Konferencję otworzył i prowadził dziennikarz Ziemowit Pędziwiatr. Wprowadzenia do Konferencji poprzedziły wystąpienia: wicemarszałka Sejmu Eugeniusza Grzeszczaka, przedstawiciela Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, delegata Ministra Edukacji Narodowej oraz wicedyrektora Mazowieckiej Jednostki Wdrażania Programów Unijnych Elżbiety Szymanik.

Pierwsza część Konferencji dotyczyła teoretycznych zagadnień, związanych z tematyką tutoringu. Jako pierwszy zabrał głos ks. prof. Henryk Skorowski, przedstawiając referat o współczesnych zagrożeniach młodzieży, które wiążą się z aktualnym kryzysem i upadkiem ogólnoludzkich wartości. Następnie wystąpił prof. Kazimierz Pospiszyl, który zaprezentował innowacyjność metody tutoringu w procesie resocjalizacji, akcentując jej personalistyczny, kompleksowy i społeczny wymiar. W kolejności zabrał głos Janusz Dąbrowski, międzynarodowy ekspert i ewaluator, ukazując tutoring na tle innych metod jako skuteczną formę wspierania młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym. Pierwszą część Konferencji zakończyła prezentacja Weroniki Rybak, psychologa i współautorki „Poradnika tutora”, poświęcona tematyce tutoringu w resocjalizacji, ze szczególnym uwzględnieniem metodologii przygotowania wychowawców i podopiecznych do wspólnej pracy.

Druga część Konferencji miała charakter praktyczny. Jako pierwszy w tej części wystąpił Romuald Sadowski, dyrektor Schroniska dla Nieletnich i Zakładu Poprawczego w Falenicy. Omawiał z doświadczenia trudne i smutne przypadki młodych dziewczyn, trafiających do jego placówki. Przedstawiał też świadectwa swoich podopiecznych, związane z ich dramatyczną sytuacją rodzinną, trudnościami adaptacyjnymi do środowiska. Zaprezentował również sposoby wspierania tych dziewczyn przez prowadzoną własnym wysiłkiem placówkę resocjalizacyjną.

Praktycznymi wnioskami z uczestnikami Konferencji dzieliła się też Beata Giziewicz, dyrektor Centrum Kształcenia Ustawicznego nr 5 w Warszawie. Opowiadała o różnych kolejach losu swoich uczniów, podejmujących naukę w jej placówce edukacyjno-wychowawczej. Z pasją mówiła o swojej kadrze pedagogicznej i podopiecznych, którzy ukończyli edukację w Centrum i osiągnęli życiowy sukces. Na zakończenie Konferencji zabrał głos Paweł Szuppe, tutor, doktorant Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz pracownik Dominikańskiego Ośrodka Informacji o Sektach i Nowych Ruchach Religijnych w Warszawie, który podzielił się kilkoma praktycznymi refleksjami na temat własnej pracy metodą tutoringu w różnych ośrodkach i placówkach edukacyjno-wychowawczych.

Na szczególną uwagę zasługiwał też panel dyskusyjny, który ukazał różne, niezwykle inspirujące podejścia do tutoringu i pewne trudności w pracy z młodzieżą zagrożoną wykluczeniem społecznym. Konferencja jednoznacznie pokazała, że istnieją w społeczeństwie polskim ludzie, którym wciąż zależy na dobru dzieci i młodzieży. Wiąże się to zapewne ze wzrostem ogólnej świadomości, że dobro jednostki ma niezaprzeczalny wpływ na dobro całego społeczeństwa.