10 punkt porządku dziennego:

Informacja rządu Rzeczypospolitej Polskiej o działaniach podejmowanych w 2013 r. na rzecz realizacji postanowień uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 sierpnia 1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych (druk nr 2611) wraz ze stanowiskiem Komisji Polityki Społecznej i Rodziny (druk nr 2937).

Poseł Krzysztof Sońta:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Chciałbym ten krótki czas na pytanie poświęcić zagadnieniu warsztatów terapii zajęciowej. W moim mieście, z którego się wywodzę, w Radomiu, dzisiaj właśnie rozpoczął działalność szósty warsztat terapii zajęciowej prowadzony przez Stowarzyszenie ˝Do celu˝. Chciałbym z tej mównicy pogratulować organizatorom i poprzedniemu prezydentowi, który to przygotował, i temu obecnemu, który jako pierwszą umowę podpisał właśnie tę związaną z działalnością warsztatów.

    Chciałbym też zapytać o dwa zagadnienia. Pierwsze zrodziło się w związku z tworzeniem tego warsztatu. Przez długi czas było pięć warsztatów i teraz powstał ten kolejny. Okazuje się, że jest dużo chętnych na warsztaty i są takie osoby, które przebywają w domu od skończenia szkoły, od 24. roku życia, nawet 10 i więcej lat i tylko dlatego nie borą udziału w warsztatach, że jest za mało miejsc i po prostu są do nich wybierane osoby, które nie sprawiają trudności, nie dotyczą ich zachowania trudne. (Dzwonek) Ja jestem nauczycielem, więc takimi kategoriami się posługuję, pracuję w szkolnictwie specjalnym.

    Jest pytanie o dostępność: o instrumenty, o możliwość tworzenia jeszcze więcej warsztatów. Na pewno kierunek jest bardzo dobry, ale dynamika jest za mała. Trzeba zmienić te instrumenty albo jakieś dołożyć, żeby zachęcać do tworzenia warsztatów instytucje trzeciego sektora.

    Druga sprawa dotyczy tego, o czym mówił pan poseł Piotr Polak, czyli od lat niezmienianego dofinansowania, chodzi o małe środki w dużych miastach. Jest duża trudność ze znalezieniem pracownika do pracowni dla pięciu uczestników warsztatów za minimalną kwotę zatrudnienia, czyli za minimalną płacę, żeby to połączyć z profesjonalizmem i jakością pracy. Zazwyczaj zatrudnia się młodych ludzi bez pracy, ale to się wtedy łączy z częstymi zmianami tych nauczycieli, instruktorów. Wysokość środków jest po prostu za mała. Jeśli pan minister przewidziałby na następne lata jakieś środki na ten cel, to rzeczywiście trzeba by to wyrównać, przeznaczyć chociaż jakąś minimalną kwotę na zwiększenie ilości tych środków.

    Przepraszam, panie marszałku, za wydłużenie czasu, przepraszam jeszcze raz i proszę pana ministra o odpowiedź.