18 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o kredycie konsumenckim oraz o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń (druk nr 1824).

Poseł Krzysztof Popiołek:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość przedstawiam opinię odnośnie do poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o kredycie konsumenckim oraz o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń, druk sejmowy nr 1824.

    Zamiarem projektodawców jest wprowadzenie zmian w ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim oraz w ustawie z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń.

    Na początek trzeba jednoznacznie powiedzieć, że przedłożony projekt ustawy jest bardzo potrzebny społecznie, ale też potrzebny jest państwu polskiemu, dlatego że ta niczym nieograniczona lichwa w Polsce doprowadza do wielu tragedii ludzkich, rodzinnych. Wcześniej czy później mogą doprowadzić one do napięć społecznych, a na pewno do poczucia krzywdy, że państwo polskie nie potrafiło ich ochronić przed nienasyconymi lichwiarzami.

    Wszyscy musimy się zgodzić w tej Izbie, że projekt jest apolityczny. Polska jest dzisiaj rajem dla lichwy, a to z tego powodu, że poziom kosztów kredytu czy pożyczki jest niczym nieograniczony i nie podlega żadnym sankcjom, ani karnym, ani cywilnym, ani administracyjnym.

    Podczas uchwalania ustawy o kredycie konsumenckim w roku 2011 pominięto ten bardzo ważki problem. Popełniony został wtedy bardzo poważny błąd, który powinniśmy jak najszybciej naprawić. W Polsce ze względu na brak pracy dla znacznej części społeczeństwa, a także z powodu niskich zarobków powstały sprzyjające warunki do funkcjonowania lichwy. Często jest tak, że nagła choroba któregoś członka rodziny czy inne losowe nieszczęście wymusza zapotrzebowanie na szybką pożyczkę, ale często jest to też niefrasobliwość. Nie zawsze więc ta decyzja jest do końca przemyślana. Bardzo bogate kraje Zachodu o ustabilizowanej demokracji, takie jak Francja, Włochy, Belgia, Holandia, Stany Zjednoczone i inne, ustanowiły w obowiązującym prawie górne granice kosztów kredytu, a państwo polskie swoich znacznie biedniejszych obywateli wystawiło na łaskę kredytodawców, pozwalając im łupić tę najbiedniejszą część społeczeństwo. Pewno nie jeden raz podczas dyżurów poselskich spotkaliście się państwo posłowie z takimi przypadkami, kiedy to ludzie boleśnie doświadczeni lichwą rozpaczliwie szukają pomocy. Właśnie dlatego, aby do takich sytuacji nie dochodziło zbyt często, powstał projekt tej ustawy. Jego głównym celem jest zapobieganie nadmiernemu zadłużeniu pożyczkobiorców, aby nie popadali w spiralę zadłużenia. Mam świadomość, że zaproponowane rozwiązania nie wyeliminują w 100% zjawiska nadmiernego zadłużania się konsumentów. Jedno jest pewne, że w znacznym stopniu je ograniczą i ucywilizują.

    W obecnym stanie prawnym dominującą pozycję w tych relacjach mają kredytodawcy. Przyjęcie proponowanych rozwiązań wzmocni pozycję kredytobiorcy i, co najważniejsze, ustali górny pułap kosztów pożyczki. O potrzebie wprowadzenia górnej granicy kosztów kredytu mówią w swoich opiniach załączonych do projektu ustawy szefowie tych instytucji, do których zwróciła się Kancelaria Sejmu, a są to prezesi Narodowego Banku Polskiego, Sądu Najwyższego, Krajowej Rady Sądownictwa, Związku Banków Polskich czy prokurator generalny. Poddali oni konstruktywnej krytyce ten projekt, wskazując jego braki, ale równocześnie proponują inne rozwiązania. Najistotniejsze jest to, że nikt nie kwestionuje potrzeby wprowadzenia tych przepisów, mało tego, udzielają oni cennych porad, a nawet propozycji poprawiających pozycję kredytobiorców. Mam tu szczególnie na myśli pana przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa.

    Bardzo interesująca jest opinia prezesa Narodowego Banku Polskiego, który przypomina, że w 2009 r. Narodowy Bank Polski oprotestował założenia do ustawy o kredycie konsumenckim. Fakt odstąpienia od uregulowania kosztu maksymalnego kredytu świadczy o tym, że brak tej regulacji w ustawie jest świadomą decyzją, a nie przeoczeniem.

    Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość jest za skierowaniem projektu ustawy do prac komisyjnych. Nadesłane opinie do projektu dają cenne wskazówki do wniesienia poprawek, które sprawią, że ustawa jeszcze lepiej będzie służyć polskim konsumentom. Dziękuję. (Oklaski)