego, by mogły zacząć konkurować z nauką krajów zdecydowanie lepiej od nas rozwiniętych. Właśnie na tym polega dobre zarządzanie finansami, że wykorzystujemy to wszystko, co stanowi sprzyjające okoliczności, i minimalizujemy wpływ niekorzystnych warunków. Gdyby stosować bowiem taką państwa logikę, że środki z Unii to właściwie nie środki na naukę, to moglibyśmy powiedzieć, że nauka w Polsce jest wcale nie gorzej finansowana niż w innych krajach, bo przecież tam jest ona w znaczącej części finansowana ze środków prywatnych, finansuje ją biznes, a nie obywatel, to nie są środki li tylko z kieszeni podatnika, których państwo spodziewalibyście się i chcielibyście się spodziewać.

    Wreszcie pani poseł Beata Szydło powiedziała na koniec swojej wypowiedzi: czas powiedzieć prawdę o długu publicznym, panie premierze. Rzeczywiście czas tę prawdę powiedzieć, tyle że ta prawda jest taka - mówił o tym pan poseł Cichoń - iż dług publiczny jest wynikiem utrzymującego się przez wiele lat deficytu, ale problem polega na tym, że państwo, kiedy gospodarka miała PKB o dynamice ponad 6%, utrzymaliście deficyt. Żaden odpowiedzialny rząd tak nie robi.

    (Głos z sali: Oddaliśmy budżet zrównoważony.)

    Panie pośle, nie. Utrzymywaliście deficyt i konsekwencją utrzymywania deficytu w czasie, kiedy gospodarka jest rozpędzona, jest właśnie wysoki dług publiczny, z którym my musimy sobie radzić. Ale radzimy sobie nieźle, bylebyście nam państwo nie przeszkadzali. Dziękuję bardzo. (Oklaski)